.ពេញមួយថ្ងៃដែលថេយ៉ុងទៅចម្ការតែជាមួយនឹងឪពុករបស់ខ្លួនរហូតដល់ពេលល្ងាចទើបត្រឡប់មកវិញ ហើយពេញមួយថ្ងៃនឹងថេយ៍ក៏ធ្វើការបេះស្លឹកតែដូចជាកម្មករដទៃទៀតដែលព្រោះតែគេនេះមិនចេះនៅស្ងៀមនោះឡើយ។ ជាពិសេសបើឲ្យគេឈរស្ងៀមៗចាំមើលតែកម្មករនោះគេធ្វើមិនកើតឡើយ។
" ហត់ខ្លាំងទេកូន!! " មកដល់ផ្ទះវិញថេយ៉ុងក៏ដាក់គេងនៅលើគ្រែក្រោមផ្ទះទាំងមានអារម្មណ៍ថាហត់នឿយអស់កម្លាំងព្រោះតែគេខានធ្វើការបែបនេះយូរមកហើយចឹងហើយព្រោះហត់នឿយតិចតួចជារឿងធម្មតានោះទេ។
" តិចតួចម៉ែ..."
" ហឹសៗ ពេលនេះតិចតួចដល់ពេលព្រឹកឡើងងើបចេញពីគ្រែមិនរួចទើបដឹងថាមិនមែនតិច" គាត់ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរកូនប្រុសរបស់គាត់រួចក៏មានប្រសាសន៍ឡើងព្រោះតែរឿងទាំងអស់នេះគាត់ចួបឡើងសាំុទៅហើយ ថ្មីៗវាមិនសូវជាអីទេដល់ពេលព្រឹកឡើងទើបដឹងថាឈឺពេញខ្លួន៕
" ហិហិ ចឹងកូនសូមទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លួនសិនហើយម៉ែ ស្អុះស្អាប់ណាស់"ថេយ៍សើចឡើងព្រោះហាក់តែត្រូវចំចំណុចរបស់ខ្លួន ទើបសអនុញ្ញាតម្តាយទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លួន។
" ចា៎...ងូតឲ្យលឿនបន្តិចណាកូនដល់ព្រោះនេះក៏ដល់ម៉ោងបាយហើយ"
" បាទ!" ថេយ៍រត់ឡើងទៅបន្ទប់បស់គេបាត់ អ្នកស្រីឈរញញឹមមើលដំណើរកូនរួចរត់ឡើងទៅបាត់ហើយគាត់ក៏ដើរទៅផ្ទះបាយវិញ គាត់ទៅជួយមើលនាងនួនថាបានរៀបចំម្ហូបអាហារអ្វីខ្លះហើយ ពេលទៅក៏ឃើញថានាងរៀបចំមានច្រើនមុខណាស់មានទាំងពីរ ត្រីងៀតអាំងទុំឪឡឹកថែមទៀតយ៉ាងទំនង។
" រួចរាល់អស់ហើយមែនទេនាងនួន?"
" ចា៎រួចហើយអ៊ំស្រី"
"ចឹងមកយើងជួយលើកទៅលើតុ"
"ចា៎" អ្នកស្រីគីមក៏បានលើកអាហារដឺលបានតៀបចំរួចរាល់ទៅដាក់នៅលើតុអាហារនៅខាងក្រៅកន្លែងញាំុបាយ។
.ពឺតៗៗ
"ឡាននរណាគេមកនឹង សុីផេ្លអីក៏សុីផេ្លម្ល៉េះ??" អ្នកស្រីគីមដាក់ចានម្ហូបនៅលើតុរួចក៏ដើរចេញទៅមើលនៅមុខរបបងផ្ទះរបស់គាត់។
