"ទៅញាំុបាយជាមួយគ្នាទៅ..."ដោយហេតុតែខ្ចិលញ៉ោះរាងតូចបន្តទៀតនាយសង្ហារក៏បន្លឺឡើង ថេយ៍ឮបែបនេះក៏ងាកទៅសម្លឹងមើលមុខរបស់នាយបន្តិច។ មិនដឹងថានាយកំពុងតែគិតអ្វីនោះទេសុខៗក៏មកបបួលទៅញាំុបាយអីណា។
" មិនទៅទេ ជ្រេញមុខលោកលេបបាយមិនលេប"
" បើលេបបាយមិនចូលលេបរបស់នៅចន្លោះភ្លៅរបស់បងវិញទៅ ធានាថាអូនដកចិត្តមិនរួច"មិនត្រឹមតែនិយាយនោះទេនាយនៅខិតទៅកៀករាងតូចហើយក៏ចាប់ដៃរបស់ថេយ៍ឲ្យមកប៉ះជាមួយនឹងកំណាត់ខោរបស់នាយទៀតផង។
" អា៎...អាមនុស្សឆ្កួត ចនជុងហ្គុក..."រាងតូចអៀននឹងទង្វើរបស់នាយមុខឡើងក្រហមទៅហើយ មិនដឹងជាស្តីទេមកលែងចឹងៗតើនរណាត្រឹមមិនអៀនបានទៅ??
" តើអូនគិតដល់ណាហើយមាសស្នេហ៍...."ជុងហ្គុកនាយនិយាយទាំងសើចរហឹស។ សម្លឹងមើលទៅកាន់ថេយ៉ុងដែលកំពុងតែព្យាយាមទប់សំណើចរបស់គេកុំឪ្យលេចចេញមកចំពោះមុខប្រុសម្នាក់នេះ គេពិតជាសែនស្អប់នាយជាខ្លាំង។
" ឈប់ភ្លាមណាខ្ញុំប្រាប់ឲ្យឈប់...." ថេយ៍លើកកែវទឹកនៅជិតខ្លួនតម្រង់មកកាន់រាងក្រាស់បើមិនតែនិយាយទៀតគេនឹងកប់នាយឲ្យដឹងគ្នាម្តង។
" បានបងឈប់ញ៉ោះអូក៏បានតែឥលូវទៅញាំុបាយជាមួយគ្នាទៅ..."
" លោកមានគំនិតមិនល្អលើខ្ញុំទេដឹង??"រាងតូចដាក់កែវទឹកនោះចុះរួចក៏ងក់ទៅសម្លក់មុខនាយដោយការសង្ស័យមនុស្សដូចជានាយនេះទុកចិត្តមិនបាននោះទេ។
" តើអូនមានអ្វីពិសេសឲ្យបង ជ្រួលជ្រើមទៅបើនៅលើដងខ្លួនរបស់អូនបងក៏ធ្លាប់ឃើញអស់ទៅហើយនឹង"
" កាលពីមុនវាផ្សេងឥលូវវាផ្សឹង..."ថេយ៍និយាយទាំងបែបមុខចេញ។
"ផ្សឹងយ៉ាងមិចទៅតើវាស្រស់ស្អាតជាងមុនតើមែនទេ?"
"អាមនុស្សបែក សតិនេះ...នៅញញឹមដល់ណាទៀតមិនទៅទេឬ??"
"ទៅហើយៗ "ជុងហ្គុកក៏រត់មកកៀកស្មាររបស់ថេយ៉ុងបណ្តើរគ្នាចេញទៅ
" លែង...ដឹប"តែក៏ត្រូវមួយកែងរបស់រាងតូចចំកណ្តាលពោះហាប់ណែនរបស់នាយ រួចក៏ដើរចេញទៅយ៉ាងលឿនហើយរាងក្រាស់ក៏រត់តាមពីក្រោយ។
