ភាគទី១២ : រឿងអយុតិធម៌

Start from the beginning
                                        

     « កុំបាច់មកនិយាយច្រើន នាំពួកវាទៅវាយឱ្យគ្រប់៥០រំពាត់ភ្លាមទៅ » ក្រោយចេញបញ្ជារួច អ្នកទាំងពីរនាក់ម្តាយកូនត្រូវពួកគេនាំទៅកន្លែងដើម្បីទទួលទោស លោកចាងបានត្រឹមតែស្ងៀមស្ងាត់មិនអាចធ្វើអ្វីបាន ចង់ជួយក៏ជួយមិនបានព្រោះការពិតវាបង្ហាញជាក់ស្ដែងបែបនេះ
................

     SKIP....
    ឆ្វាប់ៗៗៗ
     សម្លេងរំពាត់លាន់ឮរងំនៅក្នុងភូមិគ្រឹះ មួយរំពាត់ៗវាត់ ទៅលើផែនខ្នងជុងហ្គុកនិងម្ដាយរបស់នាយ អ្នកទាំងពីរត្រូវបានគេចង់ជាប់ដៃទាំងពីរព្យួរទៅលើដូចជាអ្នកទោសនិងមានអ្នកចាំវាយពួកគេតាមបញ្ជារបស់លោកស្រីម្ចាស់ផ្ទះដែលឈរមើលយ៉ាងពេញចិត្ត ពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់នាំគ្នាឈរឈ្ងោកមុខចុះមិនហ៊ានមើលក៏ព្រោះតែអាណិតពួកគេតែមិនអាចជួយហាមឃាត់បាន ។

    « ពួកឯងហាមឈ្ងោកមុខចុះ ងើបមុខមើលពួកវាហើយ ចាំទុកជាគំរូទៅថា បើអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានថ្លើមធំនោះវានឹងត្រូវទទួលទោសបែបនេះ » សម្តីបបង្គាប់បញ្ជារបស់លោកស្រីធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវងើបមុខឡើងទាំងមិនចង់ អ្នករាល់គ្នាសម្លឹងមើលទៅពួកគេទាំងស្រៀវឆ្អឹងខ្នងនិងគួរឱ្យអាណិត  ជុងហ្គុកដែលត្រូវគេវាយយ៉ាងដំណំព្យាយាមងាកមុខទៅមើលម្តាយចង់យំក៏យំមិនចេញ ខ្លួនគេជាកូនប្រុសម្នាក់តែមិនអាចសូម្បីតែការពារអ្នកជាម្តាយបាន នាយក៏មិនភ្លេចងាកទៅសម្លឹងលោកស្រីចាង ដៃដែលជាប់ចំណងក្ដាប់ខ្ញាំទាំងក្នុងចិត្តខឹងសម្បារអ្នកដែល ជាដើមហេតុធ្វើឱ្យម្តាយរបស់គេឈឺ

     « យ៉ាងម៉េច ខាំមាត់ក្តាប់ដៃចង់ធ្វើស្អីយើង? ហ្ហឹសពួកឯង ដាក់វាឱ្យខ្លាំងទៀតទៅយើងនិងមានរង្វាន់ឱ្យ »

     « ទានម្ចាស់ »
     « ឈប់សិន! ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ » មុននិងពួកគេវាយបន្តសុខៗថេយ៉ុងក៏ស្រែកឃាត់ ធ្វើឱ្យម៉ាក់របស់គេងាកមកសម្លឹងមុខទាំងមិនយល់ហេតុអីក៏នៅសុខៗគេស្រែកឱ្យឈប់បែបនេះ នេះមិនសប្បាយភ្នែកទេហ្ហេសដែលបានធ្វើបាបមនុស្សដែលគេស្អប់នោះ

     « មានរឿងអីនិងថេយ៍? ហេតុអីកូនឱ្យពួកគេឈប់? កូនអាណិតពួកវា? »

🌺កូនអ្នកបម្រើ🥀 រដូវកាលថ្មីWhere stories live. Discover now