" ខ្ញុំស្អប់ លោក ចន ជុងហ្គុក..ហឹកៗ..ខ្ញុំស្អប់លោក ...!" សម្លេងរអ៊ូរង៉ូវៗចេញពីក្រអូមបបូរមាត់របស់ក្មេងតូចកំពុងតែគេងលក់ បានចាប់ដៃរបស់អ្នកដែលកំពុងតែជូតខ្លួនឪ្យគេជាប់ព្រមទាំងពោលពាក្យថាស្អប់ទៅកាន់បុរសដែលបានធ្វើបានផ្លូវចិត្តរបស់ខ្លួន ។
" បងដឹង! តែបងសុំទោស...សឺត!បងដឹងថាអូនគ្មានថ្ងៃអស់ទោសឲ្យបងនោះទេតែបងគ្មានអ្វីក្រៅពីពាក្យថាសុំទោសពិតមែន"ទឹកភ្នែករបស់មនុស្សរឹងមាំដូចជា ចន ជុងហ្គុក ក៏ស្រាប់តែរមៀលចុះមកដោយមិនអាចហាមបាន។ ជុងហ្គុកបនកតជូតសម្អាតខ្លួរបស់រាងតូចរបស់មកដល់កន្លែងដែលមានរបួសស្នាមនាយក៏អោនទៅថើបលើវាមួយដង្ហើមដើម្បី ជួយកាត់បន្ថយភាពឈឺចាប់របស់រាងតូចបន្តិច។ មើលចោះស្បែកធ្លាប់តែស្រស់ស្អាតបែបជាមានរបួសស្នាមបែបនេះ ឃើញហើយក៏កាន់តែធ្វើឲ្យនាយមានអារម្មណ៍ថាស្អប់ខ្លួនឯងជាខ្លាំងដែលមិនអាចកាពារនៅមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់បានបែននេះ។
" កុំទៅបានទេ? កុំទៅចោលអូនអី..ជុង..."ជុងហ្គុករៀបនឹងងើបចេញទៅហើយថេយ៉ុងក៏ចាប់ដៃរបស់នាយជាប់ តែវាគ្រាន់តែជាការគេងមមើររបស់ថេយ៉ុងប៉ុណ្ណោះ។
" សឺត..."ជុងហ្គុកនាយមិនមាត់ក៏អោនទៅថើបថ្ងាស់របស់រាងតូចមួយខ្សឺតទៀតមុននឹងយកចានដែកដាក់ទឹកមុននេះទៅទុកហើយក៏ត្រឡប់មកវិញទាញភួយមកដណ្តប់ឲ្យរាងតូចយ៉ាងរៀបរយមុននឹងនាយបើកទ្វារចេញទៅ។
. ពេញមួយយប់នេះជុងហ្គុកនាយសឹងតែមិនបានគេងព្រោះទេតែមានរឿងដែលត្រូវគិតច្រើនខ្លាំងពេកទើបធ្វើឲ្យនាយគេងមិនលក់។
. Ringing ringing
" អាឡូម៉ាក់ ម៉ាក់ដល់ហើយមែនទេ កូនទាក់ទងទៅម៉ាក់មិនបានកូនពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ណា"កំពុងតែគេងគិតសុខៗភ្លាមនោះទូរស័ព្ទរបស់នាយក៏បន្លឺឡើង ជុងហ្គុកប្រញាបស្រវាលើកមកនិយាយ។ ក៏ដឹងថាជាលេខរបស់ម៉ាក់របស់ខ្លួនធ្វើឲ្យនាយរៀងសប្បាយបន្តិច។ ព្រោះតែពីល្ងាចមានភ្លៀងខ្លាំងពេកទើបជុងហ្គុកនាយបារម្ភពីការធ្វើដំណើររបស់អ្នកស្រីចន។
" ចា៎! ម៉ាក់ដល់ដោយសុវិត្ថភាពហើយកូន ។ ព្រោះតែទូរស័ព្ទម៉ាក់អស់ថ្មទើបមិនអាចទាក់ទងបាន"
" ចឹងឥលូវនេះម៉ាក់បានញាំអ្វីឬនៅ??"
"ញាុំហើយ ឥឡូវម៉ាក់នឹងមិត្តភក្តិរបស់ម៉ាក់កំពុងតែនាំគ្នាលែងអុកណាកូន" ស្តាប់តាមសម្លេងមើលទៅពួកគាត់ដូចជាសប្បាយណាស់។
" ម៉ាក់! នេះយប់ហើយម៉ាក់នៅតែលែងល្បែងទៀតតើមែនទេ?" ជុងហ្គុកហួសចិត្តបន្តិចក្រោយពេលឮម្តាយរបស់ខ្លួននិយាយថាគាត់កំពុងតែលែងអុកជាមួយនឹងមិត្តភក្តិរបស់គាត់។
" អា៎ៗ ! ឈប់ខ្វល់ពីម៉ាក់ទៅ ចោះកូនគេងជាមួយនឹតថេយ៉ុងមែនទេ? អាល្អិតនោះគេងលក់ឬនៅ?" គាត់ចេះតែសួរៗទៅនោះទេមិនដឹងថានឹងបានចម្កើយពិតកូនប្រុសរបស់គាត់ពិតមែនសោះ។
"ក៏កូនគេងជាមួយថេយ៍នឹងហើយម៉ាក់! ពេលនេះគេគេងលក់បាត់ទៅហើយ។ ម៉ាក់ហាប៉ុនឹងសិនចោះណាមិនកូនសូវជាហ៊ាននិយាយឮនោះខ្លាចថេយ៍គេភ្ញាក់" ទូតៗ...និយាយចប់ជុងហ្គុកនាយក៏ចុចបិតយ៉ាងលឿនព្រោះតែពាក្យមុននេះនាយបាននិយាយកុហក់ទៅកាន់គាត់។
" អេៗ កូននេះបិតបាត់ទៅហើយ...." មិនទាន់ទាំងនិយាយចប់ផងអាកូនក្បាលខូចរបស់គាត់បិតទូរស័ព្ទរបស់គាត់បាត់ទៅហើយចំមែន។
. Morning 🌄
.ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានរះចាំងចូលមកក្នុងបន្ទប់កំលោះតូចដែលកំពុងតែគេងលង់លក់ឲ្យភ្ញាក់ឡើង។
" អួយ៎..." គ្រាន់តែបើកភ្នែកឡើងភ្លាមងេយ៉ាងក៏មានអារម្មណ៍ថាឈឺពេញរាងកាយនេះប្រហែលជាដោុសារតែត្រូវឡានគៀកពីមិញនឹងប្រហែលជាត្រូវទ២កភ្លៀងហើយមានជាមានអារម្មណ៍ឈឺពេញរាងកាយនឹងក្បាលរបស់គេខ្លាំងម្ល៉េះ។
" មិចក៏....?" ថេយ៍ សម្លឹងមើលទៅលើខ្លួនរបស់គេក៏ឃើញថាសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ត្រូវបានប្តូរចេញតែគេចាំបានថាយប់មិញគេគេងទាំងសម្លៀកបំពាក់សើមទេតើ ហេតុអ្វីក៏មានសម្លៀកបំពាក់ថ្មីបាន??
" មិនអាចទេ...!" ថេយ៍គិតទៅដល់បុរសម្នាក់។ តែក៏ត្រូវទាញស្មារតីរបស់ខ្លួនត្រឡប់មកវិញមិចនឹងអាចជាគេបានទៅ? ថេយ៍ឈប់គិតហើយក៏ងើបទៅសម្អាតខ្លួនក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់ ព្រោះតែថ្ងៃនេះគេមានណាត់ជាមួយនឹងជេមីនធ្វើលំហាត់ត្រៀមប្រលងនៅសប្តាហ៍ក្រោយនេះហើយ។
.To be continued......
30: បងសុំទោសតែបងគ្មានជម្រើសទេ
Start from the beginning
