Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Erdinç, 22
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çiftimizihatırlamanız için 42. Bölümü buraya yazdım ama ben zaten hatırlıyorum diyorsanız 📜bu işareti gördüğünüz yerde başlayın 🥰🥰🥰
Cüneyt evden kaçabildiği ilk fırsatta arabasına atladı. Altına giydiği siyah kot pantolon, üstünde beyaz bir tişört ve deri ceketiyle muhasebeci kimliğinden sıyrılmayı başarmıştı. Bu meslek yakasına yapışmıştı bir kere ama o bu işi sadece iyi para kazandırdığı için yapıyordu.
Dikiz aynasına bakarak küpelerini takıp saçlarını geriye doğru taradı. Bugün internetten tanıştığı bir çocukla randevusu vardı ve barda buluşmak için anlaşmışlardı.
Gay bir birey olarak açılalı bir kaç yıl olmuştu ama özellikle yaşadığı mahalleden uzak yerlerde buluşuyordu. Kimsenin gözüne sokmaya gerek duymuyordu. Tek gecelik ilişkiler adamıydı zaten.
Arabayı çalıştırıp mahalleden çıktı. Telefonuna gelen mesajdaki konumu girip caddeden çevre yoluna girdi. Çankaya'da ki bir barın adresini gösteriyordu. Telefonunu arabaya bağlayıp müziğin sesini açtı.
Gece yarısına doğru istediği adrese ulaştığında arabayı ara sokağa park edip telefonunu cüzdanını alıp arabadan indi. Barın ara sokağına doğru yürüdüğünde çöp konteynerına siyah bir torba atan kısa boylu çocuğun sesini duyduğunda kaşlarını çatarak durdu.
"Neden hep ben atıyorum bu çöpleri. Başlıycam şimdi bunların işine de çöpüne de."
Duyduğu ses bir yerden tanıdık gelince merakla o tarafa doğru yürüdü ama çocuk demir kapıdan içeri girince vazgeçip geri döndü.
Omuz silkip mekana girip gözleriyle fotoğrafta gördüğü çocuğu aradı. Bulamayınca kalabalığı aşarak boş masalardan birine oturdu. Telefonu çıkarıp son mesajlara baktı.
