មិនមែនបន្ទោស តែហេតុអ្វីមិនយល់ពីចិត្តមនុស្សឈឺផង?ហេតុអ្វីឲ្យហ្វៀដឹងរឿងក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ?ហេតុអ្វីពេលទាល់តម្រិះ ធ្វេីអ្វីមិនបាន ទេីបនឹកឃេីញស្រែកយំហៅឲ្យកូនប្រុសម្នាក់នេះជួយ?
«ហ្វៀ ចាំពូណា ពូទៅរកហ្វៀហេីយ ពូមិនទុកហ្វៀចោលឡេីយ»ជេីងរត់ មាត់ប្រឹងនិយាយប្រណាំងជាមួយ
សំឡេងទឹកភ្លៀងស្រក់ តែទឹកភ្លៀងកំពុងតែស្រក់ មិនអាច
ស្មេីនឹងទឹកភ្នែកស្រក់លាយឈាមរបស់អ្នកស្នងមរតកវិមាន
ក្រហមឡេីយ។
«ហេតុអ្វីក៏ក្លាយជាបែបនេះ?អ្ហឹកៗ ហេតុអ្វីក៏រឿងនេះ
ត្រូវធ្លាក់លេីខ្ញុំ?អ្ហឹក ខ្ញុំខ្វះភាពកក់ក្ដៅតាំងពីតូចហេីយ ម្ដេច
ឡេីយពេលធំឡេីងឲ្យខ្ញុំបានឃេីញត្រឹមតែរូបថតអ្នកមានគុណ?ទេវតាអាក្រក់ណាស់! ទេវតាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់!
អ្ហឹកៗៗ»ស្រែកយំប៉ុនណា ទឹកភ្នែកហូរច្រេីនប៉ុនណា ក៏មិន
អាចប្រៀបធៀបជាមួយភាពឈឺផ្សាដែលកំពុងតែមានដែរ។
«ម៉ាក់!!!ប៉ា!!!ហេតុអ្វីអ្នកទាំងពីរមិនរង់ចាំកូនបន្តិច?ហេតុអ្វីសាច់ឈាមឯងអាក្រក់យ៉ាងនេះ?អ្ហឺ...សម្លាប់បានទាំងបងឯង! សម្លាប់បានទាំងមនុស្សដែលផ្ដល់ទីជម្រកឲ្យខ្លួនឯងជ្រក
កោន!ហេតុអី?ខ្ញុំសួរថាហេតុអី?អ្ហឹកៗ»មេឃកំពុងតែយំកំដរ
ក្មេងប្រុសដ៏គួរឲ្យអាណិត។ ខ្យល់កំពុងតែបក់ ប្រាប់ថានៅជិត
មិនទៅណា។ ទោះបីគ្មានលោកពូនៅទីនេះ យ៉ាងហោច
ណាស់ក៏មានខ្យល់អាកាសនៅធ្វេីជាគ្នាដែរ។
ព្រូស...
កាយតូចស្ដេីងញ័រញាក់សព្វគ្រប់ទីកន្លែង ស្រវេស្រវា
ផ្ដួលខ្លួនចុះ វារលេីដីសំដៅទៅរកផ្នូរអ្នកមានគុណ ទាំងកែវភ្នែកសម្លឹងមេីលផ្លូវមិនចង់ច្បាស់។ ភ្លៀងផង ទឹកភ្នែកហូរ
មិនដាច់ផង មេីលមិនឃេីញទេ ស្រវាវារគឺជាជម្រេីសល្អ
បំផុតហេីយ។
«ម៉ាក់...អ្ហឹក ម៉ាក់នៅឯណា?ប៉ាហា៎...ប៉ាជួយនាំផ្លូវ
ហ្វៀផងរកផ្នូរផង អ្ហឹក ឈឺណាស់ ងងឹតណាស់ អ្ហឹកៗ»ក្រចក
ដៃធ្លាប់តែភ្លឺថ្លា ប្ដូរជាណែនបង្កប់ដោយដី ខ្លួនតូចប្រឡាក់
មេីលមិនយល់។ សភាពពេលនេះ ជាសភាពដែល ជុងហ្គុក
ឃេីញហេីយ ទប់ទឹកភ្នែកមិនជាប់។
Ep45: ខ្ញុំ ចន ជុងហ្គុក សូមស្បថចំពោះមុខផ្នូរបងស្រីនិងបងថ្លៃ
Comincia dall'inizio
