ចក្រភពអង់គ្លេស...
យប់ងងឹត ពពកខ្មៅខ្មួលខ្មាញ់បាំងបិទ ក៏រសាត់បាត់អស់។
ថ្ងៃថ្មីក៏ចូលមក រះនាំពន្លឺដ៏ភ្លឺស្រាលស្រទន់ ហាក់លួងលោម
អារម្មណ៍ ឆក់យកមនោសញ្ចេតនាស្នេហាឲ្យកាន់តែជ្រាល
ជ្រៅ។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ប្រៀបដូចជាក្ដីសង្ឃឹមដ៏ធំមួយ ដែល
មេីលហេីយ ទឹកចិត្តដែលបាត់បង់ ក៏ស្រាប់តែវិលត្រលប់មក
ចូលក្នុងបេះដូងវិញ ឲ្យក្លាហាន ឲ្យរឹងមាំ ហ៊ានពុះពារ ហ៊ាន
ចាកចេញទៅរកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់។
កាយតូចស្រឡូន គ្រងឈុតពណ៌ក្រហម សមជាមួយ
សម្បុរសថ្លា ពាក់វែនតាខ្មៅការពារភ្នែក និង ជួយបង្កេីន
សម្រស់ឲ្យស្រស់ស្អាតខ្លាំងទ្វេដង។ បបូរមាត់ក្រហមស្រាល
មិនដិតពេក តែឃេីញហេីយចង់តែជញ្ជក់ ក្រេបយករសជាតិ
ផ្អែម។ ដៃទន់ដូចបន្លាក្រូច លូករលាស់សក់ពណ៌ទង់ដែង
របស់ខ្លួន បង្ហាញចិញ្ចៀននៅលេីដៃនាងពាក់ជាប់ដល់រាល់
ថ្ងៃ រួចយកក្រណាត់តូចស្ដេីងពណ៌ផ្កាឈូក ចងលេីថ្ងាសក្រោមសក់វែងរលាស់លុបគុម្ពត្រចៀក ស្របអាវឆែកវាលបង្ហាញដេីមទ្រូង និង ខ្សែកអង្កាំគុជខ្យង។ ការតែងខ្លួន មេីលទៅដូចជាជំនាន់លោកយាយសាងជីអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែបែរជាស្អាត ទាក់ទាញ មេីលហេីយ ចង់មេីលទៀត ត្រជាក់ភ្នែកចង់ឲ្យទស្សនា ធ្វេីឲ្យចលាចល ផ្អេីលអស់មនុស្សម្នាពេញ
ព្រលានយន្តហោះ។
«ទៅវិមានចន»កាយតូច ចូលក្នុនឡានតាក់សុី បន្លឺ
ប្រាប់តៃកុងឡានដោយប្រេីប្រាស់ភាសាអង់គ្លេស រួចលេីក
ដៃខ្ទប់បេះដូង ដែលកំពុងតែលោតញាប់ស្ទេីរធ្លាយចេញមក
ក្រៅ។
«ដល់ហេីយអ្នកប្រុស»តៃកុងឡានបន្លឺឡេីង ដាស់
អ្នកកំពុងតែអន្លង់អន្លោចគិតដល់ឋានព្រះចន្ទ ឲ្យងេីប ងាក
មេីលអ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួន។ ទាំងអាកាសធាតុ រចនាបថ
បរិយាកាស គ្រប់យ៉ាងស្ទេីរតែផ្ទុយស្រឡះពីប្រទេសកូរ៉េ
ខាងត្បូង ជាពិសេសគឺវិមានដ៏ធំស្កឹមស្កៃ ដែលសង់ឆ្ងាយ
ដាច់ពីគេ នៅឯជាយក្រុង ពុំមានផ្ទះឫសណ្ឋាគារសង់ជិត
ឡេីយ។ ពោលគឺនៅដាច់ដោយឡែក ឃេីញហេីយពិត
ជាទទួលបានអារម្មណ៍ស្ងប់សុខ គ្មានអ្វីរំខានចិត្ត និង គួរឲ្យ
ចង់រស់នៅខ្លាំងណាស់។
