ម្ចាស់ក្សត្រី និង ព្រះរាជបុត្រា មិនអាចទទួលយកនូវការមិនឲ្យតម្លៃនេះបាន ទេីបនាំគ្នាចាកចេញទៅអស់។ ការដែល
មក ព្រោះទទួលបានការអញ្ជេីញ គិតថា សារ៉ារាហ្វៀ ក៏ពេញ
ចិត្តនឹងទំនាក់ទំនងផ្សាភ្ជាប់ទៅកាន់អនាគតមួយនេះ តែការ
ពិត ម្ចាស់សាមីខ្លួន មិនសូម្បីតែបានដឹងបន្តិចផង។ បេីជ្រុលជាមិនពេញចិត្តហេីយ ទោះបីស្រឡាញ់ ក៏គ្មានមុខនៅទៀតដែរ ព្រោះមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងអន់ណាស់។ ងារជាព្រះរាជបុត្រា តែមកដណ្ដេីមសង្សារគេ។ ដឹងដល់ណា ខ្មាសគេដល់ហ្នឹង!។
«គម្រោងការណ៍របស់ខ្ញុំខ្ទេចអស់ហេីយ អ្ហឹកៗ»ខឹង
ណាស់! ខឹងកូននិងចៅប្រុសរហូតដល់យំខ្លួនឯងហេីយ ខឹង
ឡេីងញ័រខ្លួន ខឹងឡេីងថប់ដង្ហេីមស្ទេីរស្ទះ។
«ប្រាប់មកថាកូនកុហកម៉ាក់?ប្រាប់មកថាអ្វីដែលកូន
និយាយមុននេះគឺជាការកុហក?»លោកស្រីសាងជី ដេីរ
សំដៅទៅរកកូនប្រុស ស្រែកសួរទាមទាររកចម្លេីយ។ តែ
ចម្លេីយដែលគាត់ចង់បានមានតែមួយប៉ុណ្ណោះ គឺ ជុងហ្គុក
ត្រូវនិយាយថាវាគឺជាការកុហក។ ចំណែកចម្លេីយផ្សេងទៀត
គាត់មិនត្រូវការទេ។
«អ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយ ខ្ញុំនិយាយប្រាប់ម៉ាក់អស់ហេីយ»
បេីអ្នកម៉ាក់មិនបំពានពាក្យសន្យាជាមួយនឹងកូនប្រុស កូន
ប្រុសក៏មិនសម្រេចចិត្តធ្វេីរឿងនោះមុនរៀបការដែរ។
លោកស្រីធំ ដាក់ខ្លួនអង្គុយលេីសាឡុងមួយទំហឹង ទាញ
ប្រេងខ្យល់មកហិត ស្របទឹកភ្នែកហូរឥតដាច់ តែមាត់នៅតែ
ខ្លាំង តាមតតាំងសួរនាំកូនប្រុសមិនឈប់ ចង់ឲ្យ ជុងហ្គុក និយាយថាគេនិងសារ៉ារាហ្វៀ មិនទាន់ជ្រុលជ្រុសជាមួយគ្នា
ទេ។
«ជុងហ្គុក! ប្រាប់ម៉ាក់មក! ប្រាប់មកថាវាមិនមែនជាការពិត!»ជុងហ្គុក ធុញថប់នឹងសំណួរដដែលៗរបស់ម្ដាយ
ជាពន់ពេក ដល់ថ្នាក់តប់ប្រមល់ ចង់កេីតជំងឺស្ត្រេស តែក៏បានម្ចាស់ចិត្តជួយចេញមកឆ្លេីយជំនួស។ តែចម្លេីយដែលឆ្លេីយនោះ ធ្វេីឲ្យលោកពូនឹកស្មានមិនដល់សោះថា សារ៉ារាហ្វៀ ដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់របស់គេ អាចនិយាយពាក្យទាំងអស់នោះចេញមករួច ដោយពុំមានការខ្មាសអៀនទាល់តែសោះ។ ប្រហែលជាចង់ធ្វេីបាបលោកយាយឲ្យដឹងដៃម្ដងទេដឹង?
