ដំបូងខ្ញុំមិនចង់និយាយទេ ព្យាយាមទប់អារម្មណ៍ណាស់ តែពេលនេះភាពអត់ធ្មត់របស់ខ្ញុំបានបាត់បងអស់ហេីយ។ សំណេរនេះ ខ្ញុំសូមផ្ញេីជូនទៅកាន់អ្នកអានមួយចំនួនតូច ដែលមិនចេះយល់ពីទុក្ខលំបាក ភាពហត់នឿយរបស់អ្នកសរសេរទាល់តែសោះ!។ ខ្ញុំដឹងថាមកពីចូលចិត្ត ទេីបទាមទាររកច្រេីនភាគ តែសូមមេត្តា ធ្វេីអ្វីឲ្យព្រំដែនផង កុំហួសហេតុខ្លាំងពេក។
អ្នកខ្លះ មិនដែលឡាច មិនដែលខមិន មិនដែលស៊ែរ ដេីម្បីជាកម្លាំងចិត្តដល់ខ្ញុំសូម្បីតែម្ដង តែពេលមានម្ដង ក៏ស្រែកទាមទារយកច្រេីនភាគ។ អានហេីយ ក៏អូសចោល! ស្អីបន្តិចក៏មិនខ្វល់! ចំណាយពេលអានមិនដល់៥នាទីផង រឿងអីត្រូវខ្វល់?
សម្រាប់ខ្ញុំ រឿងមួយភាគខ្ញុំមិនមែនចំណាយពេលសរសេរ១០នាទី២០នាទី ឫកន្លះម៉ោងទេ ខ្ញុំចំណាយពេលពីមួយម៉ោងទៅពីរម៉ោងដេីម្បីសរសេរ វាលេីសពីមួយរយនាទីទៅទៀត!។
ខ្ញុំសរសេររឿង ព្រោះខ្ញុំស្រឡាញ់ ខ្ញុំចូលចិត្ត តែវាហត់ណាស់! ជាពិសេសគឺហត់នឹងអ្នកអានមួយចំនួនដែលមិនយល់ពីភាព
ទុក្ខលំបាករបស់ខ្ញុំក៏ដូចជាអ្នកសរសេរគ្រប់រូបតែម្ដង!។
និយាយនេះមិនទាមទារឲ្យយល់ តែសូមប្រាប់ឲ្យដឹង! រាល់ថ្ងៃនេះខ្ញុំហត់ណាស់! រវល់ណាស់! គ្មានពេលទំនេររាប់សិបម៉ោងចាំតែសំកុកសរសេររឿងឲ្យខូចភ្នែកទេ។ ខ្ញុំត្រូវរៀន ខ្ញុំមានការងារត្រូវធ្វេីខ្ញុំមានបន្ទុកត្រូវដោះស្រាយ ខ្ញុំមានរឿងជាច្រេីននៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ!។
ខំឆ្លៀតណាស់ សរសេរលែងដេកពួន យូរៗកេីតជំងឺដេកមិនលក់អាលាក់ហ្សុីកម្រិតធ្ងន់ ពេលខ្លះគ្រាន់តែអង្គុយសុខៗទឹកភ្នែកក៏ហូរព្រោះវាទ្រាំតទៀតលែងបាន។ ភ្នែកខ្ញុំឈឺ សឹងតែប្រែពណ៌ទៅជាក្រហមបែកលឿងទៅហេីយ មានដឹងអត់?
ខ្ញុំសរសេររឿងឲ្យអាន ដោយមិនគិតលុយសូម្បីតែមួយរៀល! ដូច្នេះ សូមមេត្តា កុំបញ្ជាខ្ញុំ ឲ្យធ្វេីនេះ ឲ្យធ្វេីនេះ ចង់បានប៉ុណ្ណេះចង់បានប៉ុណ្ណោះទេីបគ្រប់គ្រាន់។
ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកដែលតែងតែមានសកម្មភាពដូចខាងលេីនេះ សាកល្បងយកពេលមួយម៉ោងទៅសរសេររឿង។ តេីពេលមួយម៉ោងសរសេរបានប៉ុនណា?បានមួយភាគអត់?បានមួយពាន់ពាក្យអត់?បេីបានហេីយ តេីអានខ្លួនឯងយល់ទេ?
ខ្ញុំបញ្ចេញអារម្មណ៍អស់ហេីយ ក៏មានអារម្មណ៍ថាធូរស្រាលចិត្តខ្លះដែរ។ ឆ្លៀតពេលនេះ ក៏សូមអរគុណទៅកាន់អ្នកអានទាំងអស់ដែលស្រឡាញ់គាំទ្រខ្ញុំ តែងតែជួយឡាច ខមិន ស៊ែរ ផ្ដល់កម្លាំងចិត្តមកជារឿយៗ និង តែងតែយល់ពីខ្ញុំ មិនទាមទារ មិនដាក់សម្ពាធមិនធ្វេីឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាត្រូវបានគេបញ្ជាក្បាលពីលេី។ អរគុណខ្លាំងណាស់សម្រាប់ការស្រឡាញ់ អរគុណម្ដងទៀត។
