Forever?! with the badboy

86 - "Ik hou echt van je"

Quinty McSwift
Ik wordt wakker in de boomhut en kijk naast me, geen Brandon. Ik schrik even en kijk nog eens om me heen. Dan ga ik de ladder af en loop ik naar het huis. Ik loop de veranda op en zie binnen Brandon een eitje bakken.

Ik glimlach en loop naar binnen. 'Hee Quin.' Zegt hij zonder om te kijken. 'Wat ben je toch lief dat je me een eitje bakt.' Zeg ik. 'Wie zegt dat hij voor jou is?' Antwoord hij sarcastisch. Ik grinnik en loop naar hem toe.

Hij pakt me vast en geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Heeft je moeder al iets gezegd?' Vraagt Brandon. Ik schud mijn hoofd. 'Nog niks, maar ik moet dalijk denk ik naar huis gaan.' Zeg ik. Brandon knikt.

'Hier, je eitje is klaar.' Zegt hij. Hij geeft me mijn ei met brood en dan ga ik aan tafel zitten. 'Wat denk je dat ze gaat zeggen?' Vraagt Brandon dan als hij erbij komt zitten.

'Ik heb echt geen idee, van de ene kant denk ik dat ik mag blijven maar van de andere kant denk ik dat er een grotere kans is dat ik weg moet.' Zeg ik. 'Kom je me uitzwaaien op het vliegveld?' Vraag ik. Brandon kijkt stil voor zich uit.

'Ik weet dat je hoopt dat ik niet ga, maar we moeten er rekening mee houden dat ik wel ga he.' Zeg ik. 'Over 2 dagen vlieg ik, ik wil weten wanneer ik je voor het laatst zie.' Zeg ik dan. Brandon zegt niks.

'Weet je Brandon, ik denk dat het beter is als ik ga. Ik moet sowieso terug naar mam en ik heb echt geen zin in een discussie nu. We weten al 2 weken dat ik wegga.' Zeg ik dan. Ik sta op en loop naar de boomhut om mijn tas te gaan pakken.

Als ik eenmaal terug binnen kom staat Brandon in de deuropening. 'Laat me je thuis afzetten.' Zegt hij. Ik zeg niks, maar knik en loop naar de voordeur. Dan gaan we in de auto zitten en zegt hij niks tegen me.

'Ik wil helemaal niet dat dit zo gaat Brandon.' Zeg ik dan na 5 minuten rijden. 'Alsof ik wil dat dit zo gaat.' Zegt hij dan. 'Ik snap dat je niet wilt dat ik ga, maar hou er rekening mee dat ik waarschijnlijk wel moet gaan.' Zeg ik dan.

'Ik wil gewoon niet dat je gaat, en dat besef is gewoon kut nu. Maar dat moet ik niet zo uiten, en natuurlijk zet ik je af op het vliegveld.' Zegt Brandon dan na een tijdje. Een zucht gaat van me af.

-

Inmiddels zit ik met mama bij een cafeetje te lunchen. We hebben allebei al besteld. Brandon heeft me thuis afgezet nadat we nog even gepraat hebben in de auto. Ik snap hem echt wel dat hij het moeilijk vind dat ik wegga, maar hij kan het niet blijven ontkennen. Ik zal toch echt moeten gaan.

'Lieverd, we hebben het een paar dagen geleden ergens over gehad.' Zegt mam. Oh god, daar gaan we. Bereid je voor op het slechte nieuws. 'Ik wil echt niet dat je hier blijft, je bent dan tenslotte aan de andere kant van de wereld helemaal alleen.' Zegt ze dan.

'Maar ik snap ook dat je hier wilt blijven. Je hebt alles hier, je vrienden, je vriend.' Zegt ze. Ik knik maar blijf stil. 'Het is ook niet eerlijk dat ik weer je leven om zou gooien, je wordt tenslotte bijna 18.' Gaat ze verder.

'En daarom heb ik besloten dat je hier mag blijven.' Zegt ze. Mijn ogen worden groot en ik spring op van de tafel om haar een knuffel te geven. 'Hoho, op een paar voorwaarden wel.' Zegt ze. Ik ga snel terugzitten.

'Ik wil wel eerst zeker weten dat je een goed appartement vind. En ik zal er zeker voor zorgen dat Edward een oogje in het zeil houdt. Ook wil ik wel dat we elkaar sowieso iedere 2 maanden zien.' Zegt ze. 'Natuurlijk mam, ik wil je niet missen.' Zeg ik.

'Ik jou ook niet lieverd, en het liefst had ik je meegenomen. Maar ik weet dat dit het beste voot jou is.' Zegt ze. 'En ik moet natuurlijk ook vaker hier zijn voor werk.' Voegt ze er nog aan toe. 'Je wilt niet weten hoe dankbaar ik ben.' Zeg ik.

'Dus jullie gaan een appartement ergens vinden?' Vraagt ze dan. Vol ongeloof kijk ik haar nog aan. 'Ja, uhm, ik denk het wel dan nu.' Zeg ik blij. 'Quin, ik ben echt heel erg trots op je. Ik hou van je.' Zegt mam.

'Ik hou ook van jou mam.' Antwoord ik.

-

Zenuwachtig zit ik thuis op een kleine stoel, de meeste spullen zijn al ingepakt dus is dit het enige wat nog over is. Ik sta op het punt Brandon te bellen en hem het goede nieuws te vertellen.

Ik klik op bellen en gelijk neemt hij op. 'Hee Quin.' Hoor ik door de telefoon. 'Brandon, ik moet je wat vertellen.' Zeg ik. 'Vertel.' Zegt hij ongeduldig. 'Ik mag blijven!' Gil ik dan blij. 'Dat meen je niet Quin.' Zegt hij blij. 'Ik meen het echt!' Piep ik uit.

'Ik ga meteen voor een appartement kijken, ik ga het meteen aan pap zeggen.' Zegt hij. Ik glimlach, ik ben zo ongelofelijk blij nu. 'Quin, ik ben zo blij dat je niet gaat.' Zegt Brandon. 'Ik ook.' Antwoord ik.

'Ik hou echt van je Quin.'

'Ik ook van jou Brandon.'

***

aaaah quin mag blijven!

lots of love