Forever?! with the badboy

33 - Heldere sterren

Quinty McSwift
Ik zit met tranen in mijn ziekenhuis bed. Sam zit naast me op een krukje en houd mijn hand vast. 'Hoezo moet ik nou weer verdomme in een rolstoel voor een maand?!' Zeg ik boos. 'Quin bekijk het van de goede kant, je hersteld wel weer helemaal goed.' Zegt Sam. Ik negeer hem en kijk naar buiten, het is vandaag heel helder dus je ziet alle sterren.

'Kom, ik heb hier dus wat rondgelopen en ik denk dat ik een leuke plek heb ontdekt.' Zegt Sam. Ik draai mijn hoofd zijn kant op en knik dan. Hij pakt mijn rolstoel en helpt me om erin te gaan zitten, wat nog best wel een gedoe is, vooral met een boze mij.

Sam doet de deur van mijn kamer open en kijkt de gang op. Het is al laat in de avond dus eigenlijk mocht ik niet meer mijn kamer uit en mocht Sam hier niet meer zijn. 'De kust is veilig.' Zegt hij. Ik lach een beetje en Sam gebaart dat ik stil moet zijn. 'Ai ai kapitein.' Zeg ik met een klein lachje. Sam pakt mijn rolstoel en rent ermee door allerlei gangen. Een kleine gil komt mijn mond uit waardoor Sam stopt en achter een muurtje gaat staan. We horen een dokter uit zijn kantoor komen en hij loopt de gang af.

Eventjes later pakt Sam de rolstoel weer vast en rent hij ermee weg. Ik grinnik even en dan komen we aan bij de kinder speelafdeling. 'Wat doen we hier Sam?' Vraag ik. Sam wijst naar een kleine glijbaan en onderaan liggen super grote kussens. Er is een raam met uitzicht op heel Los Angeles en de sterrenhemel. Ik glimlach naar Sam en hij rolt de rolstoel naar de glijbaan. Hij helpt me zitten op de grote kussens en gaat daarna er ook zelf opzitten.

Ik wijs naar de maan. 'Het is volle maan.' Zeg ik zachtjes. 'Mooi he.' Antwoord Sam. Ik knik en voel dat hij me aankijkt. 'Jij ook.' Zegt Sam. Ik bloos en grinnik. 'Shit daar komt iemand.' Zegt Sam een beetje in paniek. Ik lach zachtjes en kruip tegen hem aan. Een dokter loopt langs maar ziet ons niet, Sam zucht van opluchting en zachtjes grinnik ik. 'Niet grappig.' Zegt Sam met een lach. Ik draai me om op mijn zij zodat ik Sam recht in zijn ogen aankijk.

'Dus, als ik het goed begrijp, is je botbreuk erger dan ze dachten en moet je nog een maand in een rolstoel?' Zegt Sam na een ongemakkelijke stilte. Sam kan niet goed met stiltes omgaan. 'Ja, je hebt gelijk..' Zeg ik zachtjes. 'Je klinkt heel verdrietig.' Zegt Sam. 'Vind je het gek? Eerst het hele gedoe met Brandon, toen werd ik aangereden en nu..' Ik neem een kleine pauze. 'Nu moet ik een maand in een rolstoel.' Zeg ik zachtjes. Sam kijkt me begrijpend aan.

'Brandon? Hoezo ga je uberhaupt met hem om.' Zegt hij. 'Sam, praat niet slecht over hem, hij is..' Ik schud mijn hoofd en zucht. 'Sorry. Hij doet gewoon altijd kut tegen onze vriendengroep, en dan ga jij met hem om.' Zegt hij zachtjes. 'Dat moest voor een opdracht.' Antwoord ik. Hij knikt en een stilte volgt. Ik kijk Sam diep in zijn ogen aan. 'Weet je Quin, mijn gevoelens voor je zijn nooit weggegaan.' Zegt hij zachtjes. Hij komt langzaam met zijn hoofd naar me toe en zet zijn lippen op de mijne.

Hij zoent me en ik ga erin mee, onder de sterrenhemel.

Even later is Sam weg en zit ik weer in mijn kamer. En nu pas besef ik me dat ik ook gevoelens heb voor Sam, totaal wat anders dan Brandon. Sam is een good boy en Brandon een bad boy. Een glimlach staat op mijn gezicht. Eindelijk geen gezeik meer maar een vaste jongen die van me houdt.

En een jongen die geen spelletjes speelt,

Of een jongen die niet met vuur speelt.

***

Hee guys sorry voor t lange wachten! De komende 2 weken ongeveer zullen jullie weinig hoofdstukken moeten verwachten! Zit nu in 3 havo en heb een proefwerkweek en moet dus heel veel leren om m'n cijfers op te halen!

lots of love