Forever?! with the badboy

82 - Een spannend gesprek

Quinty McSwift
Het is woensdagochtend, een week voor vertrek en ik zit samen met Brandon aan de eettafel op het punt mijn moeder iets belangrijks te vragen. Mijn moeder kijkt me gewoontjes aan terwijl we allemaal ontbijten.

'Dus, wat wilde je me vragen?' Vraagt mam. Ik kijk haar zenuwachtig aan. Ineens voel ik dat Brandon mijn hand vastpakt onder de tafel en er een kneepje in geeft.

'Ik weet niet zo goed hoe ik dit het beste kan vragen maar laat ik maar beginnen bij het feit dat ik van mijn leven in Amerika hou.' Zeg ik. Mam kijkt me met een verwarde blik aan. 'Ik heb híer alles nu. Mijn vrienden, mijn vriendje enzovoort.' Ga ik verder.

'Ik heb in Nederland niks meer, mam. En ik weet dat je het goed voor me bedoelde om te verhuizen maar ik wil het niet. Ik wil niet weg hier, niet weg bij mijn vrienden.' Zeg ik. 'Ik weet dat dit lastig is voor je Quinty, maar het gaat niet anders. Ik kan me niet meer terugtrekken.' Zegt ze.

'Dat weet ik. En ik heb een oplossing bedacht.' Zeg ik. Mam kijkt me met een fronsende blik aan. 'Vertel.' Zegt ze. 'Ik wil hier blijven. En ik weet hoe.' Zeg ik. Ik neem een diepe ademhaling en ga dan verder. 'Brandon en ik huren een appartement hier samen, in Los Angeles. En dan gaan we daar wonen samen. Tot we klaar zijn met highschool en dan zien we wel weer verder.' Zeg ik. Mam schud direct haar hoofd.

'Echt niet dat dit gaat gebeuren Quinty. Ik laat je hier niet achter.' Zegt ze. Ik begin boos te worden. 'Brandon is 18 mam, ik 17. Ik wordt notabene bijna 18. Het is niet alsof we kleuters van 5 zijn.' Zeg ik. 'Quinty het gaat gewoon niet gebeuren. Ik snap ook niet dat je me dit niet gewoon privé kon vragen.' Zegt ze. Brandon kijkt naar beneden.

'Brandon hoort hierbij te zijn, dit gesprek gaat over ons 3en. En je hebt me al veel eerder achtergelaten.' Zeg ik. Mam kijkt me geschrokken aan. 'Toen je alleen maar weg was voor je werk! Je was er nooit mam, nooit! En nu moet ik me weer aan jou aanpassen?! Weer mijn leven omgooien zodat jij weer meer gaat werken?! Nee. Ik wil dat gewoon niet meer.' Zeg ik. Ik sta op van de tafel en loop boos naar boven.

Ik hoor beneden Brandon tegen mijn moeder praten. Ik hoor niet precies wat ze zeggen maar mam zal wel geen leuke dingen zeggen. Ik ben zo klaar met haar. Ze gunt het me gewoon niet om gelukkig te zijn.

Eerst haalde ze me weg uit Nederland, en nu ik net mijn leven hier heb opgebouwd moet ik hier weer weg. Ineens hoor ik voetstappen naar boven komen. Er wordt op mijn deur geklopt. 'Binnen.' Zeg ik. Ik zie Brandons hoofd door de deuropening verschijnen.

'Hee Quin.' Zegt hij. Ik kijk hem aan met een paar tranen in mijn ogen. 'Ik wil niet weg.' Zeg ik terwijl er een traan uit mijn oog valt. Hij loopt naar me toe en gaat naast me op mijn bed zitten.

'Ik ga ervoor zorgen dat je niet weggaat.' Zegt hij. Hij slaat een arm om me heen. 'Ik heb met je moeder gepraat en haar uitgelegd dat we in een goed appartement zouden kunnen wonen. En dat ze toch veel naar Amerika zou moeten komen omdat haar baas hier is. Dat ze hem op de hoogte moet houden van alles in Nederland.' Zegt hij.

'En wat zei ze?' Vraag ik met een beetje hoop in mijn stem. 'Dat ze begreep dat je hier wilde blijven, alleen dat ze het moeilijk zou vinden je hier achter te laten. Dat ze niet weet of je goed terecht komt.' Zegt hij. 'Maar ik heb haar uitgelegd dat je wel goed terecht komt en dat als er iets zou zijn we altijd naar mijn vader kunnen gaan.' Voegt hij er nog aan toe.

Ik glimlach, Brandon is zo lief. Ik kijk hem aan en geef hem een knuffel. 'Ze zou erover nadenken.' Zegt Brandon dan. Ik kijk hem hoopvol aan. 'Heb je dat serieus geregeld met haar?' Vraag ik. Hij knikt blij.

Van blijschap spring ik nog een keer in zijn armen. 'Ik hou zo erg van jou.' Zeg ik. 'En ik nog meer van jou, Quin.' Antwoord hij.

'Je moet hierblijven.' Zegt hij dan nog.

***

en? mag quin denk je blijven of niet?

lots of love