Forever?! with the badboy

60 - You're it, you're the one

Quinty McSwift
Iedereen zit te feesten. Er wordt gedanst en plezier gemaakt. Maar ook is iedereen dronken, behalve Raf en ik. Hij heeft maar 2 drankjes gehad en ik 1.

Ineens staat Raf op en steekt zijn hand uit. 'Kom.' Zegt hij. Ik pak zijn hand en samen lopen we naar de steiger toe. Hij gaat zitten en ik ga naast hem zitten.

De muziek wordt steeds zachter. Volgensmij heeft niemand door dat we weg zijn.

'Ik heb je echt gemist.' Zegt hij. 'Ik jou ook.' Antwoord ik kortaf.

'Ik heb het gevoel dat we nooit echt hebben gepraat over wat er is gebeurd.' Zegt hij dan. Ik schrik ervan. Ik hoopte dat dit niet zou gebeuren. 'Laten we dat gewoon vergeten.' Zeg ik. Raf schud zijn hoofd.

'Je ging ineens weg, en ik vond je nog steeds leuk.' Zegt hij. 'Ik jou ook wel.' Antwoord ik, niet goed wetende wat ik moet zeggen.

'De maan glinstert over het meer.' Zegt Raf na een stilte. 'Er staat geen stroming.' Antwoord ik. Ineens komt hij dichterbij met zijn hoofd. Alsof ie me wilt zoenen.

Dan trek ik weg, net voordat zijn lippen op de mijne zitten. 'Sorry, ik uhm- ben bezig met iemand.' Zeg ik. Raf kijkt weg, gekwetst.

'Ik moet sorry zeggen, het was heel ineens. Het is niet dat ik je nu nog leuk vind.' Zegt hij. Ik knik. 'Ik wil alles over je leven weten nu.' Zegt hij. Ik grinnik. 'Hoe heet de jongen?' Vraagt hij.

'Brandon, maar het is een heel drama. Mijn leven en Brandon.' Zeg ik, lachend. 'Ik heb de tijd.' Antwoord Raf geduldig.

'Het is begonnen dat hij me plaagde, pestte zoiets. Het was meer actie-reactie snap je?' Begin ik. Hij knikt en kijkt vooruit, net zoals ik. 'Brandon is echt een badboy. In ieder geval. Sam, een jongen van onze vriendengroep vond me leuk. Ik heb hem gezoend maar voelde niks voor hem.' Zeg ik.

'Brandon en ik voelde een soort connectie. Maar door een misverstand ging dat fout. Heel drama. Ik werd aangereden en lag in het ziekenhuis. Toen vond ik het kut dat hij niet op bezoek kwam.' Zeg ik.

'Je was aangereden?' Vraagt Raf verbaasd. 'Ja, echt hinderlijk. Moest in een rolstoel en daarna op krukken. Maar toen een avond toen ik nog in het ziekenhuis lag kwam Sam langs. Heel gedoe met een afspraak bij de dokter, er was iets mis. Maar Sam en ik hadden gezoend.' Zeg ik.

'Je vond hem toch niet leuk?' Vraagt Raf niet begrijpend. 'Ik denk dat ik gewoon aandacht nodig had toen. En omdat ik die van Brandon niet kreeg ging ik zoeken naar een oplossing. Sam dus.' Zeg ik schuldig. Ik heb hem gewoon gebruikt. En ruzie met hem gemaakt.

'We kregen een relatie. Ik dacht dat ik verliefd was op hem maar.. ik was verliefd op de aandacht die ik kreeg, van Sam. Brandon en ik hadden nog steeds geen contact. Maar toen werd ik op een nacht zwaar dronken.' Zeg ik. Raf begint te lachen.

'Wat?' Vraag ik verbaasd. 'Als jij dronken bent gaat het nooit goed.' Zegt hij. Ik lach. 'In ieder geval. Ik crashte bij Brandon. De ochtend erna zoenden we. Ik ging gewoon vreemd.' Zeg ik. Raf krabt in zijn nek.

'3 maanden verder waren we gewoon vrienden, niks meer en niks minder. Sam werd jaloers terwijl er letterlijk niks was en dat had zijn breekpunt. In de bioscoop had Brandon een probleem van iets gemaakt waardoor het uit ging.' Zeg ik. Raf kijkt me aan, ik hem.

'Ik was boos op hem en we waren zoiets als vreemden weer. Totdat een van mijn beste vriendinnen Zari een van de beste vrienden van Brandon leuk vond, Liam. Ook nog eens de jongen die me aangereden heeft.' Zeg ik. Raf grinnikt.

'De wereld is klein.' Lacht hij. Raf luistert, oordeelt niet. Dat is een echte goede vriend. 'Op een dag vroeg Brandon of ik mee uit eten wilde om dingen uit te praten. Ik zei ja en we zoenden toen. We hebben nog niet officieel wat. Maar ik weet wel dat Brandon degene is die ik echt wil.' Zeg ik. 'Dat is het.'  Voeg ik er nog aan toe.