Heartbreaks Cure (SIGHTSERIES#2)

CHAPTER FORTY - NINE

C-49

A/N: Hi guys! Here's an update for you guys HAHAHAHA surprise :)))

"Babalik ka rin sa 'kin, Lia..."

Nabalik ang atensiyon ko sa kaharap nang marinig ko. Nagsalubong ang kilay ko habang pinagmamasdan ko siya. Nakita ko rin sa aking gilid ang tila pag-iling na lang ni Adriel.

"Alam mo? Kung babalik man ako..." I smiled.  "'Yon ay dahil ipapamukha ko sa 'yo na hindi ikaw ang magiging dahilan para hindi ko mahanap ang lalaking dapat sa 'kin! At Ipapamukha ko rin sa 'yo na ang kagaya mong cheater ay hindi magiging rason para sa pagdudusa ko. I admit, iniyakan kita... but just because ang mga taon na mayroon ako kasama ka, nasayang... na those years, ginagago mo na pala ako nang hindi ko alam!"

"Please, Lia! I know I made a mistake and I'm willing to do whatever you want me to do. Nasasabi mo lang din 'yan kasi galit ka and I totally understand that------"

"Shh, Claude." I cut him off.  "Advance happy father's day to you na lang," nakangiting pagbati ko. Mabilis kong hinila si Adriel na hindi na nililingon pa si Claude kahit pa naririnig ko ang pagtawag niya sa 'kin.

Mabilis na lang akong naglakad habang tahimik lamang si Adriel na sumusunod sa 'kin. Niluwagan ko ang pagkakahawak ko sa kaniya dahil sa napansin kong klaseng higpit ng hawak ko sa kaniya. Gusto ko na lang humingi ng pasensya dahil wala akong kahit na anong reklamong naririnig mula sa kaniya. Alam kong masakit ang pagkakahawak ko kaya nag-guilty tuloy ako.

"Release your frustration, Lia. I won't mind," bigla'ng bulong ni Adriel dahilan upang tumigil kami sa mismong pintuan nila na dapat ay bubuksan ko na.

"Adriel... as what I've said, okay?" Humarap ako sa kaniya. "I won't use you just for my own sake. Sa ginawa at pinamukha sa 'kin ni Claude, enough reason na 'yon para mas makalimutan na siya."

"And as what I've said as well, Lia... I'm willing," seryosong aniya.

Magsasalita pa sana ako ngunit hindi na natuloy nang binuksan na niya ang pintuan papasok sa bahay nila. And as I expected, lahat sila nakatingin sa pagdating namin na may nalilitong itsura dahil na rin siguro sa itsura nitong kasama ko.

"What happened to your face, son?" Nag-aalalang tanong ng mommy niya.

"Nadulas lang po," pagrarason niya. "Anyway, we'll go ahead muna dahil gagamutin pa ni Lia 'tong nasa mukha ko."

Nagugulat man ngunit mabilis akong napatango. Hindi nakaligtas sa 'kin ang mapanuring tingin ni Raylene. Umiwas na lamang ako at pinili na magpaalam sa kanila at muling hinila si Adriel papasok sa kuwarto niya. Hindi ko rin alam kung bakit dire-diretso lang ang paghahanap ko na hindi man lang nagtanong kay Adriel kung nasaan ang kuwarto niya. Basta nang makita ko ang isang pintuan, animong awtomatikong ito ang silid niya.

"Saan nakalagay 'yung mga gamit? Gamutin na natin 'yan..." Inilibot ko ang paningin ko at hindi naman din ako nahirapan sa paghahanap. "Umupo ka na muna d'yan. I'll get the kit muna."

Nang makuha ko na ang kit, nagsimula na mamayani ang katahimikan sa pagitan namin. Sa sobrang tahimik, tanging ang tunog ng mga paghinga lang namin ang naririnig. Bakit naman kasi nakipagsuntukan pa 'to? Tingnan mo tuloy ang nangyari. Grabe at sa harapan ko pa talaga? Paano na lang kung mas malala pa ang makuha niya? Kahit kailan talaga ang iksi ng pasensya niya.

"A-Araaay! Dahan-dahan naman, Lia," nagrereklamong aniya.

"Ay sorry..." Hindi ko napansin na sa sobrang pag-iisip ko, madiin na 'yung pagpahid ko.