Heartbreaks Cure (SIGHTSERIES#2)

CHAPTER THIRTY-FIVE

C-35

"Paano kang nakarating dito?" Hindi ko maitagong inis na tanong sa kaniya.

Napatingin naman siya sa 'kin, tila hindi makapaniwalang itinanong ko pa sa kaniya ang bagay na 'yon. Tinaasan ko siya ng kilay kung kaya't agad siyang umiwas ng tingin sa 'kin bago tumingin sa itaas, tila iniisip din ang dahilan ng pagpunta niya rito.

"Kailangan ko bang sabihin ang lahat kung paano?" Tumingin siya sa 'kin at agad napatango nang makita ang masamang tingin ko.

Tuluyan na 'kong lumabas at agad na isinara ang kuwarto ko. Pinakatitigan ko siya, ginagamitan na sa pamamagitan ng tingin ko, sumagot siya sa 'kin ng maayos at hindi nang-aasar.

"First, nag-ayos ako ng mga gamit." Napakunot ang noo ko. "Then, I asked someone kung nasaan ang place na 'to." Ang kaninang kunot na noo, napalitan na nang pagkalito. "And when I knew kung nasaan ka, I drove as fast as I can." Napabusangot ang mukha ko, tila naiintindihan na. "Until nakarating ako rito." He smiled. "Masiyado pang maraming nangyari pero masiyado ring mahaba kung idedetalye ko-------"

"The fuck?" Nang-iinis ba siya? "I'm asking you a good question so can you also answer as good as you can?"

Bahagyang napabaling ang atensiyon ko sa papalapit kong pamilya na hindi ko napansin naririto na rin pala. Ang mga kaibigan ko, nagtataka lang din na nagmamasid sa 'kin. Si Claude... si Claude na tila wala na namang emosiyong nakatingin sa gawi namin habang may masamang tingin na ipinupukol sa katawan ni Adriel.

"I was just stating how did I end up here." I turned my gaze back at him. "Tinatanong mo 'ko kung paano ako nakarating dito 'di ba?"

Ang kaninang inis na nararamdaman ko ay dumoble o triple pa dahil sa nakakagagong dahilan niya.

"Jerk!" I whispered  before trying myself to calm even just a bit. "What I mean is... Paano ka nakarating dito? Sino ba ang nagsabi sa 'yo na naririto kami?"

"Oh really? My bad..." He smirked. "Your mom invited me here."

Tumitig pa lalo ako sa kaniya. "What? How come? Kailan pa kayo nag-usap?"

I didn't know that they're still have a connection. Akala ko, after the party, wala na rin silang koneksiyon... na kailanman, hindi na sila muling nag-usap lalo na dahil hindi naging maganda ang mangyari no'ng party.

"Last week, iha." Napatingin ako kay mommy na tuluyan na palang nakalapit. Pinagmasdan ko siya at nakikita ko sa mukha niya na tila nagtataka at tila rin may mga tanong na ikinakalito niya kung bakit ganito ang nagiging reaksiyon ko sa harap nila.

"Care to explain what this guy's doing here?" She raised her right brow at me. "I don't remember anything na gusto ko siyang nandito?"

Napatango naman siya bago ngumiti. "Wala namang nagsabi na gusto mong naririto siya." Napamaang naman ako. "Ako ang nag-imbita sa kaniya so that means... gusto ko siyang nandito."

Napabusangot naman ang mukha ko. "But you should've atleast told me, Mom." I hissed. "And even without him, magiging masaya pa rin naman tayo." Even without him, I can clearly tell na magiging maayos at masaya ang mga mangyayari sa mga susunod pang araw.

I don't know why I have this feeling na now that he's here, celebrating with us... I feel like hindi magiging masaya ang pag-iistay namin dito. I'm not saying that hindi siya masaya kasama but the fact that my boyfriend doesn't like him... enough reason for him to ruin this celebration.