Hatred And Sorrow Of The Mafia Empresses (COMPLETED)

Chapter 87: Sapphire

[Scarlett POV]

"Saan ka bang lupalop pumunta? Alam mo bang nag-aalala si Mom. Hindi ka namin ma contact kasi palaging out of reach."

Hindi ko na lamang siya pinansin bagkus sumakay na lamang ako sa sasakyan.

Nandito pa lamang kami sa airport panay ng dada ang isang 'to. Hindi ba nila ako pwedeng pagpahingahin muna kahit ilang minuto lang.

Sasarhan ko na sana ang pinto ng kotse ng biglang kamay ang sumulok. Kaya naman binuksan ko ito muli at tiningnan siya ng walang emosyon.

"Bakit mo naman ako sasarhan ng pinto. Nakalimutan muna bang kasama ako." nakapout nitong sabi

Seryoso ko siyang tiningnan. "Kung kumilos ka kasi parang pagong." walang modo kung sagot na ikinagulat nito

"What did you say?" hindi makapaniwala sa sinabi ko

I smirk at her. "I said you look like a turtle, always slow to move."

Bigla uminit ang ulo nito kaya naman agad niya akong sinugod sa loob ng kotse. "How dare you to compare me in that animal. I'm not like a turtle." saad nito na ikinatingin ko na lamang sa kanang bintana ng sasakyan.

Hindi parin maalis ang mga katagang iniwan sakin ni Calvin. "Gustuhin ko man na tulungan ka wala akong magawa. Ayokong pagtaksilan mga kapatid ko."

Hindi ko alam kung kaya kong gawin na patayin siya. He help me a lot and treat me like he's sister. Mabait siya sakin, kaya paano ko siya mapapatay. I want him to be a live.

Hindi ko namalayan na tumulo na lamang ang aking mga luha. I wish mom have a way to stop this war. I don't want someone that have a good intention to die because of this war.

"Oh! Tissue, baka sipunin ka." wika nito sabay abot ng tissue.

I wiped my tears. "Thank you sis," i said while smiling

She smirked at me. "You are really a crazy woman. Kanina umiiyak ka tapos ngayon nakangiti kana."

Napangiti ako sa sinabi niya. Sabay tingin sa labas. "Your right! I'm a crazy woman. Because of being a crazy person, i can't think properly. I can't stop this war." malungkot kong sabi at agad ipinikit ang aking mga mata. "Sana pagkagising ko tapos na ang lahat ng ito"."

"Ate Scarlett, i know you have a lot of responsibility to handle our organization but don't forget your self. Makakaisip din tayo ng paraan para mapatigil ang labanan ng dalawang grupo. Just think positive, i know you can have a plan about of this, i trust you sis." rinig kong saad nito na ikinangiti ko lalo subalit bigla na lamang tumulo ang aking mga luha dahil ba sa sinabi niya o dahil natatakot ako sa mangyayari sa oras na wala akong maisip na paraan.

"You always trusted me." wika ko sa kanya

"Because i know you can do it." sagot nito

Inayos ko ang pagupo ko at agad siyang nilingon. "Hindi ko alam kung mapagtatagumpayan natin 'to pero gagawin ko ang lahat-lahat para makamit natin 'to upang matapos ang gulong nagpapahirap sa ating lahat." wika ko sa kanya na bigla niyang ikinangiti

"I know you have a plan. I trust you Sap....Scarlett!" masaya nitong sabi na ikinaisip ko bigla. Bakit napatigil siya sa isang salita at binago niya ito.

"Alam mo ba palagi kang iniisip ni Mae," biglang singit ng driver namin

Agad akong napalingon sa kanya. Doon ko lang napagtanto na kasama pala niya ito. "Ikaw pala yan Li Xian."

Tiningnan niya ako gamit ang salamin na nasa itaas ng ulo niya. "Ngayon mo lang yata napansin na ako ang driver ninyo." saad nito

Tumingin ako sa kaliwang bintana. "Kamusta kayo habang wala ako dito " kalmado kung tanong sa kanya