Hatred And Sorrow Of The Mafia Empresses (COMPLETED)

Chapter 86: Going back to Korea

"We put our clothes there if we go somewhere?" sagot nito na tila hindi sigurado sa sagot niya.

Ngumiti ako ng konti. "Alam mo pala bakit ka pa nagtatanong?" seryoso kong sabi

"Eh, kasi naman young lady. Ang mahal ng maleta na yan tapos itatapon mo lang." saad nito na ikinagulat ko

"WAHAHAHAHA!!" maraming tawa ang aking narinig kaya naman agad ko silang nilingon. "Could you please stop laughing, I'm not joking to all of you." malamig kong turan sa kanila na ikinatahimik nilang bigla.

Tsk, gusto pa talaga nilang tingnan sila ng matalim habang pabanta ang boses ko.

"Ikaw naman Janzel, i didn't know that your a low gets person." i said while controlling my anger at him

"I'm sorry, young lady!" hingi nitong paumahin habang nakayuko

Huminga muna ako ng malalim. "Janzel, kailangan ko ng bumalik sa Korea. My family is in danger. Ikaw na bahala dito lalo na sa mga baliw na'yan." wika ko sabay turo sa mga baliw

Bigla siyang napaangat ng tingin sa grupo nila Kinn at agad akong tiningnan ng malungkot.

"Young lady! Akala ko po matagal pa kayo mananatili dito sa Thailand."

Tiningnan ko siya ng seryoso. "Yes, i said that to you, because i thought that time my Father would not harm my family unless I'm with them but i was wrong, he attacking my family by sending a death threat. So, i can't stay here a long. I want to end this war against to my father." paliwanag ko sa kanya.

"But.." i cut he's words

Lumapit ako sa kanyang tenga at sabay sinabi ko ang katagang 'to. "Just tell to your father that also my father, i will win this battle. Just don't be relax, because i have a lot of connection in other county." wika ko na meron' halong pagbabanta.

Agad na akong lumabas ng bahay at sumakay na sa kotse. Bago ko ipaharurut ang sasakyan, muli kong tiningnan si Janzel. Hindi parin siya umaalis sa dati niyang pwesto. I'm sure, gulat na gulat siya sa sinabi ko.

Sa wakas lumabas nadin sila. Kaya naman sa huling pagkakataon iniwanan ko sila ng isang salita. "Magkita na lamang tayo sa Korea, at doon tayong lahat magtuos. Let see who will win." pinaharurut ko na ang kotse habang nakangisi.

While driving, i get my phone and start to dialed the number of my sister.

"Kring!!Kring!!"

[Yes! Hello!"] wika ng nasa kabilang linya

"Pwede mo ba akong sunduin sa airport?" bungad kong sabi

["Scarlett! Where have you been? We've been calling you many times but we can't reach you. Saan ka bang planeta pumunta? Maging kaibigan mo hindi alam kung nasaan ka."] sunod-sunod nitong tanong

What the! Ang tenga ko masakit na sa ka-katanong niya.

"Can you please calm down. I'm not yet dead. I will explain it to you when I'm back there." i said at her

["Okay, fine! But promise me that you will say it all. Don't hesitate to lie at me, you know that i can read a mind so that i can find if you lied at me."] paniniguro nitong sabi

Napataray na lamang akong bigla sa kanyang mga sinabi. "Yes ma'am. But please, sunduin mo ako sa airport. Alam kung pupunta doon sila Cloud." wika ko na ikinatahimik nito bigla. "Mae Shin, are you still there?" paniniguro kung nasa linyan pa sya.

["Oh! I'm sorry ate Scar, bigla kasing dumating si kuya Clyde."] hingi nitong paumanhin.

Napaisip ako bigla. Saan naman pumunta si Clyde? Hindi ba't pinagbawalan ko siyang lumabas ng mansion.