Hatred And Sorrow Of The Mafia Empresses (COMPLETED)

Chapter 84: The Old Past

Nakayuko ito na akala mo naman natatamaan sa mga salita ko. Alam ko pagpapanggap lang ang lahat na ito. Bakit kasi ginagawa mo pa Janzel.

"Hindi ko po kasi kayo natanong kagabi kung anong gusto nyong kainin ngayong umaga, ayoko naman na istorbuhin kayo dahil alam ko na pagod kayo sa byahe." ani nito

"Paano yan? I can't eat this all." i said

"Tikman niyo po lahat, pagkatapos itatapon ko na lang po ang mga matitira." saad nito.

"What the! Itatapon mo lahat ng yan? Baliw ka ba Janzel, ang dami nito fresh pa. Pwede mo naman ipakain sa mga maids natin, wag kang aksaya sa pagkain." bulyaw ko sa kanya

"S-sorry po young lady." utal nitong sabi

Bigla akong tumayo na ikinalingon ng mga maid. "Young lady! Bakit po kayo tumayo? Hindi pa po kayo kumakain." wika nito na tila kinakabahan

"Nawalan na akong ganang kumain." sabi ko sabay lakad paalis ng dining area, pero bigla nya akong tinawag sa pangalan ko na ikinagulat ko.

"SCARLET!!" malakas nitong tawag sa pangalan ko

Hindi ako humarap sa kanya, tingnan natin ang susunod nitong gagawin. Balak niya na bang ipakita ang tinatago niyang ugali. Pwes, I'm waiting...

"Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan mo. Pero hindi mo naman ginagawa 'to dati, hinahayaan mo akong itapon ang mga natitirang pagkain dati pero bakit ngayon parang nagbago ka na. Anong nangyari sa nakilala kong Scarlet." wika nito na ikinalungkot ko bigla.

He's still remembered that.

Hindi ko gusto ang susunod na sasabihin niya kaya naman naglakad na akong tuluyan ng maramdaman ko na meron papalapit sakin kaya naman agad ko itong sinalo. "Shit! Knife!" bigla kong bulyaw.

"WHAT THE FUCK!! WHY YOU THROW NE A KNIFE!!" malakas kung sigaw sa kanya ng masalo ko ito at hinarap ko na sya.

Base on what i saw right now, he's smiling like an psycho. What's happening to him. I thought he want me to bring back the old memories that i already forget. But, i was wrong he want to kill me.

"Hindi ko inaasahan na magbabago ka na." panimula muli nito

"What do you mean?" taka kung tanong

Naglakad ito palapit sakin pero umatras ako, may hawak itong dagger.

"Nasaan na ang dating Scarlett na nakilala ko. Ang Scarlet na pala-away, at higit sa lahat ang Scarlet na mahilig magaksaya ng kahit anong gamit kahit na ang pagkain." pa alala nito

"Matagala na 'yon, nakalimutan ko na ang mga bagaya na yan. Kaya naman kalimutan mo na din, bata pa ako noon kaya nagawa ko ang mga bagaya na yan." saad ko na ikinalaki ng kanyang mga mata

"GANON-GANON NA LAMANG ANG GAGAWIN MO SCARLET! KAKALIMUTAN MO NA ANG NAGING DAAN PARA MAGKAKILALA TAYO! Hindi ba't hindi mo pwedeng kalimutan ang mga bagay na 'yun lalo na't ng mapatay mo siya." wika nito na ikinalaki ng mga mata ko

"ANO BA JANZEL! Just stop this nonsense conversation. I don't want to remember the past." i said at him

Kita ko sa kanyang mga mata ang galit.

"No! You should remember what you did to her that day. The day that you get what you want. I help you to accomplished that." he said that's why i cover my ears. Hindi ko dapat pakinggan ang mga sinasabi niya. H-hindi ko gusto ang mga nangyari noon.

"T-TUMIGIL KANA JANZEL! H-HINDI KO GUSTO NA MANGYARI YUN! SO PLEASE STOP!!" sigaw kong malakas

"Hahahaha!! Do you think you can forget what happened 8 years ago. Hell! No! You will remember that. What if her parent's find out that you killed her, what they will going to do?" he said while smiling

"No! They will never find out about her. Just shut up or else i will kill you." malamig kong turan sa kanya na may halong pagbabanta

"Hahahahha!!" Tumawa lamang ito ng malakas na tila hindi natakot sa aking banta.

"Sa tingin mo ba matatakot ako sa banta mo young lady! Marami ng nagsasabi niya  sa akin, pero hindi naman nila nagagawa dahil..." i cut he's words

"Dahil adopted son ka ni Lance Han." malamig kong sabi na ikinatahimik nito bigla.

"H-how did you know?" utal nitong sabi

"Tsk, do you think I'm a stupid. Sa pagiging clamsy mo kasi nalaman ko ang totoo, kaya nga maraming takot sakin kapag kinakausap ako. Kasi bawat bitaw nilang mga salita nalalaman ko kung nagsasabi sila ng totoo o di kaya naman may binababalak silang masama." seryoso kung sabi na ikinagulat nito mas lalo

"Tama nga si Dad, hindi dapat kita maliitin." ani nito

"Sa tingin mo matatakot ako sa mga sinabi mo ngayon sakin? I'm sorry, but i already know that you will bring it back, that's why i act that i already forget that memories but the truth is...it still on my head. I can't forget what did you do that day. Why you kill her infront of me. And do you think, I'm now in peaceful life that you know. I'm sorry but it will never happened, because of the memories that you did 8 years ago, i will never be in peaceful life." wika ko sa kanya na ikinatulo ng aking mga luha

"Scarlet!" wika nito sa pangalan

"Don't call me Scarlet! The way they call me in this name i always remember the day that you killed her."

"Ginawa ko lang naman 'yun dahil alam kung hindi ka nila mamahalin sa oras na buhay siya. Pero kapag wala na siya buhay ninyo magiging sayo na ang oras nila at nangyari yun. Ang pagmamahal na matagal mo ng gusto nakuha mo na." saad nito

Tiningnan ko siya ng matalim at agad nilapitan, bigla kong kinuha ang dagger na hawak nito at sabay itinapon sa ibang deriksyon ng bahay.

"Oo! Nangyari nga ang mga 'yun pero kahit ganon palagi parin nila binabanggit ang pangalan niya sa harap ko." galit kong sigaw sa kanya

"Pero nakuha mo naman lalo na't ang mga kapatid mo. Mahal na mahal kanila, sobra ang pag-alala nila sayo."

Bigla ko siyang tinulak at sabay talikod. Lahat ng mga sinabi niya hindi totoo, hindi ako tinutukoy niya. Isa lamang akong impostor na umagaw sa buhay ng kanilang kapatid.

"Hindi ako ang tinutukoy ng pagmamahal nila. Kundi ang tunay nilang kapatid. Kaya dapat walang makakaalam na katotohanan." wika ko sabay harap sa kanya at agad sinaksak ng kutsilyo. Tinadtak ko siya ng saksak, hindi ko itinigil ang ginagawa ko hanggang sa mawalan na ito ng buhay at doon lamang ako tumigil.

Agad kong kinuha ang phone ko at agad tinawagan ang mga guard.

"Come to my house, clean this messed." sabi ko sabay end ng call

Naglakad ako paakyat ng hagdan gusto ko magpahinga ngayong araw. Wala ako sa mood upang pumunta ng Mall. Lumabas na ulit ang matagal ko ng tinatagong ugali. Nakapatay ako ngayon dahil sa pagbabalik ng nakaraan na matagal ko ng gustong kalimutan pero alam ko sa sarili ko na hindi kailanman mangyayari.

Hindi totoo na ako ang mahal ng magulang ko. It was SCARLETT! not me. I'm just a fake Scarlet, but they will never know about my real identity. Hindi dapat nila malaman na ang kinakasama nilang kapatid, anak ay ang matagal na nilang kinalimutan na anak. Bago ako naging isang Scarlett na ngayon paborito na nila, naging Sapphire muna ako na naging malas para sa kanila dahil ako ang demonyong anak na hindi nila ginustong mabuhay. Kaya naman paumanhin Scarlett, dahil ginamit ko ang pagkatao mo upang takasan ang mga masasamang nakaraan. Sa mukha mo lang kasi hindi nila ako kayang saktan at bitawan ng mga salitang kayang ibato sakin noon. Ang sekreto na ito ay ibabaon ko habang buhay. Walang makakaalam nito, dahil si Janzel lamang ang nagiisang nakakaalam ng mga secreto ko, pero ngayon wala na dahil patay na siya.

"Ngayon na tapos na ako dito sa Thailand. Babalik na ako sa Korea upang simulan ang susunod na hakbang sa aking mga plano. Humanda ka Hazel, ikaw na ang isusunod ko sa kuya mo."

💕💕CHAPTER 84 END💕💕
Next chapter will be posted soon.
Sorry for typographical and grammatical errors.