In Another Life

26. Ξεκαθάρισμα Λογαριασμών

Πληκτρολογώ τον αριθμό του Άλεξ — τον οποίο έχω απομνημονεύσει καιρό τώρα — κι αν και στην αρχή ήμουν σίγουρη και αποφασισμένη για αυτό που ήθελα να κάνω, τώρα διστάζω. Για λίγα δευτερόλεπτα κοιτάζω τον αριθμό σκεπτόμενη αν τελικά πρέπει να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση, όπως μου είπε ο Ίαν.

Ήταν σαν τα δέκα νούμερα που στέκονταν διαδοχικά το ένα δίπλα στο άλλο, να μου έλεγαν να πραγματοποιήσω αυτή την κλήση και να ζητήσω από τον Άλεξ να βρεθούμε.

Αποφασίζω να ακολουθήσω την συμβουλή του αδελφού μου και και να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση. Δεν έχω τίποτα να χάσω ούτως ή άλλως. Καλώ τον αριθμό και περιμένω να το σηκώσει.

Το τηλέφωνο χτυπάει για λίγο και στο τρίτο χτύπημα ο Άλεξ απαντάει.

«Τι έγινε;» λέει απότομα.

Μην κάνεις πίσω τώρα, δεν μπορείς να τα παρατήσεις... «Ενοχλώ;» απαντάω κρύβοντας καλά τον πανικό στην φωνή μου.

«Λιγάκι...». Λιγάκι; Μου το λέει κατάμουτρα; Η φωνή του βγαίνει ζορισμένη, ενώ οι παρασκηνιακοί ήχοι με αποτρέπουν από το να τον ακούω καθαρά.

«Άλεξ, κλείσε...κλείσε το τηλέφωνο», ακούγεται μια γυναικεία φωνή ανάμεσα σε βαριές ανάσες.

Η συνειδητοποίηση κάνει τα μάτια μου να βουρκώσουν και χωρίς να πω κουβέντα τερματίζω την κλήση.

Κοντεύω να σκάσω μόνο στην σκέψη ότι αυτή την στιγμή είναι με μια κοπέλα, πιθανόν σε ένα κρεβάτι και με ελάχιστα ή καθόλου ρούχα πάνω τους. Από την άλλη, δεν μπορώ να κρύψω πως το γεγονός ότι τους έκανα χαλάστρα με παρηγορεί έστω και λίγο. Όσο το σκέφτομαι ένα σατανικό χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπό μου, αλλά χάνεται κάτω από την αλμύρα των δακρύων μου.

Ο ήχος του κινητού μου μου τραβάει την προσοχή. Ίσως είναι ο Άλεξ, σκέφτομαι κατευθείαν, χωρίς να κοιτάξω για να επιβεβαιώσω την υπόθεση μου.

Το στομάχι μου σφίγγεται στην σκέψη του τι έκανε πριν λίγο ενώ τώρα θα πρέπει να του μιλήσω σαν να μην με επηρέασε καθόλου. Πανικοβάλλομαι. Σκουπίζω τα δάκρυά μου — μέσα στον πανικό μου δεν σκέφτομαι ότι δεν μπορεί να με δει — και καθαρίζω τον λαιμό μου για να μην καταλάβει ότι έκλαιγα. Υψώνω ένα τείχος ειρωνείας, το οποίο χρησιμοποιώ ως άμυνα και σηκώνω το τηλέφωνο.

«Ήταν καλό το γαμήσι;»

Μετανιώνω για τα λόγια μου πριν καν τα πω, αλλά δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να τα πάρω πίσω.