In Another Life

28. Ανασφάλειες

Alex' POV

«Σταμάτα να είσαι τόσο ξεροκέφαλη και έλα να σου στεγνώσω τα μαλλιά!» προσπαθώ να πείσω την κοπέλα μου, η οποία με εκπλήσσει κάθε λεπτό που περνάει με το πόσο πείσμα χωράει σε έναν άνθρωπο.

«Δεν χρειάζεται σου λέω, πήγαινε να αλλάξεις και άσε με εμένα. Είχες αφήσει κάτι ρούχα την τελευταία φορά που είχες κοιμηθεί εδώ με τα παιδιά. Πρέπει να είναι στο δωμάτιο του Ίαν αλλά δεν είμαι σίγου—» συνεχίζει ακάθεκτη να μην δέχεται την πρόταση μου.

«Τι να σε αφήσω μωρέ; Με το νερό που στάζει από τα μαλλιά σου, γεμίζεις πισίνα!» την διακόπτω ελαφρώς εκνευρισμένος.

«Να, θα τα πιάσω έναν κότσο και θα τα αφήσω να στεγνώσουν μόνα τους» λέει καθώς μαζεύει τα μαλλιά της πρόχειρα.

Γυρίζει με σκοπό πιάσει ένα λαστιχάκι για να σταθεροποιήσει τον κότσο της και μένω άφωνος όταν στο πίσω μέρος της μπλούζας της, βλέπω ένα τεράστιο σημάδι, το οποίο άφησαν τα υγρά μαλλιά της όσο έσταζαν στην πλάτη της.

«Πας καλά παιδάκι μου; Θα αρρωστήσεις!»

«Σιγά καλέ, πώς κάνεις έτσι;» αντιγυρίζει χαλαρή.

«Δεν μπορεί να είσαι τόσο ξεροκέφαλη, αλήθεια!» αναφωνώ έκπληκτος με την χαλαρότητά της. «Πάμε να αλλάξεις και δεν ακούω κουβέντα».

«Κι αν δεν θέλω;» σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της και υψώνει το φρύδι της.

«Δεν θυμάμαι να σου έδωσα αυτή την επιλογή» ανασηκώνω τους ώμους μου.

«Ε λοιπόν, δεν θέλω!» λέει πεισματικά.

«Εντάξει λοιπόν» μουρμουρίζω σιγανά αφήνοντας την για λίγο να πιστεύει ότι κέρδισε, ώσπου βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία να την αρπάξω από τους μηρούς και να την ρίξω στον ώμο μου. Την κατευθύνω στο μπάνιο αγνοώντας τις τσιρίδες και τις προσπάθειες της να κατέβει.

«Σταμάτα να τσιρίζεις μες στο αυτί μου» λέω κάτω από τις στριγγλιές της και αφήνω μια χαλαρή σφαλιάρα στα οπίσθια της.

«Κατέβασε με τώρα!»

«Συγγνώμη αλλά δεν μου άφησες άλλη επιλογή», της απευθύνομαι δήθεν απολογητικά όταν της αφήσω κάτω.

«Βλάκα» μουρμουρίζει χτυπώντας με απαλά στο στέρνο και γελάω με την παιδιάστικη συμπεριφορά της.