In Another Life

18. Ευχή

Alex' POV

Συγκεντρώνω το βλέμμα μου στην γραμμή τερματισμού και ρίχνω μια ματιά στον συμπαίκτη μου, ο οποίος βρίσκεται λίγα μέτρα πίσω.

Μόλις περάσω, χωρίς ιδιαίτερο άγχος, την παχιά, άσπρη γραμμή αρχίζουν να ακούγονται επιφωνήματα και κραυγές - ενθουσιασμού ή απογοήτευσης.

Κατεβαίνω από την μηχανή και ο Στέφανος με τον Γιώργο τρέχουν κατά πάνω μου.

«Πολύ καλός» σχολιάζει ο Γιώργος και ο Στέφανος κουνάει το κεφάλι του συμφωνώντας.

«Δεν φαίνεσαι και πολύ χαρούμενος για την νίκη σου» παρατηρεί ο Στέφανος.

«Απλά δεν έχω διάθεση» δικαιολογώ τον εαυτό μου γρήγορα και ταυτόχρονα βαριεστημένα χωρίς να θέλω να δώσω περισσότερες εξηγήσεις.

Ο Στέφανος και ο Γιώργος κοιτάζονται συνωμοτικά. Ξέρω που θα καταλήξει αυτό...

«Μην μου πεις ότι είσαι έτσι επειδή σου λείπει η Ερμιόνη», μου λέει ο Στέφανος σηκώνοντας το φρύδι του. Κοιτάζω το πάτωμα στο άκουσμα του ονόματος και με κοιτάζει απολογητικά μόλις κατάλαβε τον λόγο. Έχουμε συμφωνήσει να αποφεύγουμε να λέμε αυτό το όνομα όσο γίνεται.

«Γιατί να του λείπει; Αφού χθες ήταν στο σπίτι της και τα έπινε με τον Ίαν» λέει ο Γιώργος και αρχίζουν να συζητούν για εμένα σαν να μην βρίσκομαι εδώ.

«Ίσως να μην του έδωσε καθόλου σημασία» υποθέτει ο Στέφανος.

«Μπα, δεν νομίζω. Αφού και αυτή φαίνεται να τον θέλει».

«Ισχύει, έχεις δίκιο. Αλλά τι άλλο μπορεί να έγινε και να του έριξε την διάθεση;»

Με αυτή την ερώτηση, σαν τα κομμάτια να συνδέθηκαν στα μυαλά τους, οι φίλοι μου μοιράζονται ένα έντονο βλέμμα και είμαι σίγουρος πως εκτός από το βλέμμα, μοιράζονται και την ίδια σκέψη.

«Η Ερμιόνη...» λέει ψιθυρίζοντας ο Γιώργος.

«Σου θυμίζει...», συνεχίζει το Στέφανος χωρίς όμως να ολοκληρώσει την πρόταση.

«Την Ερμιόνη» η φωνή μου σπάει και τα μάτια μου βουρκώνουν όταν προφέρω το όνομα της.

«Είσαι τόσο γκαντέμης που την μια φορά που γνωρίζεις μια κοπέλα που σε ενδιαφέρει πρέπει να έχει το ίδιο όνομα με την αδερφή σου», ο Στέφανος προσπαθεί να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.