In Another Life

32. Εβδομάδα Αγώνων: Φάση Πρώτη

«Ερμιόνη, ο Γιώργος μου είπε να πας λίγο πιο νωρίς αν μπορείς γιατί ο Άλεξ έχει αγχωθεί και σε λίγο θα αρχίσει να τους καντηλιάζει όλους» ενημερώνει ο Ίαν, ο οποίος σήμερα κλείνει πέντε μήνες σχέσης με την Τζες και θα βγουν να το γιορτάσουν.

Όταν ο Άλεξ αγχώνεται, ξεσπάει σε όποιον βρει μπροστά του εκείνη την στιγμή, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν στεναχωρεί τους γύρω του. Το μυαλό του θολώνει και τα νεύρα του χτυπάνε κόκκινο, οπότε δεν του είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεσπάσει σε λάθος άτομο. Όταν βρίσκεται σε θέση να σκεφτεί καθαρά, μετανιώνει ό,τι έκανε ή είπε πάνω στα νεύρα του, αλλά κάποιες φορές όταν τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου χρειάζεται κάποιον να τον ηρεμεί. Αυτή την φορά ο κλήρος πέφτει σε εμένα.

Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα της Εβδομάδας Αγώνων και δεν έχουμε μιλήσει καθόλου με τον Άλεξ. Ήξερα ότι θα είναι πολύ αγχωμένος και υπέθεσα πως θα ήθελε να επικεντρωθεί στις τελευταίες προπονήσεις οπότε αποφάσισα να μην τον ενοχλήσω.

«Πες του ότι σε δέκα θα είμαι εκεί» λέω και αρπάζω βιαστικά το κινητό και τα κλειδιά μου. «Χαρούμενοι πέντε μήνες, καλά να περάσετε με την Τζες!» εύχομαι στον αδελφό μου καθώς ανοίγω την πόρτα για να φύγω.

«Ευχαριστώ μικρή, να προσέχεις» με συμβουλεύει και κλείνω την πόρτα πίσω μου χωρίς να δώσω απάντηση.

Η διαδρομή προς την αποθήκη κάνει τα πόδια μου να τρέμουν όσο σκέφτομαι ότι είναι η πρώτη φορά που θα δω τον Άλεξ μετά από εκείνη την νύχτα που περάσαμε μαζί. Τη νύχτα που μου αποκάλυψε γιατί δεν με φωνάζει Ερμιόνη, που μου είπε για τους δαίμονές του και ό,τι τον βασανίζει. Η πρώτη φορά που θα τον δω από όταν μου μίλησε για τον χαμό της αδελφής του και για τη σχέση που είχαν.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς πρέπει να φερθώ. Νιώθω κάπως περίεργα τώρα που τα ξέρω όλα αυτά. Εκτιμώ το γεγονός ότι μου εμπιστεύτηκε κάτι τόσο σημαντικό για εκείνον αλλά τώρα νιώθω πως κουβαλάω ένα κομμάτι του και δεν ξέρω αν μπορώ να σηκώσω το βάρος. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θέλω να τον απογοητεύσω.

Φτάνω έξω από την αποθήκη και σταματάω ένα βήμα πριν από την μεγάλη πόρτα. Παίρνω μία βαθιά ανάσα και την σπρώχνω. Μόλις η πόρτα ανοίγει, το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι ο Γιώργος και ο Στέφανος οι οποίοι προσπαθούν να καθησυχάσουν τον Άλεξ. Εκείνος είναι καθιστός και έχει χώσει το πρόσωπό του μέσα στα χέρια του, τα οποία στηρίζει στα γόνατά του.