19. Σειρήνες

291 22 0
                                    

Ermioni's POV

Όταν διαβάζω το μυαλό μου ταξιδεύει. Πηγαίνει σε κόσμους φανταστικούς, όπως αυτοί των βιβλίων και κλείνεται σε αυτούς για ώρες ατελείωτες. Χάνομαι από την πραγματικότητα και ζω σε αυτή που είναι γραμμένη στο χαρτί. Και κάθε φορά που ανοίγω ένα βιβλίο, το μυαλό μου αυτόματα μετατρέπεται σε μια λίστα αναπαραγωγής τραγουδιών, τα οποία σιγοτραγουδάω ασυναίσθητα.

Το διάβασμα είναι ένα από τα πολλά πράγματα που μου αρέσει να κάνω στον ελεύθερο μου χρόνο, όπως τα σκίτσα, τα οποία τον τελευταίο καιρό έχω παρατήσει.

Το χτύπημα της πόρτας αποσπά την προσοχή μου από το διάβασμα. Κατευθείαν βγάζω το δεξί ακουστικό από το αυτί μου σε περίπτωση που το άτομο πίσω από την πόρτα θέλει να μου πει κάτι.

Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε, η πόρτα έχει ανοίξει και προς έκπληξη μου, ο Άλεξ μπαίνει στο δωμάτιο.

Έχουμε μερικές μέρες να κάτσουμε μόνοι μας οπότε το κλίμα μεταξύ μας είναι κάπως περίεργο. Όχι ψυχρό ή απόμακρο. Απλώς περίεργο.

Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί του και τώρα που κάνει παρέα με τον Ίαν, είναι ευκαιρία.

«Πώς μπαίνεις έτσι μέσα;», σπάω την αμήχανη σιωπή που επικρατεί εδώ και λίγα δευτερόλεπτα λέγοντας το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο κεφάλι.

«Ωραία φωνή» σχολιάζει αγνοώντας παντελώς την ερώτηση μου.

«Ευχαριστώ;» λέω μα η λέξη άθελά μου βγαίνει σαν ερώτηση. Πώς στο καλό κατάφερε να με ακούσει να τραγουδάω ενώ βρισκόταν στο σαλόνι; Μετά βίας άκουγα εγώ τον εαυτό μου.

Και σαν να κατάλαβε ακριβώς τι αναρωτιώμονμουν, λες και οι σκέψεις μου ήταν ανοιχτό βιβλίο για εκείνον, μου λέει: «Πριν χτυπήσω είχα κάτσει έξω από την πόρτα και σε άκουγα να τραγουδάς».

«Πας καλά παιδάκι μου; Ήσουν τόση ώρα πίσω από την πόρτα μου; Αυτό είναι το λιγότερο τρομακτικό!» λέω έξαλλη πάνω στον πανικό μου. Ελπίζω να μην άκουσε το τηλεφώνημα με την Τζες, στο οποίο της έλεγα πόσο όμορφα μάτια έχει ο Άλεξ...

«Θα μου τραγουδήσεις;» ρωτάει παιχνιδιάρικα, αγνοώντας τελείως το ξέσπασμα μου και κάθεται δίπλα μου.

«Όχι».

«Μα γιατί;» ρωτάει και καλά παραπονεμένος.

«Γιατί δεν θέλω» εξηγώ ειλικρινά.

In Another LifeWhere stories live. Discover now