In Another Life

23. Το Χαμόγελο της Ερμιόνης

Ermioni's POV

Γεια
14:05

Πώς είσαι;
14:07

Είσαι καλά;
15:14

Απάντα γαμώ, ξέρω ότι τα βλέπεις
16:49

Διαβάστηκε;
17:53

Διαβάζω για ακόμη μια φορά το μήνυμα που μου έχει στείλει ο Άλεξ, στο οποίο δεν έχω σκοπό να απαντήσω. Νιώθω αγενής που βλέπω τα μηνύματα του χωρίς να απαντάω, αλλά μου φέρθηκε πολύ χειρότερα.

Αφού περάσουν λίγα δευτερόλεπτα, ακούγεται ξανά ο χαρακτηριστικός ήχος που συνοδεύεται από τον ερχομό νέου μηνύματος. Ξέρω ήδη από ποιον είναι. Ανοίγω το Instagram και ύστερα μπαίνω στην τελευταία συνομιλία.

Διαβάστηκε στο διαβάστηκε;
17:55

Αφού είσαι ενεργή γιατί δεν στέλνεις;
17:55

Αμέσως βγαίνω από την εφαρμογή του Instagram ώστε να μην φαίνεται ότι είμαι ενεργή πια.

Ξεφυσάω μόλις ακούω δύο χτυπήματα στην πόρτα μου. «Ερμιόνη;» ακολουθεί η φωνή του Ίαν. Δεν έχει βαρεθεί να τον διώχνω; Ξέρω πως ενδιαφέρεται για εμένα, μα έχω ανάγκη να μείνω λίγες ώρες μόνη μου.

«Φύγε Ίαν» απαντάω κουρασμένα. Είναι η τέταρτη φορά που του λέω να φύγει την τελευταία ώρα, αρχίζω να νιώθω άσχημα.

«Είσαι εντάξει;» η ανησυχία στην φωνή του είναι εμφανής.

Όχι!, θέλω να φωνάξω. Νιώθω κενή, εξευτελισμένη, χρησιμοποιημένη και ένα σορό άλλα άσχημα συναισθήματα! Αντ' αυτού προτιμώ να απαντήσω με ένα σκέτο «ναι», με την ελπίδα ότι θα το πιστέψει.

«Σίγουρα;» επιμένει.

«Ναι!» απαντάω απότομα αλλά αμέσως το μετανιώνω. Το μόνο που θέλει είναι να με βοηθήσει κι εγώ τον απομακρύνω.

«Εντάξει. Αν χρειαστείς κάτι, φώναξε με». Προσπαθεί κρύψει την στεναχώρια και την απογοήτευση στην φωνή του, αλλά τον ξέρω καλά.

«Περίμενε» λέω και ικανοποιούμαι όταν ακούω τα βήματα του να πλησιάζουν. Στην αρχή ανοίγει διστακτικά την πόρτα ώσπου την ανοίγει τελείως όταν του κάνω ένα νόημα να μπει μέσα.