In Another Life

4. Το Πρόσωπο

Ermioni's POV

Έπιασα το μολύβι στα χέρια μου και ήμουν έτοιμη να αρχίζω να σχεδιάζω πάνω στο χαρτί.

Από όταν ήμουν μικρή, η ζωγραφική ήταν από τα αγαπημένα μου πράγματα και από τα λίγα που κράτησα από την παιδική μου ηλικία. Το χέρι μου ήταν σαν να πηγαίνει μόνο του πια, σαν να μην χρειαζόταν κάποια εντολή για να αρχίσει να σχεδιάζει μετά από τόσες φορές. Απλά το έκανε.

Η ζωγραφική ήταν ο αγαπημένος μου τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα. Κάθε φορά ταξιδεύω στις εικόνες που το χέρι μου αφήνει με την βοήθεια του μολυβιού στην λευκή επιφάνεια. Μπορώ να ταξιδέψω οπουδήποτε θελήσω, ό,τι ώρα θελήσω. Αρκεί να το δω στο χαρτί. Η διαδικασία ήταν αυτή που με ταξίδευε. Όχι η εικόνα στο τέλος. Το αποτέλεσμα ήταν η δικαίωση για τον χρόνο και τον κόπο που κατέβαλλα κάθε φορά.

Συνήθως αυτά που σχεδίαζα συνοδεύοταν από μικρά κείμενα που είχαν σχέση με το γκρι σχέδιο το οποίο αποτυπωνόταν στο χαρτί. Σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούσα χρώματα πια. Προτιμώ τις γκρι αποχρώσεις του μολυβιού. Ο τρόπος που το μολύβι δίνει από πολύ ανοιχτές μέχρι κατάμαυρες αποχρώσεις ανάλογα με την πίεση που του ασκούσα, φαινόταν μαγικός από πάντα στα μάτια μου.

Δεν χρειαζόμουν χρώματα όταν είχα όλα τα χρώματα του κόσμου στην φαντασία μου. Τα χρώματα είναι για αυτούς που αδυνατούν να αντικαταστήσουν το γκρι με την αγαπημένη τους ανάμνηση, για αυτούς που η μόνη χρήση που έχουν τα μολύβια είναι η γραφή.

Δεν βαριέμαι ποτέ να κάθομαι κλεισμένη στο δωμάτιο μου, παρέα με μολύβι και χαρτί, να σχεδιάζω ατελείωτες ώρες. Πάντα ξεκινούσα από μια μικρή ιδέα, όπως ένα αντικείμενο, και κατέληγα να γεμίζω όλο το χαρτί.

Αυτή τη φορά όμως δεν είχα ιδέα τι να σχεδιάσω. Καθόμουν αρκετά λεπτά πάνω από το χαρτί απλά κοιτώντας το. Πλησίασα το χέρι μου στο ολόλευκο ορθογώνιο πλαίσιο ακουμπώντας την μύτη του μολυβιού πάνω του. Σήκωσα ξανά το χέρι μου. Είχα δημιουργήσει μια κουκίδα στην μέση του χαρτιού.

Το μυαλό μου είχε στερέψει από ιδέες. Η ατέλειωτη έμπνευση που έχω κάθε φορά με είχε εγκαταλείψει. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Είναι τόσο απλό, είπα στον εαυτό μου, χωρίς να τον βοηθήσω ιδιαίτερα.

Έριξα μια ματιά στα παλαιότερα σχέδια μου για να πάρω κάποια ιδέα όμως το μυαλό μου είχε κολλήσει για τα καλά.