The Sword of Starlight✅

Hoofdstuk 68

"Het laatste maal," zei koning Mort en hief zijn glas in de lucht. Hij zat aan het hoofd van de enorme tafel en ik precies tegenover hem. Kolonel Adrian, adviseur Ferdinand, commandant Zandhoef en zijn vrouw Tasja zaten aan beide kanten van de tafel. Iedereen hief zijn glas en nam een goede slok. Heerlijke wijn. Mort had me veel verteld over Larosha, terwijl hij het leger zich liet voorbereiden voor de strijd. Hij was een hele charmante aardige jongeman. Hij hield van zijn vrijheid en was gedreven. Hij had me een rondleiding door de stad gegeven. Het duurde niet lang, want de Laroshaanse koning was erg geliefd onder het volk. Ik vond het een goed teken dat het volk hem altijd graag wilde zien.
Ik nam nog een slok van de overheerlijke wijn.
De mozaïk was ook te zien op de muren in de eetzaal. De verhalen lieten je nooit met rust.
Maar toch waren deze anders. Deze leken scenes uit te beelden. Van begin tot eind. Het ging over de Traya. De beruchte vuurworm.
"Hoe staat het ervoor, kolonel Adrian?" vroeg koning Mort en ik pakte wat van de geroosterde rozemarijn wortels met honing en een stuk zwijnensteak. Het zag er mals en sappig uit. Sinds ik in dit kasteel verbleef had ik erg lekker gegeten. Ik wou dat ik het aan Ina kon vertellen. Dit was de eerste keer dat ik aan haar dacht.. ik miste haar wel. Hoe zou het met haar gaan?
Ina was sterk en ik voelde dat ze zich redde. Binnenkort zou ik haar weer zien en daar keek ik erg naar uit.

"De mannen zijn klaar om te gaan," reageerde de kolonel die ook voor de goede keus ging: zwijnensteak.
"Hebben ze al afscheid genomen van hun geliefden?" vroeg Mort.
De kolonel keek een beetje verrast door de vraag, maar knikte.
"Top. Kijk, dit is dus wat ik belangrijk vind in leiderschap. Je gaat niet weg zonder afscheid te nemen," vertelde de jonge koning en hij lachte. Ik moest hierdoor ook lachen en ik kon zijn opmerkingen wel waarderen.
"Wat ga je eigenlijk doen als we winnen?" vroeg koning Mort aan Dion.
"Hoe bedoelt u?" vroeg Dion.
"Nou, als we klaar zijn en we hebben gewonnen. Wat ga je dan doen? Hier blijven in Lorthren of ergens anders heengaan? Je moet natuurlijk eerst je schulden af betalen," zei koning Mort.
Tasja keek Dion aan en hij zuchtte. Ik zag dat hij zichzelf probeerde in te houden.
"Ik denk dat we een wereldreis gaan maken. Een schip huren en gaan," vertelde Dion en Tasja glimlachte knikkend.
"Leuk," reageerde koning Mort en nam vrolijk een hap van zijn steak.

"Ik heb nog wel een vraag, want ik begreep dat jij koning Arvid nog iets verschuldigd bent. Hoe kan het dat je schulden hebt bij twee koningen? In Eras? Vertel me alsjeblieft commandant Zandhoef," ging koning Mort verder en het was heel stil in de eetzaal.
Iedereen wachtte op het antwoord van Dion die zijn mond leeg at en het met een servet schoon veegde.
"Uwe majesteit, ik zie niet in waarom dit nu relevant is om te bespreken. Het einde van de wereld is nabij. Daar zou onze focus nu op moeten liggen," was Dions antwoord en hij at verder.
Koning Mort keek hem knikkend aan en ging verder over het plan.
Dit was interessant. Wat was er tussen koning Arvid en Dion Zandhoef? Hoe konden deze twee personen gelinkt zijn aan elkaar? Een geldschuld? Een belofte? Of een geheim?

"We reizen naar Trivah door een portaal," begon koning Mort.
"Een portaal? Uwe Majesteit, portaalreizen doen wij al heel lang niet meer. Die magie is niet te vertrouwen," ging Ferdinand tegen hem in.
Koning Mort sloot even zijn ogen en keek toen zijn adviseur aan.
"Die poorten hebben mijn voorouderen altijd overal naartoe gebracht. Het is juist handig en anders missen we de strijd," legde de jonge koning uit.
Ferdinand staarde naar zijn eten op tafel en ik zag hem teleurgesteld zijn. Volgens mij viel het niet mee om een adviseur te zijn. Ik herkende hun meningsverschillen in die van Ina en mij. Lastig.

"De poort naar Trivah bestaat helemaal niet in de Tempel van Portalen," wierp Ferdinand als laatste tegenargument. "Het maken van een portaal kost speciale magische elementen,".

"En daarom heb ik iemand gevonden die dat weet," vertelde koning Mort en riep naar de wachters om deze portaalkenner naar binnen te halen.
Een gebruinde vrouw met wit kort haar stapte naar binnen. Ze droeg een witte jurk en had allemaal tekens op haar armen.
Ze deed me denken aan Taria uit Aderia. Ze was ook een sjamaan!

"Elihiya, onze Laroshaanse sjamaan," verwelkomde koning Mort haar. "Gespecialiseerd in Portaalreizen,".
De sjamaan boog voor koning Mort en hij gaf haar een plek aan tafel.
Er werd meteen een glas wijn ingeschonken door de dienstvrouwen.

"Hoe is het mogelijk?" hoorde ik Ferdinand zeggen.
"Ik heb haar een aantal maanden geleden ontmoet toen ik ging jagen in het Mistige Woud. Het klikte meteen en we hadden afgesproken dat ze me een keer zou helpen met het bouwen van een portaal," vertelde koning Mort vlug. Hij had een vlotte babbel en ik zag dat Elihiya ook om zijn doen en laten kon lachen.

"Hoe weet je dat ze echt kan portaalreizen?" vroeg Ferdinand sceptisch.
Elihiya stak haar hand uit en we zagen allemaal hoe er in de lucht boven het grote bord met sappige zwijnensteak een witte cirkel verscheen en het bord opslokte.
De witte cirkel verdween en verscheen bij adviseur Ferdinand boven tafel. De zwijnensteak viel uit de cirkel en landde naast Ferdinand op het tafelkleed. Hij schrok van de plotse teleportatie, maar hij was zeker overtuigd. Elihiya glimlachte en koning Mort vertelde verder hoe Elihiya een portaal ging bouwen naar Trivah en hoe we daar met z'n allen door heen zouden reizen.
Ondertussen genoot ik van het eten en at mezelf heel erg vol.

Na het eten besloot ik even te gaan slapen, dus ik vertrok naar mijn kamer. Voor zover ik wist was Elihiya aan het onderzoeken wat er nodig was voor een portaal naar Trivah en de rest moest zijn eigen voorbereidingen doen.
Ik liep door het enorme kasteel en merkte dat ik wel veel wijn had gedronken. Strompelend bewoog ik mezelf door de gangen heen en zag af en toe een harnas tegen de muur staan. Het was een zwart Laroshaans harnas. Ik vond het wel gaaf.
Ik raakte het langzaam aan met mijn vinger toen ik plots een hand op mijn schouder voelde.
Het was koning Mort.
"Oeps!" giechelde ik en begon te lachen.
"Je hebt wel erg genoten van de wijn he?" zei hij toen hij mijn ogen zag.
"Het is goede wijn zoals je zei," zei ik met een lach.
"Zal ik je naar je slaapkamer brengen?" vroeg hij en ik knikte.

Hij was een man van zijn woord, want hij bracht me naar de slaapkamer.
Ik opende de deur en zag het grote bed waar ik in zou gaan liggen staan.
Ik keek Mort aan.
"Gaat het goed?" vroeg hij. "Of moet ik je zelfs instoppen?".
Ik lachte. "Je bent een charmante koning," zei ik en hikte even.
"Je bent echt dronken," lachte hij.
"Kom," zei ik toen ineens. Ik had zelf geen idee wat ik ging doen, maar ik was in een spontane bui.
"Heb je al nagedacht wat je nog zou willen doen voordat je misschien doodgaat?" vroeg ik toen zonder aankondiging dat we een intens gesprek zouden gaan voeren.
Mort lachte en ik zag dat ik hem een beetje overviel.
"Oh! Sorry! Is dat een rare vraag?" zei ik snel en ging op het bed zitten. Mort sloot de deur, kwam bij me zitten en hij schudde zijn hoofd.
"Eigenlijk is dat een best wel goede vraag. Wat zou jij doen?" kaatste Mort de vraag terug.
Ik dacht na, keek hem even aan en keek toen weer weg.
"Ik zou liefde willen hebben. Liefde van een man," zei ik.
"Heb je dat nog.. nog nooit gehad?" vroeg Mort en ik schudde mijn hoofd.

"Havikmannen zijn niet er niet veel en ik heb nog steeds geen match gevonden,"

"Dan hebben die havikmannen oogkleppen op, want je bent de prachtigste vrouw die ik ooit heb gezien. Hoewel ik kan nog steeds niet kan geloven dat je een havik bent,"

Ik moest lachen en blozen tegelijk. Toen kuste Mort me, zacht en teder op mijn lippen.
Hij hield mijn middel vast met zijn handen en we begonnen steeds iets heviger te zoenen. Teder, maar ook ruig.
Ik raakte opgewonden van hem en voelde dat ik al mijn kleren wilde uittrekken.
Dat deed ik. Ik trok mijn jurk uit en deed mijn haar los.
Ik duwde Mort op bed en ging bovenop hem zitten.
Mort keek me vol verleiding aan en ik zag dat hij genoot van mijn actie.
Ik bewoog heen en weer over zijn broek en voelde hoe er een harde bobbel ontstond. Was dit het moment dat ik het zou gaan doen met een mens? Zou het anders zijn dan hoe het eigenlijk moest zijn? Maltar en Amara waren ook verschillend. Dit moest goedkomen.
"Hey, waar zit je met je hoofd?" vroeg Mort nieuwsgierig en legde zijn hand op mijn wang. Hij streelde me.
"Niks," zei ik snel. "Gewoon gedachtes over of dit wel natuurlijk is,".
"Zolang je maar niet tijdens de daad in een havik veranderd," zei Mort en ik moest weer om lachen. Hij grijnsde en duwde me op bed.
Hij begon me te zoenen en aan te raken en ik liet het allemaal over me heenkomen.