Deel I
De prinses van Catador, Lena, voelt zich niet comfortabel in haar koninklijke familie. Al helemaal wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de prins van Trivah, prins Jonas.
Haar vader, de wrede koning Henrick, weet op een dag een gedaantewissela...
"Dit is een kaart waar je de plek kunt vinden die je zoekt. Zeg welke plek je zoekt en dan zal deze verschijnen op de kaart," zei Maltar en ik boog voorover naar de tafel om de kaart te bekijken. Ik begon heel intens aan de woorden van Lunawyn te denken. "Laat me de grot zien die mijn pad zal leiden naar het Zwaard van Sterrenlicht," zei ik en ik keek of ik iets zag gebeuren. "Ik zie niks," zei ik. "Wacht," reageerde Maltar en wees naar een plekje op de kaart. "Kijk," zei hij en er verscheen een gouden illustratie van een grot op de kaart. "Dit is in het Wilde Woud," zei hij en keek me aan. "Het is een aantal dagen reizen,". "Dus daar gaan we naartoe," zei ik en Maltar knikte.
Later op de dag bracht Maltar me naar de eetzaal. Ayla begroette me meteen en kwam naast me zitten. Al mijn vrienden waren er. "Uwe majesteit, het is fijn u weer te zien. We hebben u allemaal gemist. Het volk weet dat u weer wakker bent. Ze hebben de hele stad versierd en brengen vanavond een offer aan de goden. Als u zin heeft, kunt u deze bijwonen," zei een centaur die op me af liep. Ik herkende hem. Hij was een wachter van mijn moeder. "Rayon," stelde hij zichzelf voor toen hij besefte dat ik hem herkende, maar zijn naam niet wist. "Dank je wel Rayon. Ik zal erbij zijn," zei ik. "Doe nou rustig aan," zei Maltar. "Ik kan niet rustig aan doen, want ik ben een koningin," zei ik. "Ik moet er voor het volk zijn. De goden zullen blij zijn met de offers. Het geloof is verwaterd,".
"Verwaterd?" herhaalde Maltar en ik knikte.
"Lunawyn zei dat," zei ik en keek naar al mijn vrienden en zag hen genieten van het eten. Ik pakte een stuk kalkoen en nam een paar hapjes. Ik voelde me al een stuk beter.
"Ik vraag me af waarom Lunawyn zo graag wilt dat je het Zwaard van Sterrenlicht vindt," merkte Maltar op.
"Laten we eerst het zwaard vinden en daarna zien we wel verder," zei ik zachtjes tegen hem. Ik wilde deze missie voor me houden. Maltar had gelijk. Ik wist niet waarom Lunawyn wilde dat ik mijn krachten terug zou krijgen en dat verhaal over Infernio beviel mij eigenlijk ook niet.
"Vanavond wordt er een offer gedaan voor de goden," begon ik en iedereen keek me aan. "Ik zou het fijn vinden als we allemaal zouden gaan," ging ik verder en iedereen vond het een goed idee.
Het was avond en ik was met Ayla in de kleedkamer. De dienstmeisjes waren ons aan het opmaken.
"Mam?" begon Ayla toen ze in de spiegel keek. "Ben je bang dat er iets ergs met me gebeurd als ik transformeer?" vroeg ze. Ik keek haar aan en zag haar onschuldige gezichtje. "Och, lieverd," zei ik en ging voor haar staan. "Ja, ik ben bang," begon ik eerlijk. "Maar niet bang voor dat, maar...,". Ik kwam niet uit mijn woorden.
"Ik ben bang dat je zo snel ouder wordt... dat word je al, maar ik ben er nog maar net. Snap je?" zei ik en toen ik haar prachtige blauwe ogen aankeek moest ik me inhouden met huilen. "Maar vanavond, geen angst! Vanavond gaan we vieren dat we samen zijn. Daarvoor bedanken we de goden," zei ik en we lachten naar elkaar.
Met z'n allen gingen we de stad in. Het voelde zo gek om koningin te zijn. Aveline en Stef lieten het herdenkingsplek van Orla zien. Het was een tuin met allerlei bloemen. "Ze hield van bloemen. Alle bloemen. Zelfs onkruid," vertelde Stef. "Ze zou het geweldig vinden," zei ik en legde mijn handen op Aveline's en Stefs schouders.
Ik keek om me heen en zag het volk plezier maken. Er was muziek en ik zag een aantal mensen een hert dragen naar de offertempel die midden in de stad stond. Ik groette de burgers en ik kreeg zoveel liefde en warmte van hen.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Toen we bij de tempel aankwamen besefte ik me dat dit de eerste keer was dat ik deze tempel zag. Het hele dak was er af en er stonden nog maar een paar afgebrokkelde pilaren overeind. Iedereen kon vanbuiten af de offersteen zien. Taria, de oorspronkelijke sjamaan van mijn moeder, stond bij het offersteen en knikte naar me. Zij zou het offer dus leiden. Ik keek het volk aan en iedereen werd stil.
"Vandaag bedanken we de goden, voor mijn terugkomst. Maar ik bedank ook jullie, als jullie koningin, dat jullie Aderia hebben opgebouwd. Ik bewonder jullie en ik ben jullie voor eeuwig dankbaar. Laten we daarom nu de goden bedanken voor hun wijsheid en gulheid," zei ik. "Breng het offer!" riep Taria en er werden op trommels geslagen. Twee burgers brachten drie herten naar het offersteen en werden daarop neergelegd. Ik ging bij Maltar en Ayla staan. Maltar kuste me op mijn wang. "Je deed het goed," zei hij en ik glimlachte dankbaar.
Taria strooide iets over het hert heen. Ik had geen idee wat ze precies aan het doen was. Een aantal burgers deden een dans om de steen heen, terwijl Taria iets in een onbekende taal riep. De trommels gingen luider en luider. Taria herhaalde haar zinnen en riep deze nog harder. Ze spreidde haar armen en plots stopten de dansende mensen met bewegen. Iedereen was doodstil toen er ineens een gigantische vlam ontstond in de herten. Het vuur verbrandde de dode dieren en iedereen begon te klappen en te juichen. Taria riep nog een paar woorden en de dansers gingen verder totdat de herten waren opgebrand.
"Wow, dat was intens," zei Stef toen het offer voorbij was. "Orla heeft ook weleens offers gebracht met ons vroeger," merkte Aveline naar hem op. "Ja, maar dat was anders," zei Stef.
Ik keek ondertussen naar Taria die de offersteen aan het schoonmaken was. Ik liep naar haar toe en zag dat ze neg klaar was.
"Taria?" vroeg ik en ze keek op. "Mijn koningin," zei ze beleefd en deed een buiging met haar hoofd. "Ik heb je hulp nodig met iets," begon ik en ze keek me vragend aan. Ook aan Taria vertelde ik dit verhaal en ze was er helemaal van onder de indruk. "Lunawyn heeft dit zwaard laten smeden voor een noodgeval," reageerde Taria op mijn verhaal. "Als ze wilt dat je het zoekt, dan is het menens. Heb je de grot al gevonden?"
Ik knikte en vertelde over de kaart. "Dat is heel goed," zei Taria. "Maar?" vroeg ik. Het voelde alsof ze meer moest zeggen. Taria twijfelde. "Er is ooit een voorspelling geweest en ik denk dat deze is uitgekomen. De werkelijke reden waarom je het zwaard moet zoeken. Ik ga het even uitzoeken. Ik kom morgenochtend naar je toe, goed?" vroeg Taria en ik knikte. "Dank je wel," zei ik.
