CIHYA BOOK 2: Let Me Hold You [ON-GOING]

Chapter 59

Dwight's POV

She is just near with me, I can reach her with my hands but why I feel like she's in miles away from me?! Maingat akong nakatingin sa kaniya habang masaya itong nakikipag usap sa mga kaklase niya at tila may hinihintay. Then suddenly he walks toward her, they are both smiling at each other. Nagpaalam na siya sa mga kaibigan niya at she waves before she walk away with him. I'm the first one that she met pero bakit tila ako ang kaniyang nakalimutan?

Napatingin ako sa kabilang dako ng kalye at natanaw ko na ang sasakyan ng taong susundo sa akin. Agad akong nagpaalam sa mga kaibigan ko na kanina pa abala sa pagkukwentuhan at nagsimula na maglakad. After a long time, ngayon nalang ulit ako nagkaroon ng point of view. What's happening? Hindi na ako updated sa mga nangyayare, its been a while since I belong to a scene

"Are you staring at someone huh?!", aniya nang makalapit ako sa sasakyan kung saan nakabukas ang bintana ng kotse at nakasilip siya roon.

I just snob at her tyaka umikot papunta sa front seat, binuksan ko iyon at agad na sumakay.

"She's Heaven right?", saad nito kaya napatingin ako sa kaniya dahil sa pagtataka.

"How did you know her?", mabilis kong tanong.

"She is a well known person dahil sa pamilya niya and she's pretty like angel, huh!", may halong panunukso sa tono ng boses nito sabay buhay sa makina ng kotse at nagsimula na itong magmaneho.

"Do you like her?", dagdag pa nito.

"Obasan!", pagpigil ko dito.
¬ Auntie!

"Nani? Naze  anata wa kanojo o mitsumete iru no ka kyomigarimasu", nakangisi nitong sambit.
¬ What? I'm just curious why are you staring at her

"It was nothing just nevermind it", walang gana kong sagot.

"Alam mong hindi kita titigilan sa pangungulit, Dwight", maloko nitong saad.

"Tita Ella stop teasing me", mahinahon kong sagot.

"Okay fine", tumatawa nitong sagot nang biglang mag- ring ang cellphone nito kaya sinagot nya iyon habang nagdadrive.

It is looks so dangerous kaya don't do it, buti nalang ay walang dumadaan na sasakyan dito sa dinadaana namin at maluwag din.

Should I introduce her pa ba? Dapat nasa introduction na iyon ng story. Ms. Author kindly please organize and follow the story sequence that you wrote before you starting this book 2, I should have a point of view at chapter 38 but it didn't happened -_-

She is my auntie Ella the only sibling of my dad, its been a decade since we met each other dahil ang huli pa naming pagkikita ay nung nasa Japan kami and she decide to go back here at the Philippines para mag work daw and by that ay wala na akong idea sa iba pang nangyari sa kaniya dito sa Pinas. Then until one day ay nalaman daw niya na nandit na kami sa Pinas kaya agad niya kaming pinuntahan and up to now ay kasama pa rin namin siya. Pero nawerduhan ako sa kaniya nung muli ko siyang ma- meet, she'd change a lot compare sa dating auntie Ella na nakilala ko sa Japan, masayahin siya dati at palaging nakangiti pero ngayon palaging seryoso at kung minsan ay parang pinipilit lang niya yung mga actions niya sa amin.. I'm still curious on what happened to her for unknown reason.

"Thinking too deep, Dwight", basag nito sa katahimikan na namamagitan sa aming dalawa. Napatingin ako sa kaniya at napansing tapos na itong makipag usap sa cellphone.

"Obasan, can I ask you?", tila may paglalambing sa tono ng boses ko.

"Sure! What is it?", agad na sagot nito.

"What happened to you here in the Philippines? Ang huling alam ko lang is nung natanggap kang secretary sa isang company, anong nangyari at bakit hindi kana dun nagtatrabaho?", sunod- sunod kong tanong kasabay ng pagtuwid ko sa kinauupuan ko at humarap sa kaniya.

Natatandaan ko na sobrang saya pa niya nung nagkausap dahil nga natanggap siya sa trabaho kaya lang daw ay kilala ang amo niya bilang isang womanizer at babaero. I told to her before that she needs to take care of herself at huwag na huwag papatusin ang boss nito, then she laugh a me that time and said na talagang hindi siya papatol sa babaero.

"Ayos lang naman ang naging buhay ko rito sa Pilipinas, nag- resign ako dahil ma- may naka alitan ako na katrabaho sa kompanya", may pagka alangan nitong sagot.

"How about your boss na kinukwento mo sa akin dati, auntie? That womanizer and babaero mo na boss", maloko kong tanong para bawasan ang tensyon na mayroon kami.

"Auntie", malakas na sambit ko nang biglang tumigil ang sasakyan at buti nalang ay naka- seat belt ako kaya walang nangyari sa akin o kay auntie.

"So- sorry may aso kasing biglang dumaan", saad nito kaya tinignan ko ang kalsada o ang paligid pero wala akong nakita.

"Mabilis kasing ano, tumakbo", muling palusot nito.

Binuhay ulit nito ang makina at saka nagmaneho na paalis, katahimikan na naman ang bumalot sa buong sasakyan. Auntie's silent makes me more curious at dahil na din sa mga kakaibang kinikilos nito.

Because my course is Bachelor of Forensic Science by investigating my auntie I can learn on my own. It is a good start for me and to let out the curiousity na me. And after that tyaka ko na poproblemahin ang about sa amin ni Heaven.

Author's Note: Malay niyo nasa Bachelor of Forensic Science student ang true love 'di ba?!