CIHYA BOOK 2: Let Me Hold You [ON-GOING]

Chapter 52

Heaven's POV

''Anak ayos kalang ba?", tanong sa akin ni mommy nang makapasok ito sa kwarto ko.

Its been a week since nangyari yung kaganapan sa mismong dinner night sa bahay, at hanggang ngayon ay kinakamusta pa rin ako nina mommy dahil alam nilang affected ako sa ginawa nung Joyce na yun.

"Yes mommy I'm fine po, don't worry about me", pagpapaliwanag ko sa kaniya.

"Good to know!", may pag aalalang sambit ni mommy sabay yapos sa buhok ko.

Nagkwentuhan pa muna kami ni mommy to lessen the tense that we had. Naging masaya naman ang kwentuhan namin ni mommy dahil about iyon sa kabataan niya at experience at the same time.

"For sure po ay nagalit sa inyo si lola nung nalaman niya na imbes na maaga kayong uuuwi ay inumaga na kayo", saad ko at sabay kaming natawa ni mommy.

"Nako! Kung alam mo lang, hinabol ako ng lolo mo noon nung dos por dos", halakhak naman ni mommy.

Napatigil kami sa pagtatawanan nang may biglang kumatok sa pinto ng kwarto ko.

"Ma'am nasa baba na po si sir Shawn", pagtawag sa amin ng isa sa mga katulong.

"Pababa na ho, salamat!", sabi ni mommy na bahagyang may kalakasan sapat para marinig mula sa labas ng kwarto ko.

Inaya ako ni mommy sa baba para salubungin si daddy sa sala. Pagbaba namin ay naka upo sa sofa si daddy at pinagsisilibihan siya nina manang.

"Baby?!" pagtawag ni mommy sa atensyon ni daddy.

Humarap sa direksyon namin si daddy at ngumiti kasabay ng paglapit nila sa isa't isa ni mommy. Agad siyang niyakap ni mommy sa leeg dahilan para yumakap si daddy sa bewang niya.

"How's your flight baby?", may halong paglalambing sa boses ni mommy.

Looks cringe especially kung ibang tao ang makakakita sa kanila, but for me its kinda sweet and cute.

"Its fine, may hang over pa sa byahe kasi malayo but everything was great", sagot ni daddy sabay halik kay mommy na agad namang tinugunan nito.

"For sure gutom kana, what do you want for lunch? ako ang magluluto", ani mommy.

"Anything, gusto ko naman lahat ng luto mo", malawak na ngiti ni daddy na ginantihan naman ni mommy.

"Okay", mabilis na sagot ni mommy sabay kumalas sa yakap ni daddy.

"Ehem!", istorbo ko sa usapan nila.

"Heaven.. Kanina ka pa d'yan?", nakangiting ani ni daddy.

Lumapit ako sa kanila at nakisali sa usapan nilang dalawa.

"How are you my sweetie?", malambing na tanong ni daddy.

"Great dad and fine!", nakangiti kong sagot.

"Nga pala, Ryo told me that he will go here para ipagpaalam ka na kung pwede ay lumabas daw kayong dalawa", sambit ni daddy.

Hindi ko alam if ready na ulit akong harapan siya after what happened to me and to Joyce. Simula kasi nung mangyari yun ay pinili kong iwasan si Ryo. Nakita ko sa mga mata ni Joyce na sincere siya about her feelings to Ryo. Hindi ko kaya na may isang tao na nasasaktan because of me, ayos nang ako nalang ang masaktan huwag lang ako ang makasakit.

"Kailagan niyong mag usap anak", ani mommy ng mapansin ang biglang pagtahimik ko.

Ready na ba ulit ako na kausapin siya about what happened? What if kasama niya ulit si Joyce?

"Heavenbsweetie, kayo lang dalawa ni Ryo ang mag uusap wala nang iba pa ang kasali. He wants to explain everything to you and to clear himself", paliwanag ni daddy.

"Okay po, makikipag usap po ako sa kaniya", sagot ko na kinangiti nila.

"Both of you needs a closure, especially malapit na kayong ikasal", dagdag pa ni mommy.

"We'll do mom!", sagot ko na lamang.

Patuloy ang pag uusap namin ng biglang sumingit si manang.

"Excuse me po ma'am sir, si sir Renrem po", ani manang at saktong pagpasok ni papa sa pintuan.

"Papa!", tawag ko dito at lumapit sabay yakap sa kaniya.

"How's my princess? Are you feeling well na ba?", tanong nito sa akin kaya tumango ako bilang sagot.

"Ayy may package din po pala ma'am", muling singit ni manang at abot ka mama nung isang red box na may gold ribbon.

Tinignan nila iyo ng mabuti para alamin kung kanino galing pero walang nakalagay.

"Kanino ho ito galing manang?", tanong ni daddy.

"Ayun nga sir wala pong nakalagay pero tama po yung address na sa atin ipapadala, nagtanong din po ako sa nagdeliver eh wala din daw pong name yung sender", paliwanag nito.

"Mom try to open it", suhestyon ko.

Kumuha ng gunting si daddy at inabot yun kay mommy. Nakatingin lang kami kay mommy habang binubuksan niya iyon. Nang mabuksan iyon ni mommy ay napasigaw ito at namutla.

"What happen?"

"What was that?"

"Mommy ayos kalang po?"

Tinignan iyon ni daddy at papa, niyakap ni daddy si mommy dahil sa panginginig nito.

"Manang! Who the hell giving this?", galit na tanong ni papa.

Dahil sa kuryosidad ay nakitingin na din ako, gusto kong maduwal sa nakita ko pero mas pinili kong itago ang takot at pandidiri ko. Nakita ni daddy ang isang piraso ng sinunog na papel sa loob nung kahon at may nakasulat doon na "Still want to play with me? I'm not yet done!"

"Sino po ang may gawa nito?", tanong ko pero mukhang wala din silang idea o nalalaman.

Sino naman kaya ang mangti-trip sa amin ng ganito o kung sinadya ito ay bakit nila gagawin ito sa amin, anong kasalanan namin?

Someone's POV

"Nagawa niyo na ba ang ini-utos ko sa inyo?"

"Oo boss nagawa na namin ang gusto niyo!"

Namuo ang ngisi sa aking labi at ang labis na saya. Nag uumpisa palang ako pero ginaganahan na ako.

"Ano ang laman nung kahon?", paninigurado kong tanong.

"Katulad nung ini-utos niyo. Sunog at patay na daga, ipis, palaka at ibang insekto, naglagay na din kami ng patay na ahas para sigurado. Ang sulat ay sinunog muna namin ng bahagya ang papel tyaka sinulatan gamit ang dugo ng daga", halakhak ng tauhan ko.

A child game and part of my revenge, I'm not yet done Mika and Renrem. Let me play all of you with my little game.

"What our next plan boss?", tanong ni Kiko- isa sa mga tauhan ko.

"Balita ko ay may magandang anak si Mika, bakit hindi natin siya isali sa laro natin?!", makahulugan kong sambit.

"Anong gagawin sa kaniya boss?", tanong ni Miguel- kanang kamay ko.

"Just wait, let me think a good game for her", nakangisi kong sagot.

Tinungga ko ang alak na nakalagay sa shot glass tyaka pabagsak iyong nilapag sa lamesa.

I want a good play with them! Until they scream with pain and miserable!