MAYA (မာယာ)

ကျေးဇူးတင်လွှာ

‘မာယာ’ကိုဖတ်ပေးကြတဲ့ တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို ခြူကကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။ Voteပေးတဲ့သူလေးတွေ၊ Reading listsထဲထည့်ပေးကြတဲ့သူလေးတွေ၊ commentsပေးကြတဲ့သူလေးတွေ၊ Silent readersလေးတွေ အားလုံးအားလုံးကို တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

Ongoingလိုက်ပေးကြတဲ့သူလေးတွေကျေးဇူးပါ။ စာရေးဖို့စိတ်မပါတိုင်း commentလေးတစ်ခုတွေ့လိုက်ရင်တောင် ဪ..ငါficလေးကိုအားပေးတဲ့သူရှိပါလားဆိုတဲ့စိတ်နဲ့အားဖြစ်ရပါတယ်။ တကယ်ကျေးဇူးပါ။

ဒါလေးကခြူရေးတဲ့နှစ်ခုမြောက် ပြီးဆုံးခြင်းမှတ်တိုင်‌လေး‌ပေါ့။ မာယာကို စစရေးခြင်းတုန်းကအားရခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းကိုသိပ်အားမရဘူး။ စာဖတ်သူတို့အတွက် ပေါ့သက်သက်ဖြစ်သွားခဲ့ရင် တောင်းပန်ပါတယ်။ခြူအများကြီး ကြိုးစားပြီးရေးထားတာကိုတော့ အာမခံပါတယ်။

မာယာကိုရေးရင်းအမှတ်တရတစ်ခုကို‌ပြောပြမယ်။ နယူးရီးရားညမှာ ဇာတ်သိမ်းကိုတင်ပေးမယ်ဆိုပြီး အားကြိုးမာန်တက်ရေးလိုက်တာဆယ်နာရီလောက်မှာပြီးသွားတာထင်တယ်။ သေချာမမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲ့တာနဲ့ပဲ ကျေးဇူးတင်လွှာကိုတခါတည်းရေးတယ်။ အတူတင်ပေးမယ်ပေါ့။ ရေးလဲရေးပြီးရော။ ဇာတ်သိမ်းပိုင်းကြီးကိုမှားဖျက်မိလိုက်ရော။ ဘယ်လိုမှပြန်ယူလို့မရဘူး။ ကိုယ့်မှာ သူများတွေနယူးရီးရားနေတဲ့အချိန် ငိုချင်လိုက်တာ‌ဆိုတာလေ။ နောက်နေ့ကိုအဲ့အတိုင်းပြန်ရေးကြည့်တယ်။ ဘယ်လိုမှအာရုံမလာတော့ဘူး။ မထူးပါဘူးဆိုပြီး အရင်ရေးထားတဲ့အတိုင်းမဟုတ်ဘဲ ဇာတ်သိမ်းကိုနောက်တစ်မျိုးပြင်ရေးလိုက်တယ်။ တကယ်ဆိုအပိုင်း၃၂က ဇာတ်သိမ်းပိုင်းဖြစ်မှာ။ ဒါကတော့အမှတ်တရဖြစ်သွားတာပေါ့။

Chuu...💗

‘မာယာ’ကိုဖတ္ေပးၾကတဲ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို ျခဴကေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။ Voteေပးတဲ့သူေလးေတြ၊ Reading listsထဲထၫ့္ေပးၾကတဲ့သူေလးေတြ၊ commentsေပးၾကတဲ့သူေလးေတြ၊ Silent readersေလးေတြ အားလံုးအားလံုးကို တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Ongoingလိုက္ေပးၾကတဲ့သူေလးေတြေက်းဇူးပါ။ စာေရးဖို႔စိတ္မပါတိုင္း commentေလးတစ္ခုေတြ့လိုက္ရင္ေတာင္ ဪ..ငါficေလးကိုအားေပးတဲ့သူရိွပါလားဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔အားျဖစ္ရပါတယ္။ တကယ္ေက်းဇူးပါ။

ဒါေလးကျခဴေရးတဲ့ႏွစ္ခုေျမာက္ ၿပီးဆံုးျခင္းမွတ္တိုင္‌ေလး‌ေပါ့။ မာယာကို စစေရးျခင္းတုန္းကအားရခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းကိုသိပ္အားမရဘူး။ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ ေပါ့သက္သက္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ျခဴအမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားၿပီးေရးထားတာကိုေတာ့ အာမခံပါတယ္။

မာယာကိုေရးရင္းအမွတ္တရတစ္ခုကို‌ေျပာျပမယ္။ နယူးရီးရားညမွာ ဇာတ္သိမ္းကိုတင္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အားႀကိဳးမာန္တက္ေရးလိုက္တာ ဆယ္နာရီေလာက္မွာၿပီးသြားတာထင္တယ္။ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲ့တာနဲ႔ပဲ ေက်းဇူးတင္လႊာကိုတခါတည္းေရးတယ္။ အတူတင္ေပးမယ္ေပါ့။ ေရးလဲေရးၿပီးေရာ။ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းႀကီးကိုမွားဖ်က္မိလိုက္ေရာ။ ဘယ္လိုမျွပန္ယူလို႔မရဘူး။ ကိုယ့္မွာ သူမ်ားေတြနယူးရီးရားေနတဲ့အခ်ိန္ ငိုခ်င္လိုက္တာ‌ဆိုတာေလ။ ေနာက္ေန့ကိုအဲ့အတိုင္းျပန္ေရးၾကၫ့္တယ္။ ဘယ္လိုမွအာရံုမလာေတာ့ဘူး။ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး အရင္ေရးထားတဲ့အတိုင္းမဟုတ္ဘဲ ဇာတ္သိမ္းကိုေနာက္တစ္မ်ိဳးျပင္ေရးလိုက္တယ္။ တကယ္ဆိုအပိုင္း၃၂က ဇာတ္သိမ္းပိုင္းျဖစ္မွာ။ ဒါကေတာ့အမွတ္တရျဖစ္သြားတာေပါ့။

Chuu...💗