MAYA (မာယာ)

Part 8 (Zawgi)

အခ်ိန္ကား ညေနေျခာက္နာရီတိတိျဖစ္၏။

အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမႀကီးတြင္ အပ္က်သံမွ်မၾကားရေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ လူတစ္ဦးတစ္ေလမွ်မရွိ၍ေတာ့မဟုတ္။ ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္ပါလွ်င္ တစ္ေယာက္မကေသာ လူအမ်ားထံမွစိုးရိမ္ပူပန္ေနေသာ အသက္ရႉသံမွ်င္းမွ်င္းမ်ားကို ၾကားနိုင္သည္။

ဆက္တီစားပြဲျခားထား‌ေသာ ဆိုဖာတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီေပၚတြင္ လင္မယားငါးတြဲရွိေနၿပီး သူတို႔အေနာက္တြင္သားသမီးမ်ားက မတ္တပ္ရပ္ေနၾကသည္။

အဝင္ေပါက္တစ္ဖက္တြင္ေတာ့ အလုပ္သမားမ်ားအားလုံးစုကာ မ်က္လႊာခ်လ်က္ရွိၾကသည္။

ထိုအလုပ္သမားမ်ားအထဲတြင္မာယာပါေခ်သည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္လႊာေတာ့ခ်မထား။ အျခားသူမ်ားလို ေၾကာက္႐ြံစိုးရိမ္ေနဟန္မရွိဘဲ အၿမဲတေစ လွပေနေသာမ်က္ႏွာေလးသည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္သာရွိ၏။

ေခ်ာင္းဟန႔္သံတစ္ခ်က္သည္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေလထုႀကီးကို မ်ားစြာႀကီးစိုးသြားသည္။ ေလွကားႀကီးေပၚမွ အႀကီးခင္မာရီအကူအညီျဖင့္ တြဲဆင္းလာေသာ ဘြားေဒၚျမရာကိုျမင္သည္ႏွင့္ ထိုင္ေနသူမ်ားကမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၾကၿပီး ရပ္ႏွင့္ေနသူမ်ားက ခႏၶာကိုယ္ကိုပိုႀကဳံ႕ကာ ရိုေသသမႈကိုျပရသည္။

ဘြားေဒၚျမရာသည္ ထိပ္ဆုံးရွိ သီးသန႔္ေနရာတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီးသည္ႏွင့္ အားလုံးကို တစ္ခ်က္ေဝ့ဝဲၾကည့္သည္။

'ငါဘာေၾကာင့္ လူစုခိုင္းလဲသိလားေဟ့'

အသံသည္မာထန္မေနေသာ္လည္း ‌မေပ်ာ့။

အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အာဏာမွယုတ္ေလ်ာ့မသြားေသး။ တစ္အိမ္သားလုံးအေပၚ ဩဇာလႊမ္းမိုးနိုင္ဆဲျဖစ္၏။

သူတို႔အားလုံးဆီမွ အသံထြက္မလာေသာ္လည္း ေခၚရျခင္းအေၾကာင္းကိုေတာ့ သူတို႔သိထားၾကသည္။ ထို႔အျပင္ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မည္ဆိုတာကိုေရာေပါ့။

'ငါခ်ထားတာစည္းကမ္းေတြကို ေမ့ထားၾကၿပီေပါ့ အဟင္းဟင္း...မင္းတို႔ေတြက ဒီအဘြားႀကီးကို အာခံခ်င္ၾကၿပီပကိုး '