MAYA (မာယာ)

Part 14 (Zawgi)

ငါးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာၿပီးေနာ္....

'ပိုး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေလ်ွာက္ေလ်ွာက္ေျပာေနာ္
ေတာ္ၾကာ ခဲနဲ႔လွမ္းထုေနမယ္'

ခင္တာၾကာလာတာနဲ႔အမ်ွ အဘြားႀကီးအိုေပါက္စလို မ်က္စိထဲသေဘာမေတြ့သမ်ွ အကုန္ တတြတ္တြတ္နဲ႔ေပါက္ေပါက္ေဖာက္တတ္သူအား ပိုးသဒၶါ စိတ္မဆိုးႏိုင္ပါေလ။ အခုလဲ လမ္းေဘးတြင္ေဈးေရာင္းေနေသာ ကြမ္းယာသည္ေကာင္ေလးအား ပိုးကကား‌ေပၚကေန လွမ္းစလိုက္သည္ကို မာယာက ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။

ပိုးႏွင့္မာယာသည္ ေက်ာင္းၿပီးသြားသၫ့္တိုင္ အဆက္အသြယ္မျပတ္ၾကေသး။ ပိုးသည္ဒယ္ဒီကုမၸဏီတြင္အလုပ္ဝင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မာယာမွာထိုအိမ္၌ပင္ အလုပ္ေကြၽးျပဳေနၿမဲ။ ပိုးမႀကိဳက္ေသာ္လည္း မာယာကေျပာလို႔မရျပန္။ အရင္လိုေန့တိုင္းမေတြ့ျဖစ္ၾက‌ေပမယ့္ တစ္ပတ္တစ္ခါေတာ့ မာယာ့ကိုအိမ္ျပင္ထြက္ခြင့္ရေအာင္ ပိုးသြားႀကိဳေလ့ရိွသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ဘြဲ႔အိမ္ေတာ္က ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴႏွင့္ ထၫ့္သလားဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္။ သြားႀကိဳတိုင္းလည္း လြတ္တာမဟုတ္ေတာ့ ေတြ့ရခ်ိန္တိုင္းတြင္ ပိုးမာယာ့ကို အၾကာႀကီး သူ႔နားမွာဆြဲထားျဖစ္သည္။

'လိႈင္းသံယာဘြဲ႔က ျပန္မလာေသးဘူးတဲ့လား မာယာ'

'ဟင္ အင္း'

သံရွည္ဆြဲကာ ဆိုလိုက္ေသာအင္းမွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အရိပ္ေရာင္တို႔ကို ေတြ့ေနရသည္။ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ မ်က္ဝန္းလဲ့ျပာျပာတို႔က ညိုးငယ္သြားသည္မို႔ ေမးမိလိုက္ေသာ ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုယ္ပင္ ပိုးပိတ္ရိုက္ခ်င္သြားသည္။ ေတြ့ရခ်ိန္ေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္‌ေနရမယ့္အစား ဘာေၾကာင့္မ်ား လိႈင္းသံယာဘြဲ႔အေၾကာင္းကို ေမးမိလိုက္သည္မသိ။

'ငါမသိပါဘူးပိုးရယ္... သူကငါနဲ႔မွအဆက္သြယ္မလုပ္ခ်င္ပဲ'

မာယာေျပာတာဟုတ္သည္။ အင္တာနက္ေခတ္၊ ဖုန္းခတ္ႀကီးမွာ အလြယ္တကူဆက္သြယ္လို႔ ရႏိုင္ရက္နဲ႔ မဆက္သြယ္ျခင္းက တစ္ခုပဲရိွသည္။ မာယာေျပာသလို သူကိုယ္၌ကမဆက္သြယ္ခ်င္လို႔။

'က်ံဳးေဘးမွာ ခနေလာက္ေလညင္းခံရေအာင္လား'

'ဟင့္အင္း အိမ္ကိုပဲပို႔ေပးေတာ့ ပိုး ထြက္လာတာၾကာေနၿပီ ေတာ္ၾကာေနအိမ္တံခါးဖြင့္မေပးပဲေနပါ့မယ္'