မင္းအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္ [System]

အပိုင္း (၃၄) ​ေ႐ႊသားလက္မွတ္မ်ား

သို႔ေသာ္ ထိုေပ်ာ့တိေပ်ာ့ဖတ္ လက္သီးထိုးနည္းက ေသခ်ာေပါက္ အခ်ဥ္ေတာ့မဟုတ္။

ကုက်ိဳး အေနျဖင့္ေျပာရလွ်င္ ထိုလက္သီးထိုးပုံထိုးနည္းကား အနည္းငယ္ ရွက္စရာေကာင္းေသာ္လည္း သူလက္သီးထိုးလိုက္သည့္အခါတိုင္း စစ္မွန္​ေသာခ်ီစြမ္းအင္မ်ားက လက္သီးထိုးခ်က္ လားရာအတိုင္း လိုက္ပါစီးဆင္းၿပီး သူ၏ခႏၶာကိုယ္ကို ညီမွ်ေအာင္ ထိန္းညွိေပးသလို ႂကြက္သားမ်ားကို ေျပေလ်ာ့ေစကာ ေျခလက္မ်ား၏ တြဲဖက္လုပ္ေဆာင္နိုင္စြမ္းကိုလည္း တိုးတက္လာေစသည္။

ေထာက္ပ့ံသူ သင္ၾကားေပးထားသည့္ပုံအရ သူသည္ ပထမဆုံးလက္သီး (၁၂)ခ်က္ကိုေတာ့ လုံးဝပိုင္နိုင္​ေနရမည္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း လက္သီးခ်က္မ်ားကေတာ့ မိမိစိတ္ခံစားခ်က္အတိုင္း ဆက္လက္ထိုးရ​ေပသည္။ ကုက်ိဳးသည္ ဘယ္ေနရာကိုထိုးထိုး မသက္မသာခံစားရသည္ဟူ၍ မရွိေပ။ ေနာက္ၿပီး သူ မသက္မသာခံစားလာရသည့္အခါ၌လည္း သူက လက္သီးထိုးေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။

ကုက်ိဳးသည္ သင္ေပးသည့္အတိုင္း ေသခ်ာလိုက္လုပ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ၏ ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္လက္သီးခ်က္မ်ားႏွင့္ ေထာက္ပံ့သူ၏ ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္လက္သီးခ်က္မ်ားက ႀကီးမားစြာ ကြာျခားေနသည္။

ၾကည့္ရတာ ဒါကလည္း ေဆးဆရာတစ္ေယာက္နဲ႕ သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ၾကားက ကြာျခားခ်က္ပဲလား?

သို႔ေသာ္ ကုက်ိဳးသည္ အခု သူေလ့က်င့္ေနသည့္ ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ လက္သီးထိုးနည္း တစ္ခုကိုသာ ေလ့က်င့္လို႔ရနိုင္သည္။

-- အစတုန္းက ကုန္းရိထ်န္းဟန္သည္ ကုက်ိဳးကို သိုင္းကြက္မ်ား သင္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။

အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္႐ုံမွ်သာ ရည္႐ြယ္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒီတိုက္ႀကီးေပၚရွိ လူအားလုံး အၾကမ္းဖ်င္း သိၾကသည္မွာ: ေဆးဆရာအနည္းငယ္သာ က်င့္ႀကံေရးနည္းလမ္းမ်ားကို အေမြဆက္ခံနိုင္သည္။ ထိုက်င့္ႀကံေရး ေလ့က်င့္နိုင္သည့္ ေဆးဆရာထဲမွ အနည္းငယ္ကသာ ရွန္းထ်န္းအဆင့္သို႔ေရာက္ရွိၿပီး ရွန္းထ်န္းအဆင့္သိုင္းပညာရွင္မ်ားအတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ ေဆးဝါးမ်ားကို သန့္စင္နိုင္သည္။ ထိုအထဲမွ အလြန္ရွားရွားပါးပါး ရွန္းထ်န္းထိပ္ဆုံးအဆင့္ ေရာက္ရွိသူ ေဆးဆရာမ်ားကသာ ထို႔ဖန္ မေသမ်ိဳးအဆင့္သိုင္းပညာရွင္မ်ားအတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ ေဆးဝါးမ်ားကို ေဖာ္စပ္သန့္စင္နိုင္ၾကသည္။