Malay mo, Tayo

39

"Est-elle ta petite amie?" (Is she your girlfriend?)

 
Napatingin ako kay Lance na nasa likod ko nang may kumausap sakanyang babae. Nakapila kami ngayon pasakay sa boat dito sa Seine River.

 
"Pas encore" (Not yet) napataas ang kilay ko sa sinabi ni Lance. Nakita kong nakatingin sila saakin kaya naman tumalikod na ako, kunyari walang pakielam sakanila.

 
"Donc tu as l'intention de l'épouser?" (So, you're planning to marry her?)

 
"Si elle veut alors pourquoi pas?" (If she wants to then, why not?) sagot naman ni Lance sa tanong nung babae. Hindi ko alam pero biglang uminit ang pisngi ko sa sinabi nya. Hindi ba nila alam na naririnig ko sila? O baka naman akala nila hindi ako nakakaintindi ng french?

 
"Vous allez bien ensemble!" (You look good together!)

 
"I know right?" nangingisi pang sabi ni Lance.

 
"Tu devrais te dépêcher et l'épouser. Il pourrait vous être enlevé" (You should hurry up and marry her. She might be taken away from you.) natawa naman si Lance sa sinabi noong babae at hindi na nag salita dahil pinapasok na kami sa boat.

"Hey." tumaas ang tingin ko kay Lance nang makaupo sya sa tabi ko dito sa boat. Tinaasan ko sya ng isang kilay na nag tatanong kung bakit. "You okay?" 

"Oo naman. Bakit hindi?" sabi ko pa at iniwas ang tingin sakanya. Inayos ko ang pagkakasuot ng cap ko at sinuot narin ang shades dahil tumatama ang araw sa mga mata ko. 

"Are you mad again?" 

"Wala naman akong sinasabi." yan nanaman sya. Hindi lang sya pinapansin, galit na agad. 

"Okay. Just tell me if you're mad again. Handa naman ako manuyo." natawa ako sa sinabi nya at agad namang umandar ang boat na sinasakyan namin. I bought my camera with me and the instax mini na binigay saakin ni ate Nathalie noong graduation. 

I filmed every part of Seine and Paris. I can't deny that Paris is the most beautiful and romantic place in the world. Sakto namang tumigil ang kamay ko sa tapat ni Lance. He's looking around and admiring the beauty of Paris. Most romantic place with the most romantic man. 

"Lance, smile." agad naman syang napalingon saakin nang tawagin ko sya. Nagulat pa sya nang makitang may nakatapat na camera sa mukha nya pero agad rin namang ngumiti at nag papogi pa. Natawa nalang ako and at the same time, i feel butterflies inside my stomach when i saw his precious smile. 

After filming, i rest my head in Lance's shoulder while still looking at the view. 

"Thank you for being here." i whispered. Enough for him to hear what i just said. 

"I'm always here, Aki." a smile automatically flashed in my lips when he said that. Napatingin ako sa kamay ko nang hawakan nya iyon and intertwined our both hands. 

"Tell me, how did you survive in that 10 years?" hindi ko alam kung bakit bigla kong natanong sakanya iyon. I'm just curious. 

"Hindi ko rin alam." natatawang sagot pa nya saakin at sinamaan ko naman sya ng tingin dahil seryoso akong nag tatanong dito. Agad naman syang umayos at nag pekeng ubo.