My Teacher is My Husband (Completed)

P~23 (Z)

"ဆရာ အကိုေလးသတိရလာၿပီ''

အခန္းထဲမွာ႐ွိေနတုန္း ေမာင္ထူးကလာေခၚသည္။ ခြန္သာ လက္ထဲကလက္ေတာ့ပ္ကိုခ်ၿပီး လုပ္လက္စကိုရပ္ကာ ေကာင္းနိုးရာအခန္းဆီသို႔ အျမန္ဆံုးေရာက္ေအာင္လွမ္းလာခဲ့လိုက္သည္။

"ခ်ာတိတ္!''

အခန္းထဲကို ခြန္သာဝင္သြားခ်ိန္မွာ ရာကခုတင္ေပၚမွာထထိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေခါင္းအံုးႏွစ္လံုးဆင့္ကာ ေနာက္မွီထားသည့္ရာ့မ်က္ႏွာေလးဟာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနသည္။ ခံစားခ်က္မဲ့ေနသလိုမ်ိဳး မ်က္ဝန္းေတြဟာ တစ္ေနရာတည္းကိုသာေငးစိုက္ေနလ်က္။

ရာ ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုအိပ္မက္ဆိုးအျဖစ္သာ႐ွိေစခ်င္မိသည္။ သို႔ေပမဲ့ထိုဟာသည္အိပ္မက္တစ္ခုမဟုတ္ဘဲ တကယ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ တရိပ္ရိပ္ျပန္ေပၚလာတတ္သည့္အေတြ႔အထိတိုင္းသည္ ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္ခ်င္လည္း ခုခ်ိန္ထိေမ့ေဖ်ာက္မရႏိုင္ဘဲ ရြံ႕႐ွာစက္ဆုပ္ဖြယ္အတိျဖစ္ကာ။ ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာကနာက်င္မႈရိပ္တိတ္တိတ္က ရာ့ကိုအခုခ်ိန္ထိ ေျခာက္လွန္႔ဆဲပဲျဖစ္သည္။

"ခ်ာတိတ္''

"ထြက္သြား၊ ထြက္သြားေပးပါ၊ ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာကိုမျမင္ခ်င္လို႔၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီးထြက္သြားေပးပါ''

ျမင္ကြင္းထဲေရာက္လာသည့္ထိုလူကို ရာမုန္းသည္။ ဤဆိုးရြားသည့္အျဖစ္အပ်က္သည္ ထိုလူေၾကာင့္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျခင္း။ အဲ့ေန႔ကသာ ထိုလူေၾကာင့္ထြက္မေျပးခဲ့ရင္ ရာဒီလိုအျဖစ္ဆိုးရမည္မဟုတ္။

မုန္းသည္။ ဦးခြန္သာမိုးဇက္ကိုသတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းသည္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ဘာသာလည္း သတ္ေသခ်င္ခဲ့မိသည္။

"အကိုေလးေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတာ အခုထိထြက္မလာေသးဘူး ဆရာ''

အခန္းထဲမွာ ခြန္သာကိုျမင္မေနခ်င္ပါဘူးဆိုၿပီး ခါးခါးတူးတူးေျပာထားသည္မို႔ ခြန္သာ အေပၚထပ္နဲ႔ေအာက္ထပ္ကို တလွည့္စီေျခမ်ားေနခဲ့ရသည္။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ညၿပီးသည့္ ေနာက္ႏွစ္ရက္ၾကာမွ ရာသတိျပန္ရလာခဲ့သည္။ ထိုေန႔ညက နဖူးေထာင့္ကဒဏ္ရာေၾကာင့္ေသြးထြက္မ်ားၿပီး ေခါင္းနည္းနည္းမူးသြားေပမဲ့ ခဏေနၿပီး စိတ္မခ်ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလိုက္တာျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ တိုက္ထဲကို အေလာတႀကီးဝင္လာသည့္ေမာင္ထူးနဲ႔ဆံုသည္။ ရာ ျခံဝန္းထဲကေျပးထြက္သြားေျကာင္းေျပာတဲ့ေနာက္ ခြန္သာက ျခံျပင္ထြက္ကာ ခ်က္ခ်င္းေနာက္ကလိုက္သည္။ ေမာင္ထူးကိုေတာ့ ေနာက္ကေနကားနဲ႔လိုက္လာခိုင္းခဲ့ျခင္း။