A Way To Your Heart (Street Series #5)

Chapter 44

Chapter 44: Parents

Sa pagtapak palang ng aming mga paa sa lobby ng company, nagkatinginan na agad kaming dalawa. Hinagod ko ang braso niya at ngumiti bilang suporta at motibasyon.

He let off a huge sigh, because surely, he's nervous so was I earlier. Ngunit hindi ko dapat ipakita sa kaniya na kabado ako dahil baka hindi makatulong sa kaniya iyon.

Ngayon palang ay marami na ang umiikot sa isipan ko tulad nalang ng naging usapan nila ng magulang niya. I'm not yet sure if that conversation ended well but I'm hoping, it was.

We went to the lift. Kaming dalawa lang sa elevator at nakatingala siya't nakapikit na parang pinapahinahon ang sarili. Niyakap ko siya sa gilid so he dropped a kissed on my hair as he caressed my back.

"Paano kung hindi nila tayo matanggap?" he said worriedly.

I tightened my enfold to express that nothing will change if that happens.

"Then, we will try over and over again. Until they realize how our relationship grew. We're just doing this because we love them, they're family and they have the right to know. But if they do not understand, it's okay. Nothing will change," I decisively said.

"Pangako ko din 'yan sa'yo. But I'm hoping hard that they will accept us," he added.

I nodded. And we arrived at the right floor. Marami na agad ang bumati sa akin at maging kay Brandean. Sa ilang beses niyang parit-parito rito ay kilala na talaga siya ng mga empleyado. Yung iba nga ay sigurado akong may gusto na sa kaniya dahil kung makatingin ay kulang nalang maging bituin ang mga mata sa pagkinang.

"Where's daddy and mommy?" nakasalubong namin ang secretary ni dad.

"They're already at the conference room, Sir Parrish..." she smiled and I nodded.

"Kung sumama ka nalang sa akin?" bulong ni Brandean habang naglalakad na kami.

"Sasama naman talaga ako kaso may brief meeting pa kami para sa nalalapit na shooting. Saglit lang 'yon kaya makakasunod ako," pagbatid ko.

Kahit halata sa mga mata na gusto niya akong kasama, tumango pa rin siya sa sinabi ko.

Pumasok na siya conference room. Kumaway lang ako kay Mommy at Daddy at hindi na nagpaliwanag dahil alam nilang may meeting ako. Iniwan ko na roon si Brandean at noong nakalabas ay huminga ako nang malalim at pumikit bago nagpatuloy sa isa pang sadya ko rito.

I couldn't afford to smile widely when employees were greeting me. Tanging tipid na ngiti lang kasi maging ako ay kabado sa kung ano man ang magiging palagay ng magulang ko. Of course, their opinions matters and I would understand if they will confuse.

Sa isa pang conference room sa parehong palapag ay pumasok na agad ako. Nandoon na agad ang mga production staff pero wala pa ang leading actress.

Binati ko sila isa isa at kahit papaano, nalibang sa pakikipagkamustahan sa kanila hanggang sa nagsimula na kami nang dumating ang hinihintay.

"This is your first time, right?" tanong sa akin ng katabi kong sikat na artista na parte rin ng proyektong ito--- si Santiago Valdez.

Tumango ako at ngumiti. "Yes. Nice to meet you anyway. Let's work hard!"

He nodded too and smiled. "You should work hard dahil ikaw ang baguhan dito. Noong una hindi ko ma-gets bakit ikaw ang nakuha eh mas sikat ako sa'yo but I realize your father is the director, right?"

Nagsasalita palang siya, kinukuyom ko na ang panga ko pero may ngiti pa rin sa labi.

"Yes he is the director. And let me tell you na walang koneksyon iyon sa pagtanggap ko rito. Dumaan ako sa tamang proseso. Makukuha mo naman ang role na ito kung deserving ka, right din?" I smiled as good as I tried to calm.