A Way To Your Heart (Street Series #5)

Chapter 43

Chapter 43: Approval

The recovery of Casa Poblacion took years. Mas mahabang taon kung hindi kami nagtulong tulong pero dahil sa pagkakaisa namin ng mga pinsan ko ay unti unti nang bumabalik sa dati.

May ilang residente ang hindi na bumalik, naiintindihan namin 'yon. May mga bagong dating naman na iilang pamilya kaya napupuno na ulit ang Casa Poblacion.

"This will be our house here," Brandean said.

He's crossing his arm while staring at their house here in Sylverio Street. Kanina niya pa pinagmamasdan ang bahay na kinalakihan niya. Ako naman ay nasa tabi niya, pinapanood ko naman siya.

"Really? My pleasure to live here," I sighed and remembered the good old days.

"Si Lola Amelia nga gusto rin bumisita rito. Naiwan niya kasi ang mga halaman niya. Kaya rin tayo nagpunta dito para kunin 'yon,"

Oh. Akala ko pumunta lang kami dito para tignan ito ngunit inutusan pala siya. Pumasok na tuloy kami para simulan ang gawain.

"Kailan ang simula ng shooting n'yo? Ihahatid kita ah," banggit niya sa kalagitnaan ng paglalabas namin ng mga halaman.

"Sa bakasyon na. Buti na nga lang at graduating na tayo this year kaya no hassle. Makakapag focus ako sa shooting," sagot ko.

"You'll get busy once you start acting. I'm rooting for you but I'm worrying that our time together will meet it's limits. Hindi katulad ngayon na kahit anong oras pumupunta ako sa condo mo, we're dating, going somewhere..." he pouted.

I grinned and went to him para punasan ang pawis sa noo niya. "I promise you. Magkakaroon pa rin ako ng oras sa'yo siyempre. Siyaka who knows? Malay mo saglit lang ako sa pag-arte at hindi mag grow ang career ko doon? Ayos lang kung 'yun ang mangyari. I'll take master's degree nalang and pursue business," paliwanag ko.

Inilapit niya ang mukha sa akin at nag focus ako sa pagpunas ng mukha niya habang siya ay nag-aalala pa rin ang tingin.

"And I'll be here beside you always, supporting you..." he added.

"I know. Alam ko rin naman na kung sakali man na sumikip ang oras, maiintindihan mo pero lagi kong susubukan na maglaan ng oras para sa ating dalawa," I said with assurance.

Tumango na rin siya doon and he gave me a smack kiss on lips, nose and eyes then lastly on forehead.

"Pero bago 'yan, gagawin muna natin ang sinabi ko sa'yo..."

My forehead curled. "Ano?"

Kagat kagat niya ang labi habang nakatingin sa labi ko, "I'll ask your parents' approval. Traditionally, I'll ask for your hand."

It amazes me. "Seryoso ka? Parang sa babae lang ata ginagawa 'yan?"

"No. Ginagawa sa taong mahal mo. At mahal kita kaya kailangan ko rin hingin ang approval ng mga magulang mo. Kinakabahan ako at kung ano anong negativity ang naiisip ko but still, I'm hoping..." he spoke what he already planned.

Pinag-isipan niya siguro 'to nang matagal at pinaghandaan na rin. Do I really deserve him?

"Kung 'yan ang gusto mo, wala na rin naman akong magagawa. But I'll talk to them first to explain myself,"

Tumango siya at ngumiti. "Sure. Bago ko rin sila kausapin, I'll talk to my parents first to explain everything."

Pareho kaming pumayag sa plano at napagkasunduan.

"Pero sa ngayon, gagawin ko muna ang matagal ko nang binabalak noon pa. Noong mga panahon na lagi palang tayong nag-aaway. I'll also do what I was thinking when you went to my room," he said and lift me abruptly.