My Student, My Husband (Under Editing)

Chapter 50

"You look gorgeous in your dress, my wife" Napangiti ako sa bulong nito pagkatalos ng aming halik. Nakasuot kasi ako ng red floral dress na dumipina sa kaputian ng aking balat. Medyo hapit din iyon at halata ang aking mga kurba.

Sa pagdaan ng panahon ay nabawas-bawasan narin ang pagiging possessive at insecure ng asawa ko kaya minsan ay pinapayagan na niya ako sa mga ganitong damit. Pero kailangan ay dumaan muna sa kaniya ang lahat, siya ang pipili at ako ang magsusuot. O diba? May instant stylist na ako.

Bigla ko siyang kinurot sa tagiliran nang maramdaman ko iyong kamay niya sa baba ng aking kaliwang dibdib. Kahit kailan talaga!

"Mahiya ka naman sa mga anak mo" mahinang bulong ko dito. Ngumuso ito na parang nanghihingi pa ng halik. Naiiling akong kinantalan siya sa labi ng mabilis bago ko dahan-dahan na kinuha si Lucas sa bisig niya.

"Have you guys eaten?" Mahinang bulong nito. Mabilis akong umiling habang inihihele si Lucas. Tinignan ko si Selene na abala sa pagsulat ng kung ano sa kaniyang papel.

"Hindi pa raw siya gutom, kumain na naman ng chocolates" tukoy ko sa aming prinsesa.

Lumipat si Havoc sa aking likuran tsaka ako niyakap ng mahigpit at hinalikan ang aking leeg. "Hmm.. You really smell's good" bulong nito sa aking punong tainga. Napangiti ako habang umiiling. Ramdam ko na naman kasi iyong mga kamay niya na naglilikot sa katawan ko.

"Lets go home?"

"Sure, baby"

Lumapit si Havoc sa aming anak na babae 'tsaka ito binuhat.

"Hay.. My princess is getting bigger now" nakangiti nitong sabi. Yumakap ang anak ko sa kaniyang Ama bago muli itong hinalikan sa pisngi.

"Yes, Tatay, I should be 'cause someone is coyting me in our school" masayang kwento nito. Napangiwi ako, patay..

"Come again princess?" Nadipina ang pagsasalubong ng kilay ni Havoc dahil sa narinig, halatado rin sa boses nito ang kaunting pagka-irita. Hindi nagustuhan ang sinabi ng anak.

"Someone is coyting me pow, he gaves me lots of chocolates"

"What the?--"

"Havoc Lance!" mabilis na putol ko sa sasabihin niya. Alam ko kasing magmumura na naman ito, gano'n ang lalaking ito kapag nagku-kwento si Selene patungkol sa mga batang lalake na lumalapit dito. Minsan ay hindi ko nasusuway kasi minsan ay wala ako, pero nangangatwiran pa talaga ang asawa ko na hindi niya mapigilang mapamura kapag lalaki na ang ikinu-kwento ng anak.

Tumingin ito sa akin ng magkasalubong ang kilay. Pinanlakihan ko siya ng mga mata habang dahan-dahang umupo sa sofa. Bumalik ang tingin nito sa aming prinsesa bago muling nagsalita.

"Who is that boy?" Iritado paring tanong nito. Kita ko naman ang pagyuko ng aming anak habang pinaglalaruan ang kaniyang mga daliri.

"You'y angye.." Mahinang bulong nito. It was not even a question.. It was more on confirmation. Mautak na bata.

"I am not.. Who is that boy, princess? Did you say that your dad might get angry when he learned about it? Did he already kissed you? What did you do? Did you slapped him?--"

"Havoc Lance!" Grabe naman ang lalaking ito, napaka-oa. Crush-crush lang naman iyon para sa mga bata. And she's just four years old! She hadn't have the concept of love yet.

"From now on, you won't go to school anymore" nanlalaki ang aking mga mata dahil sa sinabi niyang iyon. Napaka-imposible ng lalaking ito!

"W-why pow? It's not like i'm fliyting back.." garalgal na sabi ni Selene, mas lalo ata akong nagulat sa choice of words ng aming anak.