PANZEHİR

2 BÖLÜM

"Teşekkür ederim."

Eser gülümseyerek arabadan indi. Ona teşekkür etmemden asla hoşlanmazdı. Biz kardeştik ve aramızda bu tarz şeylerin lafı olmazdı. Babamın adamları arabanın arkasındaki poşetleri alırken emniyet kemerimi çözüp arabadan indim.

En ince ayrıntısına kadar gezdiğim alışveriş merkezinde sonunda kendime göre bir elbise bulmuştum. Gelmeden önce kuaförümü arayıp benden öce evde olmasını rica etmiştim.

Adamlar paketlerle eve doğru ilerlerken Eser yanıma gelip omzuma dokundu. Yüzündeki o rahatlatıcı gülümseme heyecanımı az da olsa gidermişti.

"Başarılı olacağına inanıyorum Emel. Bu yüzden hep arkandayım."

"Umarım başarılı olabilirim. Şimdiye kadar gittiğim en özel kutlama olacak. Ve içim içime sığmıyor."

Güneş gözlüklerini sonunda çıkartıp sarıyı andıran gözleriyle güldü. Yine benimle dalga geçecekti.

"Fazla güzel olma  başına musallat oluyorlar. Sonra bu yakışıklı kardeşin uğraşıp duruyor."

Omzndaki elini tutup tebessüm ettim. Bu zamana kadar sürekli arkamı toplamış ve bir an olsun itiraz etmemişti.

"Söz veriyorum güzel olmayacağım."

Konuşmamızdaki mantığı aramaya çalışırken ikimiz de gülmüştük.

"Her neyse yarın bana ne olduğunu tek tek anlatacaksın. Ona göre tartıp biçeriz."

"Senden başka anlatabileceğim kimse yok zaten Eser bey. Daha fazla oyalanmadan eve geçsem iyi olacak."

Başını salladığında hızlı adımlarla eve doğru ilerledim. İçeriye girdiğim anda evin içindeki değişik havayı hissetmiştim. Tam da tahmin ettiğim gibi annem kendi kuaförünü çağırmış salonda saçlarını yaptırıyordu.

"Ben geldim."

Annem makyaj yapan kuaföre beklemesini işaret ederek bana döndü.

"Hoşgeldin kızım."

"Benden önce hazırlıklara başlamışsın bile."

Gülümseyerek yanındaki kuaförlere baktı. Normalde asla evimize kuaför çağırmazdı. Bu kutlama haricinde.

"Üç saatimiz kaldı anca biter diye düşündüm. Sen de geç olmadan hazırlanmaya başla yoksa yetişemeyeceksin."

Başımı sallayıp anneme bir öpücük atarak merdivenlere yöneldim. Bu benin holdingler arası ilk kutlamam olacaktı. Daha önce annem ve babam giderken hep özenirdim. Beni götürmediklerimiçin kızardım.

Babam yaşın geldiğinde seni de götüreceğim derdi. Ve sanırım yaşım gelmişti. Bu sene yirmi yedi yaşıma basıyordum. Önümüzdeki ay tam yirmi yedi olacaktım.

Odaya girip önden hazırlık yapan kuaförlere selam vererek çantamı koltuğa attım.

"Hoşgeldiniz Emek hanım."

"Hoşbuldum elbiseyi gördünüz mü?"

"Evet gördük ve ona göre bir kaç saç modeli tasarladık. Siz de bakın isterseniz."

Konuşurken uzattığı tableti elime alıp modellere bakmaya başladım. Saçlarım fazlasıyla uzun ve siyahtı. Bu yüzden toplu olmasını istemiyordum. En başta toplu olan saç modellerini eleyip diğerlerine baktım. Fakat onlar da hoşuma gitmemişti. Tableti karşımdaki kadına uzatıp başımı olumsuz anlamda salladım.

"Bu tarz bir şey istemiyorum."

"Sizin aklınızda bir şey varsa onu yapalım Emel hanım."

Uzun saçlarımı öne atıp aklımda kurduğum modeli anlatmaya başladım.