FOREVER: Manager | JARK (2. sezonu eklendi)

20. Bölüm: "yılın sonu, yolun başı."

Meerrrhaaabaa! Güzel bir bölümle sizlere kucak açıyorum şu an. Hatta uzun bir bölüm oldu. Bu kitaptaki en uzun bölüm oldu diyebilirim hatta.

Aslında biraz bölüm şarkı bölümü gibi de oldu.. her neyse fazla ipucu vermeden yeni bölüme geçin istiyorum.

İyi okumalar ve bol beğenip yorum yapmalar!!
💚

Mark Tuan

"Şirketten ayrılma konusunu sonra düşünürüm. Şu an önümüzde bundan daha önemli bir etkinlik var. Sende duymuşsundur zaten. Oldukça geniş çaplı bir JYP konseri olacak. Adımız altında çalışan bütün idollerin performans sergileyeceği bu konser için oldukça sıkı çalışıyoruz şu sıralar. Düşündüm ki en deneyimli ve aynı zamanda da en boş olan sen olduğuna göre de, senin baş görevlinin yardımcısı olmanı istiyorum."

"Ama b-ben bunu yapamam. Bu çok büyük bir görev."

"Evet büyük olduğu için sana veriyorum zaten. Hem ceza olsun hem de yeteneklerini görelim diyorum. Malum menajerlikte sıfır çekmek üzeresin. Belki burada iyi bir iş çıkartırsan gözümüze tekrardan girersin."

Şirketin yöneticilerinden birisiyle aramda geçen konuşmaydı bu. Bunu iki gün önce yapmıştık. Son sözünün üstüne ne kadar yalvarırsam yalvarayım lafından geri dönmemişti. Üstüne üstlük bir ton da iş yıkmıştı üzerime. Neyse ki çalışmalara yılbaşından iki gün sonra başlayacaktım. Bu yüzden biraz olsun dinlenmeye vaktim vardı.

Dinlenme ve tek başıma koltukta çürüyerek yeni yıla girme umuduyla bir sürü market alışverişi yapmış ve eve adım atmıştım. Ancak attığım üçüncü adımda üzerime atlayan kocaman bir beden yüzünden poşetlerle birlikte yere kapaklanmıştım.

Hayvan Yugyeom üzerimde tepinmeleri ve "yılbaşını kutlamayaa gidiyorruuz!!" çığlıklarıyla beni altında ezerken tek yapabildiğim şey acıyla çığlıklar atmaktı. Gerizekalı çocuk, Jinyoung onu üzerimden alana kadar üzerimde çığlıklar atmaya devam etmişti.

En sonunda ise kendime geldiğimde bir fırın terlik darbesi yemişti kafasına.

Oh elime sağlıktı, gram acımamıştım. Çokta güzel dövmüştüm. Onun yüzünden elim acımıştı, bütün organlarım ezilmişti. Hayvan gibi cüssesiyle küçücük bedenimi ezmişti resmen.

Ölmüş olan bedenimi koltuğa fırlattığımda Yugyeom  sanki dayak yiyen o değilmiş gibi gülerek kendini yanımdaki koltuğa atmış ve bu sefer daha da düzgün bir şekilde anlatmıştı planını. Dağ evi.

İşte şu an o dağ evinin ormanında düşünceli bir halde yürüyordum. Gerçekten gelmemek için elimden gelen her şeyi yapmıştım. Hatta ellerinden kaçarak kendimi odaya kitlemeyi düşünmüştüm ancak odama kaçıp kapıyı kapattığımda kapının arkasında bir anahtarın olmadığını görmüş ve işte o an gerçekten de tükenmiştim. Jinyoung zekiydi. Çok zekiydi. Anahtarımı almıştı şerefsiz.

Ancak geldiğime pişman değildim henüz. Sadece üçümüz vardık evde.

Seulgi kızlarla geçirecekti yılbaşını. Sonraki gün uğrayacaktı ama.

İlk gün yerleşmiş keyifli dakikalar geçirmiştik. Şimdi ise, yılbaşı gününe erkenden uyanmış bir halde ormanda yürüyüşteydim. Akşam yeni bir yıla giriyorduk.

Yeni bir yıl.. ben yılbaşını hevesle bekleyenlerden değildim. Hep çalışırdım o zamanlar çünkü. Çalışmadığımda ise yatarak geçirirdim. Benim için bir şeyi ifade etmiyordu. Hayatıma kattığı iki şey vardı çünkü. Birinci yeni bir yaş, ikincisi ise ilk bir ay sürekli tarihi yanlış yazdığım için yeniden dolduracağım kağıtlar..