Bölüm 49 -Bulacağım Seni Kayıp Gökyüzüm

46 5 0
                                    

Uyandım...
İliklerime işleyen acım ile uyandım. Nefesimi aldılar,nefessiz uyandım. Ruhumu aldılar, ruhsuz uyandım. Hislerimi aldılar, hissiz uyandım...
Rüyalarımda bile azap çekiyorum artık... Dayanamıyorum. Ruhsuz, hissiz, nefessiz kalmaya dayanamıyorum...
Yaşamak istemiyorum.. Zaten yaşamıyorum da. Artık sadece acıdan ibaret bir bedenim. Ruhum beni terk ederken, hislerim onun elinden tuttu. Onları bile yanımda tutmayı beceremedim... Hiçbir şey iyileştiremez artık beni. Hiçbir şey iyi edemez.
Sevmeyi unuttum. Umut etmeyi unuttum. Unutturdular... Artık hiçbir şey hatırlatamaz.

Hatırlasam ne değişecek ki sanki? Hatırlamak, hissetmek demek değildir. Asla aynı hissetmeyeceğim. Hissedemeyeceğim. Çünkü bana hislerimi bahşeden... Benim Güneşim... Söndü artık. Parlamaz oldu yıldızlar.. Bulutlar bile ağladı halime de ben akıtamadım gözümden kelimeleri. Oturdu küçük şeytan gırtlağıma. Taht kurdu sanki oraya, yönetimi ele geçirdi. Beynim iflas etti... Kalbim felç gibi... Boş.. Bomboş... Hiç gibi... Yok gibi... Hissedemiyorum kalbimi.

***

"ARAS!"

Bütün vücudum titrerken bağırmaya başladım...

Gücümün yettiğince bağırıyordum gözlerimi kapatmış, dizlerimi kendime çekmiş bir şekilde...

"ARAS KENDİNE GEL KARDEŞİM KORKUTMA BİZİ ARAS!"

Tek duyduğum uğultulardı...

Gökyüzündeki şimşeklerimin seslerini hissediyordum içimde... tutamıyordum kendimi...

Bir anda birisi tüm gücüyle çekip kollarının arasına aldı beni...

"Buradayım kardeşim lütfen dur. Aras korkutuyorsun beni lütfen..."

Bağırmamı susturabilmiştim ama gökyüzümü ve titrememi susturamıyordum.

Hiçbir şeyin farkında değildim, bana sarılan benimle konuşan kim onun bile farkında değildim.

İki kişi bedenimi sarmış ama hala engel olamadığım titremem bitmemişti...

"Aras bak çok yaklaşıyor şimşekler lütfen kendine gel kardeşim..."

"Çamlıbel'den çıktım yayan
Dayan ey dizlerim dayan
Kardaş atlı bacı yayan
Bebeğimin beşiği çamdan"

Odaklanmaya çalıştım tanıdık melodiyle...

"Yuvarlandı düştü damdan
Bey babası gelir şamdan
Bebeğimin beşiği bakır
Yerinden kalkmıyor ağır"

Yağız...

"Ben sallarım takır takır
Nenni nenni, nenni nenni
Nenni nenni, nenni bebek oy.."

"Yağız..."

Derin bir nefes verdi ve bitirdiği ninninin ardından sıkıca sarıldı bana..

"Çok korktum, seni de kaybedeceğim diye çok korktum..."
***
(2008)

Sessizce salıncakta sallanan çocuğun yanına gitti ve diğer salıncağa oturdu diğer çocuk...

İki küçük beden çok ağır bir hüzünle kaplanmış öylece duruyorlardı

Bu sözle gördüklerim aklıma geldi ve direkt ayaklandım

"Şimdi senin ailen öldü ya... ben sana ailemi verebilirim."

Küçük çocuk döndü ve ağlamaya başladı

"Hayır hayır ağlaman için söylemedim sana gerçekten!"

Diğer çocuk ağlamaya devam ederken yanına gitti ve ona sarıldı küçük bedeniyle...

"Ağladığında ben üzülüyorum biliyor musun?"

İçimdeki Şeytan Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin