İçimdeki Şeytan

Bölüm 24 -Gerçek Dışı Ve Güzel Bir Kız

kimsin sen? gerçekte, içinde kimsin sahiden? kimse dışarıdan göründüğü gibi değildir değil mi?

Her mutlu göründüğün an sahiden de mutlu musun içinde? sanmam. İnsanlar ne kadar da kolay rol yapabiliyor değil mi?

Öyle alışmışız ki kendimizi saklamaya, sadece yalnız kaldığımız o anda bürünüyoruz kendimize... kendi benliğimizin kendini tanıyamadığı oluyor zaman zaman...

Şimdi sormak istiyorum sana, gerçekte kimsin sen? Ya da göründüğün kişi misin gerçekte?

yalanlar hayatımızın büyük bir parçasıyken ve herkesin hayatı yalanken, dürüst olmanın ne anlamı var değil mi?

Herkes yüzündeki maskesiyleyken salınıyorum yavaşça yıldızların gölgesinde, tanımaya çalışıyorum kendimi... sahi, neden bu kadar zor her şey? neden bu kadar güç yaşamak?

***

"Ne demek istiyorsun Deren Teyze?"

"Yok birşey tatlım... hadi çıkalım buradan."

Üstelemek istemedim çünkü söylemeyeceğini biliyordum ama bunu peşini bırakmayacağım...

sabaha kadar endişeyle beklemiştik saat neredeyse 06:00 olmuştu, içeri girecek olan hemşireye sessizce fısıldadım çünkü herkes uyumuştu ama gözüme bir türlü uyku girmedi...

"Pardon... birşey rica edebilir miyim?"

"Tabii tatlım, nedir?"

kadının tatlılığıyla gülümsedim

"Beş dakika bile olsa içeri girebilir miyim?"

"Bunu yapamam tatlım, üzgünüm..."

"Herkes uyuyor, lütfen!"

"Erkek arkadaşın mı?"

"Hayır, yani bilmiyorum."

"Ne?"

"Yani o işler biraz karışık, lütfen izin verin."

"Peki ama sadece beş dakika!"

"Tamam, çok teşekkür ederim!"

kadı gülümsedi ve giymem için kıyafetler verdi, odaya girdiğimde gözlerim yaşarsa da tutmaya çalıştım, yavaşça yanına oturdum

"Seni aptal... Neden böyle bişey yaptın?"

derin bir iç çektim

"Hep aptal olduğunu düşünmüştüm ama bu kadar aptal olduğunu bilmiyordum!"

gözümden yaşlar ne  kadar tutmaya çalışsam da akıyordu

"Bakma bana, ağlayınca güzel gözükmediğimi söylemiştin"

gözyaşlarımı sildim ve devam ettim

"Eğer şimdi uyanmazsan hayatımın sonuna kadar başında zırlarım! Ne kadar korkutucu değil mi? Ben olsam bir an önce uyanırdım!"

elini tuttum, neden bu kadar soğuk? Bu sefer de eli soğuk diye ağlamaya başlamıştım...

"Artık çıksak iyi olur, birazdan doktor kontrole gelir"

"Bir dakika daha..."

kadın onaylayıp çıktığında kulağına yaklaştım ve fısıldadım

"Hemen uyan.. lütfen"

saçlarına dokundum ve hüzünle kalktım tam arkamı dönüp gidecekken bir anda kolumdan tutunca şaşkınca arkamı döndüm

"Başımda zırlama fikrini düşündüğüm an uyandım."