Masum olduğunu düşünüyor musun cidden? Şunu unutmamalısın küçüğüm, bu cehennemde kimse masum değildir...
Özgür olduğunu düşündüğün an özgür değilsindir, mutlu olduğunu düşündüğün an mutlu değilsindir, iyi olduğunu düşündüğün an iyi değilsindir ve m...
Ne yapacağım? Karanlık yanım beni ele geçirdiğinde? Ne yapacağım? Kendimden başka kimse kalmadığında?
Yıldızlar derdimi anlamamaya başlayınca? Gece benimle konuşmayı kesince? Ay bana parlamayı bıraktığında? Ne yapacağım?
Günler geçip gederken, Herşey bittiğinde, Yıldızlar söndüğünde, Ne yapacağım?
Aklım karışık... herkesin uzaklaştığını hissediyorum... lütfen bakma, ben berbat bir insanım...
Tanrım! Görüyor musun beni? Duyuyor musun hala? Yoksa çoktan unuttun mu beni? Tanrım! Kurtaracak kadar seviyor musun beni?
Kapkaranlık odada ruhumla başa çıkmaya çalışıyorum... bu kapkaranlık dünyamda ruhumu beyaz tutmayı deniyorum... Gülüyorum, sanki herşey mükemmel gibi... Görüyorum, karanlığı... görüyorum uçsuz bucaksız içimdeki bu karanlığı...
Heryer öyle karanlık ki önümü göremiyorum... Işıkları açmayı deniyorum fakat yerlerini bile unutmuşum sanki, bulamıyorum... Çiçekleri açtırmayı deniyorum fakat o kadar uzun süre solmuşlar ki nasıl açacaklarını unutmuşlar...
Zavallı yağmurlar... gökyüzünün bir parçası... Yağmurları izliyorum, ardından bir şarkı açıyorum "keşke sonsuza dek yağmur yağsa" "O zaman kimse görmezdi hüzün dolu yüzümü..." ***
Lacivert olan saçlarıyla kılıcı savurmak için havalandırdı genç kız...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
"ANKA!"
Aniden kalakaldı... içindeki savaşı bir süreliğine de olsa kazanmıştı, kendine geldi.
Kılıç kayboldu, gözleri normale döndü, saçları düzeldi...
Ardından yere oturmuş yüzünü ona doğru elleriyle kapatmış titreyen bedene baktı...
Buna o mu sebep olmuştu? Fakat hiçbir şey hatırlamıyordu... ne ara olmuştu bütün bunlar?
Asya yavaşça ellerini çekti ve Anka'ya baktı, normalde döndüğünü görünce kalktı ve
"Ne hakla bunu yaparsın?!"
Cırladıktan sonra gözyaşlarıyla odasına gitti ve kapıyı çarpıp kilitledi...
Anka şaşkınca dizlerinin üstüne düştü
"Anka! İyi misin?"
Diğerleri başındaydı ama sanki bütün sesler uğultu gibi geliyordu...
Ağlayarak konuştu,
"Ne yaptım ben?"
"Bir şey yok güzelim gel..."
Ona uzattığı elini itti ve öylece yere oturdu, ellerine baktı yavaşça, ellerini kanlar içinde görmeye başladı...
"Ben yaptım, ben yaptım, ben yaptım, ben yaptım..."
