Kimsin sen?
Aslında kimsin?
Kendini yeterince tanıyor musun?
Yorgun düşmüş, kan ter içinde kalmış bedenime aldırış etmeden yürümeye devam ettim yalnızca. Bu yorgunluğun sonu gelecekmiş gibi görünmüyordu ve ben gitgide bitkin düşüyordum... her şey... olup biten her şey çok ağırdı...
Yerde sürünmeye çalışıyordum, bu lanet yerden çıkmalıydım...
O anda korkuyla ağzımdan bir inilti çıktı, yaralı olan kolumdan yakalayıp yalnızca bir et parçasıymışım gibi beni kaldırdı... o iğrenç gülen gözleri, o kahkahası...
"küçüğüm korkuyorsun değil mi? İnan hiç gerek yok."
"Kimsin sen? Ne istiyorsun?"
"Soylarını bilmeni istiyorum, kimin soyundan olduğunu öğrenmeni..."
***
(04:43)
Korkuyla uykusundan sıçradı genç kız, aynı rüyayı günlerdir görmekten bıkmıştı artık...
Hava almak için cama çıkmaya karar verdi, terasına çıktı ve derin bir nefes aldı. İşte tam o an bir fısıltı duydu, korkuyla sıçradı aniden.
"Phoebe"
Bu da ne demekti?
"Kim var orda?!"
Yoğun bir rüzgar esti, genç kız neredeyse uçup gidecekti. Korkuyla içeri girdi
"Tanrım neler oluyor bana..."
***
(07:48)
"Anka! Hadi kızım geç kalacaksın"
Panikle çantamı omzuma atıp aşağı indim
"Geldim anne!"
"Hadi hızlı ol geç kalıcaksın ilk günden okula"
"Buraya taşınmamalıydık anne geldiğimiz günden beri tuhaf rüyalar görüyorum..."
"Burası seni bulduğumuz yer, ayrıca baban burada çalışmaya başlamaya karar verdi biliyorsun bir tanem"
Ben evlatlıktım, annem ve babam beni sabahın köründe bir deniz kenarında bulmuşlardı, bir bebeğin bütün gece nasıl donmadan kaldığına şaşsalar da beni alıp evlat edinmiş ve kendi çocukları gibi büyütmüşlerdi. Biyolojik ebeveynlerimi asla aramadım onlar benim ailem, uzun zaman önce acı bir şekilde babam ölmüştü... annem ise belli bir zaman sonra başka birisiyle evlendi.
"Tamam anne peki..."
Hızla kapıya yöneldim ve siyah spor ayakkabılarımı giydim, tam çıkacakken
"Anka! Yemeği unuttun"
Dedi ve çantama hazırladığı şeyi koydu
"Teşekkürler"
"Hadi dikkatli git"
Çıktım ve okula doğru yürümeye başladım özel bir okul olan Korkmaz Kolejine vardım sonunda. Çok büyük ve göremli bir okuldu. Adım atmaya çekinmedim desem yalan olur açıkcası...
Arkamdan gelen korna sesiyle irkildim
"Hey sen! İlerlemeyi düşünüyor musun?"
Demesiyle yolun ortasında durduğumu fark ettim ve arkamı döndüm
" pardon fark etmemişim, geç."
Çocuk bana baktı ve göz devirdi ardından yavaşça okula doğru sürdü arabasını bu sırada bende içeri girdim.
Okul o kadar büyüktü ki içinde anında kaybolmuştum. Sağımda birinin olduğunu hissedince döndüm bu arabalı çocuktu
" Sen yeni kız olmalısın"
YOU ARE READING
İçimdeki Şeytan
פנטזיהMasum olduğunu düşünüyor musun cidden? Şunu unutmamalısın küçüğüm, bu cehennemde kimse masum değildir... Özgür olduğunu düşündüğün an özgür değilsindir, mutlu olduğunu düşündüğün an mutlu değilsindir, iyi olduğunu düşündüğün an iyi değilsindir ve m...
