STATUS: Waiting, Hoping and Praying (COMPLETED)

Chapter 39

"kamusta naman si Yannie na secretary?" pag-iiba ko ng usapan.

"di ko alam. Pag-alis mo umalis na din ako eh" 

O_O

"eh? Saan ka nagpunta?"

"dito"

"edi ibig sabihin kanina ka pa dito?"

"oo. Nakatulog na nga ko eh"

ang abnormal talaga nito.

Tinignan niya yung relo niya "tara iuuwi na kita. Gabi na oh"

"wag muna. Di ko pa kayang makita si Mama eh. Siguradong papagalitan ako nun. Tara pahangin na lang tayo sa labas"

naglakad lakad lang kami at wala siyang kaalam alam na daan na ito papunta sa bahay.

"tara stay muna tayo dun sa may playground" at sabay kaming umupo sa swing dun.

Dalawa lang kami dito kasi nga gabi na. Bawal na ang bata. Solong solo namin . hehehe. Tinignan ko yung paligid at parang wala pa ring pagbabago. Ito pa rin yung lugar na sa unang pagkakataon, nakita ko si Christian na umiiyak. 

The day I found out na parehas pala kami ng sitwasyon.

"ang sarap ng hangin dito" sabi niya ng nakapikit ang mata.

"hindi lang naman dito eh. Masarap talaga ang simoy ng hangin kasi malapit ng magDecember" 

"ah. Kaya pala nauuso naman yang SMP na yan. Hahaha."

"sus, uso lang yang mga SMP na yan sa mga taong di pinahahalagahan yung mga taong nagmamahal sa kanila. Akala kasi ng marami ngayon, love is about opposite sex. And that's bullshit."

"nagmura ka Trixie?"

nung tinanong niya ko nun, saka ko lang narealize na nagmura na pala ko. Ugh! Kasalanan to ng mga problema eh. wala na kong control sa sarili kong utak. >.<

"sorry."

"it's ok. Alam ko namang emotionally unstable ka ngayon eh. Tell me, pano niyo sinecelebrate ni Lance ang Christmas?"

tinignan ko sya nun at dun ko lang nalaman na di pala sya nakatingin sakin. Nasa malayo ang tingin niya. Kaya susulitin ko na syang tignan kahit side view lang. mehehehe. 

"panu nga ba? Di pa kami nakapagChristmas magkasama. Madalas text lang. Walang tawag kasi choppy. Ang pulubi kasi ng signal sa kanila. Tska I reserve Christmas para sa pamilya ko. Lahat kasi ng oras ko kinakain na ng school eh. Pero bago magChristmas, nagreregaluhan kami. Nung highschool, kahit di kami yung nabunot. Lagi kaming may special na gift sa isa't isa. Tapos yun laitan na ng regalo hanggang sa lumabas kung saan binili yun at magkano. Nakakatawa nga eh. Kasi nung first year, nalaman niya na mas mahal yung regalo ko kaya nung mga sumunod na taon, lagi na syang bumibili ng mahal. Adik nga nun eh."

nakangiti ako habang inaalala yung itsura niya nun. Pero deep inside, parang nababasag yung puso ko. I miss him so much. :'(

"special talaga sa inyo ang  Christmas no?"

"yhup. Super. I love Christmas. Kahit gawa gawa lang na yun daw birthday ni Jesus Christ. It's not a matter of date eh. It's the thought and meaning. Parang alam mo yun, macelebrate yung pagdating niya sa mundo. Kung di dahil sa kanya, we will all be eternally dead. At sayang naman no. Di ko na nga halos maimagine kung gano kaganda yung heaven eh. Tapos di ko pa makikita pag patay na ko. Sayang. 

Tumawa sya ng mahina sa sinabi ko.

"bakit ka tumawa? Wag mong sabihin na atheist ka?" tanung ko. Wala naman kasing nakakatawa sa sinabi ko.