STATUS: Waiting, Hoping and Praying (COMPLETED)

Chapter 13

Pagkatapos kong sulatan yung necklace, humiga na ulit ako sa kama. Tinignan ko ulit yung cellphone ko pero puro galing na sa ibang tao yung text.

Hindi naman ako masyadong centered lang sa isang tao. Oo bestfriend ko si Lance pero I still have many friends out there. ayoko kasing dumating yung time na maging masyadong attached ako sa kanya.

I know someday he will find out about my true feelings for him. At hindi ko alam kung ano yung nararamdaman at magiging reaksyon niya. Hindi ko nga ba talaga alam? O hindi lang ako sigurado? 

Pag hindi niya tinanggap yung feelings ko, mahirap magmove-on pero dahil nandyan yung mga kaibigan ko, kakayanin ko. They are the one’s na magpapaalala sakin na isang tao lang yung nangiwan sakin at hindi sila. PAg tinanggap niya naman, edi mas okay! . Hindi na ko maghahanap ng iba . :))))

Sino sino mga katext ko ngayon? Marami. hehehe. Yung apat na baliw kong kaibigan tapos si Seth na tinatanung kung anung nangyari bakit kami umalis agad. Sabi ko na lang emergency para wala na masyadong tanung,

After ng mahaba naming usapan ng limang taong yun, syempre hindi na sila nagrereply, isa isa kong dinelete yung mga text nila. Di ko naman kasi ugaling magtreasure ng mga text sa cellphone ko. Mas lalo lang akong mahihirapan magdelete pag napuno na sila.

From: Lance

From: Lance

From: Lance

From: Lance

From: Lance

From: Lance

WAAAAAAHHH!! . Bakit ang hirap pindutin nung delete button? kakasabi ko lang na ayaw kong magtreasure ng messages tapos ganito? 

Wag ko na lang kayang idelete? wala namang maghahalunkat ng cellphone ko e. Why so great Trxie? >0<

Binrowse ko ulit ynug mga text ni Lance. And I find myself smiling alone. hahahaha. Buti na lang wala nakkakakia sakin ngayon kundi iisipin nila baliw ako. 

I wonder kung anong tumatakbo sa utak ni Lance while typing this messages. Ano ba tong mga text niya na to? For the sake lang na pagtripan niya ko o may gusto din siyang sabihin? 

Pinitik ko yung noo ko. Syempre, pinagtitripan ka lang nun no. Wag ka ngang assuming dyan Trixie. Syempre kasi alam niyang hindi mo yun seseryosohin kasi lagi naman kayong ganun. 

But the worst thing is, kahit isaksak ko sa bawat folds ng utak ko na joketime lang yun, andun pa rin yung inch of hope na

sana he mean it. 

Lance POV

5 minutes

10 minutes

15 minutes

20 minutes

Ang tagal naman niyang magreply. -__-

Kanina ko pa hinihintay yung text niya e. Siguro tulog na yun. Malapat lang kasi yung likod niya sa kama, tulog na sya agad.

Humiga na ko para sana magpahinga. Kaso di ko mapigilan yung sarili ko. Kinuha ko sa side table yung cellphone ko. 

Binasa ko ulit yung iba niyang mga message. Yung iba lang. Kasi lahat naman ng laman ng inbox ko pero siya. Kahit yung simpleng oo, hindi, ewan, bakit, para saan, basta lahat ng text niya nakasave. 

From: Trixie

ah ganun? Can I tie your shoelaces? So that you wont fall for anyone else. :)

Pag ngumingiti daw mag-isa, baliw yung tawag. You can call me crazy now. Natatawa kasi ako sa text niyang to.