Asthalia [NOT EDITED]

Asthalia 39

Third Person.

"You kill him!" Malakas na sigaw ni Axine habang idinuduro ang hari. Agad naman itong napaluhod dahil sa latigo na tumama sa mga binti niya.

Hindi niya magawang gamitin ang kapangyarihan dahil sa kadenang nakakabit sa mga braso niya.

Ang palaro sa Arc Circle ay tumatak sa kasaysayan. Katatapos lamang nito kahapon. Nabigyan ng libing si Avier na wala ng paraan para buhayin pa. Nanghihina parin ang iba pang mga miyembro ng Black Asther at si Azer, na hanggang ngayon ay hindi parin makausap ng matino. Hindi ito kumakain, nakakulong lamang sa silid nito, magisa. He's lost, shock, and afraid of what will happened next kasi nagawa nilang manalo sa palaro.

"You killed Yarind! You killed him!" Malakas na sigaw ni Axine at nagsimula ng magpumiglas. It doesn't change the fact na hanggang ngayon ay nanghihina parin siya dahil sa nagdaang labanan.

Her cloak is in mess. And you heard it right, it was the King who killed Yarind during the tournament. No one cares and no one knows it except, Axine ofcourse.

Alalang alala pa nito kung paano mawalan ng buhay sa mga bisig niya ang kaibigan. Alalang alala niya kung paano ito makiusap na buhayin siya.

"Ako parin ang Hari ng Asthalia." Nakangising sambit ng demonyong hari. Tumingkad lalo ang galit na mga mata ni Asul. She's loosing control. She's loosing herself.

Akala nito na kapag natapos na ang palaro ay magagawa nilang baguhin ang Asthalia. Akala niya kapag pumatay siya ng sangkaterbang Thalians ay magiging sapat iyon para maisaayos ang pamamalakad sa Asthalia pero hindi.

Kailanman ay hindi sapat. Hindi sapat lahat ng buhay na nasayang. Lahat ng hirap. Lahat lahat. At hindi nila magawang palitan ang hari. Hindi nito mababago ang katotohanan na siya parin ang may hawak ng buong Asthalia. Na siya parin ang may malakas na kapangyarihan para patakbuhin ito.

Hindi nito mababago ang katotohanan na dugo ng mga Thalians ang dahilan kung bakit tuluyang buhay parin ang Asthalia. Kung bakit hanggang ngayon ay hindi parin ito nagiging abandonado.

"We.. nanalo kami sa tournament. So why this continue?" Muli itong napahiyaw sa sakit ng lumapat sa balat niya ang latigo na may halong kuryente.

Nag echoe sa buong palasyo ang sigaw nito dahil sa labis na sakit. Para bang sinusunog ang buong katawan niya dahil sa boltahe ng kuryente.

Lahat.. lahat ba ng pinaglaban namin ay mauuwi sa wala? Lahat.. lahat ba ay wala lang? Yung buhay na nasayang.. how?

Sa huli ay pinakawalan din siya ng hari. The King became so powerful since they've won the tournament. Nanghihina si Asul na lumabas ng kastilyo pero ng makita ang mukha ng mga Thalians na naghihintay ng mga mangyayari ay tuluyan siyang nabuwal sa pagkakatayo. Napaluhod ito at napayuko.

She failed. She failed na baguhin ang Asthalia kahit nanalo sila.

Ang inosente nilang mga tingin, puno ng pagasa na magbabago ang lahat. Ang mga ngiti nila na salubungin ang mga nakipaglaban. They've fucking won but it doesn't make any changes! Lalo lamang lumakas ang hari.

Lalo lamang silang naghirap. Lalo lamang lumala ang lahat!

Mas pinili ni Axine na huwag pansinin ang mga Thalians na naghihintay sa kanilang pagbabalik. Naglakad ito palayo. Hindi niya alam kung saan siya dinala ng mga paa. Sa sapa. Tumuntong siya sa bato at doon niya pinakawalan ang mga hikbi, lahat ng sakit, luha at bigat ng loob.

"Aaaahhhhh!" Halos mag echo iyon sa buong lugar. Wala siyang pakialam sa kung sino mang makarinig sa sigaw niya. Malakas na hinahampas niya ang dibdib para ibsan ang sakit.

"S.. save.. me.. pleasee."

"I.. i dont.. want to.. d-die."

I tried to saved you Yarind. Believe me, I tried. Pero nauwi lamang iyon sa pagkamatay ng kaluluwa ko. Then it hits me, how can i save you-- the people around me, if I'm the one who really need a saving?

Nilukumos nito ang mga kamay sa mukhaat umiyak ng umiyak. Nawala sa kanya si Yarind, si Avier, si Zero.. maging ang kanyang ama. At ngayon, ang buong Asthalia.

Hindi niya natupad ang pangako. Wala siyang nagawa.

"It breaks me seeing you cry, Axine." Lalo siyang napaiyak dahil sa mga bisig na yumakap sa kanya. She wants to do something she couldn't.

Iniangat nito ang nanlalabo niyang tingin at bumungad sa kanya si Azer. He managed to smile regardles show broken his wings are.

"You're hurt.. I know.."   bulong nito at hinaplos ang buhok niya. Pinunasan ni Azer ang luha ni Axine.

"I am hurt too, Axine. Pero mas mabuti nang ako ang masaktan kaysa ikaw." Her heart is pounding, fast and loud. Kusang yumakap ito sa lalaki at hinayaang ilabas lahat ng nararamdaman niya.

"I lose them.. nawala silang lahat sa'kin. At ang Asthalia, wala na... akala ko.. akala ko.. " hindi nito magawang ituloy ang mga sasabihin kasi natatabunan nito ang paghikbi. Ayaw niyang ipikit ang mga mata kasi nanumbalik ang ala-ala niya sa lahat. Si Yarind, si Avier, si Zero.. ang kanyang ama and Azer..

She's about to lose him too.

Ngayon, malinaw na sa kanya kung bakit hindi na niya maramdaman ang marahas na pagtibok ng kanyang puso ng mga panahon na kaharap niya zi Yarind. Yun ay dahil iba na ang namamayari nito.

Binalingan niya ng tingin si Azer. Nakapaskil ang ngiti sa labi nito kahit kitang kita ang lungkot sa mga mata niya.

"I'm sorry, Azer. I'm so sorry." Hinaplos nito ang pisnge ni Azer. Hinayaan lang naman siya ng huli.

"I'm sorry kasi hindi kita naprotektahan kay Yarind. I'm sorry kasi dahil sa'kin kaya nawala ang pakpak mo. I'm.. sorry." Sunod sunod na sambit nito.

"Hush now, Axine." Hinila niya ito sa isang yakap,   mas humigpit ang yakap ni Azer kay Axine ng maramdaman ang pagtulo ng likido sa mata nito. He's crying.

"We'll get through this. Together."

Tumagos ang tingin ni Axine sa pakpak niyang putol na. And there, nawala na sa kanya ang mga taong pinahahalagahan niya at sa pagkakataong ito.

Buo na ang desisyon niya. She's willing to sacrificed. She can't afford na mawala pati si Azer sa kanya.

If this is the only way na mabuo ang pakpak niya,  gagawin niya. Gagawin ni Axine.

"I love you, Azer." And I'm sorry.

--
Tobecontinued.