The Wicked Cinderella

Wicked Chapter Twenty-Nine

Dedicated sa nagsabing fan siya ng libro ni Cinderella ^_^

Thank you!

----- 

Wicked Chapter Twenty-Nine

"Prince? Cindy?"

Sabay na napatingin ang dalawa sa direksyon ng hagdan. Doon kasi nagmula ang boses na narinig nila. Nakita nga nila roon si Regina. Paakyat siya ng hagdan. Nang makaakyat at agad siyang lumapit sa dalawa.

"Anong nangyayari rito? Ba't nagsisigawan kayo? No," binalingan niya si Cindy na noo'y nakayuko na lang sa kagustuhang umiwas, "sinisigawan mo ang anak ko?"

"Wala po 'to. Nag-uusap lang kami," sabat ni Prince.

"Nag-aaway kayo?" tanong naman ni Regina habang nakatingin pa rin sa nakayuko lang na dalaga.

"Hindi po," si Prince ulit.

"Cindy!" pilit ni Regina. "Anong pinag-aawayan n'yo?"

"Ma, wala nga po 'to!" 

Hinarap ni Regina ang anak. "Kailan ka pa naging si Cindy?"

"Mommy?"

Hindi na pinakinggan pa ni Regina si Prince. Muli niyang binalingan ang dalaga. "Hindi ka ba sasagot?"

"Ma, stop it."

"Answer me!"

Mahigpit na naikagat ni Cindy ang mga ngipin. Gusto niyang sumagot pero hindi niya magawa. Naisip na lang niyang layasan ang ginang sa harap niya. Ayaw niyang makipagtalo rito. Nakalagpas siya kay Regina pero agad siya nitong nilingon para habulin. Hinawakan siya ni Regina sa braso at pilit na pinaharap rito.

"Kinakausap pa kita, di ba?"

Bagaman naaasar ay halata pa rin sa boses ng donya ang pagpipigil. Talaga yatang ganito ang mga sosyal, may poise kahit galit.

"Tinatanong kita nang maayos tapos tatalikuran mo lang ako?"

"Ma, tama na. Hayaan n'yo na," awat ni Prince sa kanyang ina kahit alam niyang hindi na naman siya nito papansinin.

"Hindi ko maintindihan kung bakit ka lumaking bastos."

Ibinalik ni Cindy ang masamang tingin ni Regina. "Alam mo, napupuno na talaga 'ko sa'yong matanda ka!"

Hindi nagustuhan ni Regina ang gayong pagsagot ni Cindy at nasampal niya ito.

"Ma!" Tanging pagsigaw lang naman ang nagawa ni Prince. Agad niyang nilapitan si Cindy ngunit itinulak lang din siya nito palayo. Nakayuko lang si Cindy. Ni hindi niya inabala ang sariling hawakan ang nananakit niyang pisngi.

"Ganyan mo ba dapat kausapin ang nagpalaki sa'yo?"

"Ma tama na—"

"Ah, wag mong sabihing ganyan ka dahil walang nagturo sa’yo ng magandang asal. Dahil ba maagang nawala ang mga magulang mo? "

"Ma?!" sigaw na naman ni Prince ngunit huli na siya.

Humahapdi na ang mga mata ni Cindy. Malalim ang bawat paghinga niya. Lakas-loob siyang nag-angat ng mukha para makipagsukatan ng tingin sa donya.

"Oo!" sagot ni Cindy. "Siguro nga lumaki akong gan'to dahil wala akong mga magulang!"

Sandali niyang hinarap si Prince. Hindi niya pinansin ang pakiusap sa mga mata nito.

"Thanks to your stupid son! Pinatay niya kasi ang parents ko."

Iyon lang at naglakad na siya palayo sa kanilang dalawa. Sa pagkakataong ito, wala nang pumigil pa sa kanya.