ELITES

Eighty Eight

#ElitesPataposNa

•••

“Tan..”

Mahina at walang lakas kong bigkas pagkakita sa kanya.

Luminga linga s'ya sa paligid at tila may hinahagilap. Siguro ay kung may ibang tao pa ba akong kasama o kung sinong may kagagawan ng kasalukuyan kong sitwasyon.

“Paano..” Gustuhin ko mang dugsungan ang tanong ko ay tila tinakasan na ng boses ang bibig ko. Pakiramdam ko ay naubos ang lakas ko kahit wala naman talaga akong ginawa kung hindi ang maupo at manood sa screen kanina.

“May sugat ka.”

Bahagya s'yang lumapit at hinawi ang buhok ko sa gilid ng leeg.

“Umalis na tayo dito.”

Mabilis n'yang hinawakan ang braso ko at dali dali na s'yang lumabas ng kwarto habang hila hila ako. Hindi na ako nagreklamo at hinayaan ko ang sariling magpatangay sa kanya.

Wala ni isa sa amin ang nagsasalita. Hinihila n'ya lang ako habang pababa kami ng pababa gamit ang mga hagdan kada palapag. Hanggang sa marating na namin ang main ground.

Maingay pa rin at nagkakasiyahan ang lahat. Busy ang karamihan sa pagsasayaw at sa pakikipagkwentuhan. Walang nakakaalam ng sikretong kaguluhan na naganap maliban sa aming dalawa at ni Blaze. Kasama na rin siguro ngayon ang mga Royals.

Marahang hinahawi ni Jonathan ang mga tao na dinaraanan namin at sa daan na tinatahak namin ay alam ko kung saan kami pupunta.

“Candid!”

Saglit kaming natigilan dahil sa tumawag sa pangalan ko. Sabay kaming lumingon ni Jonathan sa pinanggalingan ng boses.

Sa di kalayuan ay patakbo silang naglakad papalapit sa amin. Ngunit sapat ang distansya na itinigil nila ng makalapit na.

Nakikita ko ang pagaalala sa mga mukha ni Axle, Trust at Dwayne na medyo hinihingal pa. Habang si Blaze naman ay hindi ko mabasa ang mga mata lalo ng sumulyap s'ya sa kamay ni Jonathan na ngayon ay nakakapit parin sa braso ko.

Kung pinagsamang pait, lamig at tabang ang namumuo sa mga tinging iyon ni Blaze ay hindi ako sigurado. Palagi namang ganoong ang mga mata n'ya. Kung minsan ay nakakalunod tignan dahil hindi mo sigurado ang eksaktong tawag sa pinapakita nito at kung parehas ba talaga ng nasa loob.

“Ako na ang bahala sa kanya.” Malamig na tinig ni Jonathan ngunit parang kay Blaze n'ya lang yun sinabi.

Hindi na nya pinagbigyan pa ang apat na magsalita pa o kaya naman ay magtanong. Muli n'ya akong hinigit at hinayaan ko na lang din ang sarili kong magpahila ulit.

Muli kong sinubukang sulyapan si Blaze bago namin sila tuluyang malagpasan.

Nanatili s'yang walang imik. Habang tinitignan ko s'ya ay sinusundan lang din n'ya kami ng tingin habang paunti unting nawawala sa alon ng mga tao.