Unicode
ရုတ်တရက် လဲကျသွားတဲ့ Yiboကြောင့် Xiao Zhanတစ်ယောက် နှလုံးခုန်နှုန်းတွေ ရပ်တန့်သွားသည့်အလား အသက်တောင် ဝဝမရူနိုင်တော့။
"ခလေး!! ခလေး ခလေး!"
Xiao Zhan Yiboကိုယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတော့ သတိမေ့နေတဲ့ Yiboက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပြိုကျလာလေသည်။
အသိစိတ်ကင်းမဲ့နေတဲ့ Xiao Zhanက
သူကိုယ္တိုင်ပဲ Yiboကို ဆေးရုံရောက်သည်ထိ ပွေ့ဖက်နေတာ သတိမထားမိသလို မျက်ရည်တွေ တာကျိုးသလို ကျဆင်းနေတာကိုလည်း သူသတိမထားမိတော့။
တောင်းပန်ပါတယ်လို့သာ အခေါက်ခေါက်အခါခါရေရွတ်နေတာက
တကယ် အရူးတစ်ယောက်လိုပင်။
ခွဲစိတ်ခန်းရှေ့မှာရပ်လို့ Xiao Zhanမှာ
ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နဲ့ တကယ်ကို စိတ်မငြိမ်နိုင်ဖြစ်နေရလေသည်။
"ခလေး ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် တကယ် မရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူး။ ခလေး ဘာမှ မဖြစ်လိုက်ပါနဲ့"
နှုတ်မှာလည်း Yiboအတွက် တစ်တွတ်တွတ်ရေရွတ်ဆုတောင်းနေသလိုလက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း အချင်းချင်းပွတ်သပ်လို့ သူ့ရဲ့ မတည်ငြိမ်ကို စိတ်ကို အတင်းတွေ ဖိချုပ်နေရလေသည်။
"Yibo Yibo! "
လူကိုတောင်မတွေ့ရသေးပဲ စိုးရိမ်တကြီးအသံနဲ့ရောက်လာသူ Seoun Youn။
"Yibo~~~"
"Seoun Youn shi"
"Xiao Zhan ညီက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ? ဘာလို့ ဒီအခြေအနေထိ ရောက်သွားရတာလဲ?"
မဖုံးကွယ်လိုတော့တဲ့ Xiao Zhanက Seoun Younကို အစကနေအဆုံး ပြောပြတော့ ဒေါသမထိန်းနိုင်တော့တဲ့ Seoun Younက~~~
ခွပ်!!!
ခွပ်ခနဲ မြည်သံနဲ့အတူ Xiao Zhanလည္း
နောက်သို့ တစ်ချက်ယိုင်သွားရလေသည်။
အဆိုးဆုံးအခြေအနေထိ တွက်ထားပြီးသားမို့ Xiao Zhan က ကျေနပ်နေပုံတောင် ထွက်နေလေသည်။
"မင်းထွက်သွား! မဟုတ်ရင် မင်းငါ့လက်နဲ့ သေတော့မယ်~~~ မင်းမလို့! မင်းမလို့ သူ့ကို လုပ်ရက်တယ်။ သူ့အချစ်ကိုမှ ကစားစရာအဖြစ် ဟက်! မင်းသိပ်မိုက်တယ် Xiao Zhan! သိပ်ကို ဖြူစင်လွန်းတဲ့ အဲ့ဒီကလေးကိုလေ မင်းမို့လို့ ကစားရက်တယ်!!
မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကြောင့်နဲ့လေ သူ့ရဲ့အချစ်ကို မင်းကစားတယ်။
ဟဟ မင်းသိလား? အဲ့ဒီ Wang Yibo ဆိုတဲ့ ငါ့ညီက မင်းကို ဘယ်လောက်တောင် ချစ်တယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းကိုလေ။ ဟက်! မင်း ရူးတောင်သွားအုံးမယ်!
မင်းအခုငါ့ရှေ့ကနေထွက်သွားတော့! မဟုတ်ရင် ငါမင်းကို သတ်မိတော့မယ်!"
Seoun Younစကားကို နားထောင်ရင်း Xiao Zhan ခေါင်းတခါခါနဲ့သာ အသံတိတ်နေရာမှ ရှိုက်သံရောယှက်နေတဲ့ အသံလေးနဲ့~~~
"မင်းစိတ်ကြိုက် ငါ့ကို ရိုက်နိုင်တယ် ငါပြန်မချဘူးလို့ ကတိပေးတယ္။ ငါတကယ်မရည်ရွယ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အခုချိန် ငါတကယ္ ခလေးကို ချစ်မိသွားပြီမို့ ငါ့ကို နှင်မထုတ်ပါနဲ့နော်"
"မင်းသွားတော့! Xiao Zhan!"
"မသွားဘူးကွ! ငါ့ခလေးက အထဲမှာ ငါစိတ်မချဘူး မင်းငါ့ကိုသွားစေချင်ရင် သေအောင်သာ သတ်သွားလိုက်! ငါမသွားဘူး"
"ကျစ်! မင်း~~~"
Seoun Younစကားပင်မဆုံးလိုက် ဆရာဝန်ထွက်လာတာကိုတွေ့တော့
Yiboအခြေအနေကိုမေးဖို့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးဟာ ဆရာဆီ ရုတ်တရက် ချည်းကပ်သွားလေသည်။
"ဆရာ ဆရာ ခ ခလေး ခလေးအခြေအနေ သူ သူ ဘာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးမလား ဆရာ"
"ဆရာ ကျွန်တော့်ညီအခြေအနေ"
"ဟုတ်ကဲ့ လူနာက အစာမရှိပဲ အရက်တွေ သောက်ထားတာကြောင့် ဗိုက်နာတာပါ။ ပြီးတော့ လူနာက အရမ်းအားနည်းနေတာကြောင့်ရော အရက်အရှိန်ကြောင့်ရော မူးလဲသွားတာပါ။ မကြာခင် ပြန်သတိရလာမှာပါ။အခုတော့ လူနာဘေးကင်းပြီမို့ ခဏနေ ရိုးရိုးခန်းပြောင်းပေးမှာပါဗျာ"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ တကယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
~~~~~
"ခလေး ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် မြန်မြန်သတိရလာပါတော့နော် ကိုယ်လေ ခလေးကို ပြောစရာအများကြီးရှိနေတာ။ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ ခလေးရယ်"
Xiao Zhan သတိမရသေးတဲ့ Yibo လက်ကို ကိုင်ယူလို့ ပါးပြင်မှာကပ်ရင်း တီးတိုးစကားဆိုနေလေသည်။
ချလပ်
တံခါးခေါက်သံမပါ ပါပဲ အခန်းထဲ ဝုန်းခနဲ ဝင်လာသူက နှစ်ယောက်မရှိတဲ့ Kim Hae Yeon ပင်ဖြစ်သည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ဖျော့တော့စွာလှဲနေတဲ့ Yiboကိုတွေ့တော့ Hae Yeon ထွက်လာတဲ့ဒေါသတွေကို အားအင်အပြည့်နဲ့ လက်ဖဝါး တစ်ချက်က Xiao Zhan မျက်နှာပေါ် ဖြန်းခနဲ ရောက်ချသွားလေသည်။
"နင်ရူးနေတာလား Xiao Zhan! ဘာလို့ Yiboအပေါ် ဒီလေါက်တောင် လုပ်ရက်ရတာလဲ"
"နင့်ကြောင့်လေ!"
Xiao Zhan စကားကြောင့် Hae Yeon ပြောစကားပျောက်ရှသွားသလို လူပါ မျက်လုံးပြူးသွားရလေသည်။
"ငါကြောင့် ဟုတ်လား! ငါက~~~"
"မင်းကြောင့် ငါ့ကို ချစ်မိအောင်လုပ်ပြီး
ငါ့ချစ်သူအဖြစ် ရှိမနေပေးခဲ့တဲ့နင်။
လူဘုံအလယ်မှာ ငါ့အသည်းကို ခွဲသွားတဲ့နင်!! "
"နင်ရူးနေတာလား ငါ့မှနင့်ကို မချစ်တာ
ဘယ်လိုလုပ်နင့်ကို ပြန်ချစ်ရမှာလဲ ပြီးတော့ အချိန်တွေလည်းကြာ~~~"
"ငါဂရုမစိုက်ဘူး! ငါ့ကို ဂရုမစိုက်တဲ့မင်းကို
မင်းချစ်ရသူကို နှိပ်စက်ပြီး မင်းကို နာကျင်စေတာ ဘယ်လောက်တောင် ပျော်လိုက်လဲ။ ဟက်! သူအခုလို ဖြစ်နေတာ မင်းကြောင့် မှတ်ထားလိုက် မင်းကြောင့်!!!"
ဒါပေမဲ့ အခုတော့ သူကငါ့အပိုင် ငါ့ချစ်သူ ငါသိပ်ချစ်ရသူဆိုပြီး Xiao Zhan ဆက်မပြောမိတာ အမှားတစ်ခုဖြစ်သွားတယ် ဆိုတာ ကြိုသိခဲ့ရင်~~~~
ဟိန်းခနဲ ထွက်သွားတဲ့ Xiao Zhanအသံနဲ့အတူ Hae Yeonလည်း ကြောက်ရုပ်လို တောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေလေသည်။
အိမ်ကို ပစ္စည်းပြန်သယ်ပြီးပြန်ရောက်လာတဲ့ Seoun Younလည်း ထိုအငြင်းအခုံစကားတွေကို ကြားတော့ တံခါးအပြင်ဘက်မှာတင် ရပ်လို့ အတွေးတို့ကို နယ်ချဲ့နေလေသည်။
သခင်ဖြစ်သူရဲ့ နားထင်ကို ဖြတ်ပြီး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ ပြေးဆင်းသွားတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်ရည်စက်ကိုတော့
သူတို့သတိမထားမိကြပေ။
တကယ်တော့ ကျွန်တော်က သူတို့ရဲ့အချစ်ကြားက မြေဇာပင် တဲ့လား?
တောင်းပန်ပါတယ်နောက်ကျသွားလို့
ပျော်ရွှင်စရာလပြည့်ညလေးပါနော်အားလုံး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zawgyi
ရုတ္တရက္ လဲက်သြားတဲ့ Yiboေၾကာင့္ Xiao Zhanတစ္ေယာက္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းေတြ ရပ္တန္႔သြားသည့္အလား အသက္ေတာင္ ဝဝမရူႏိုင္ေတာ့။
"ခေလး!! ခေလး ခေလး!"
Xiao Zhan Yiboကိုယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းေတာ့ သတိေမ့ေနတဲ့ Yiboက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ၿပိဳက်လာေလသည္။
အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ Xiao Zhanက
သူကိုယၲိုင္ပဲ Yiboကို ေဆးရံုေရာက္သည္ထိ ေပြ့ဖက္ေနတာ သတိမထားမိသလို မ်က္ရည္ေတြ တာက်ိဳးသလို က်ဆင္းေနတာကိုလည္း သူသတိမထားမိေတာ့။
ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔သာ အေခါက္ေခါက္အခါခါေရရြတ္ေနတာက
တကယ္ အရူးတစ္ေယာက္လိုပင္။
ခြဲစိတ္ခန္းေရ႔ွမွာရပ္လို႔ Xiao Zhanမွာ
ဟိုေလ်ွာက္ဒီေလ်ွာက္နဲ႔ တကယ္ကို စိတ္မၿငိမ္ႏိုင္ျဖစ္ေနရေလသည္။
"ခေလး ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ တကယ္ မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။ ခေလး ဘာမွ မျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔"
ႏႈတ္မွာလည္း Yiboအတြက္ တစ္တြတ္တြတ္ေရရြတ္ဆုေတာင္းေနသလိုလက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း အခ်င္းခ်င္းပြတ္သပ္လို႔ သူ႔ရဲ့ မတည္ၿငိမ္ကို စိတ္ကို အတင္းေတြ ဖိခ်ဳပ္ေနရေလသည္။
"Yibo Yibo! "
လူကိုေတာင္မေတြ့ရေသးပဲ စိုးရိမ္တႀကီးအသံနဲ႔ေရာက္လာသူ Seoun Youn။
"Yibo~~~"
"Seoun Youn shi"
"Xiao Zhan ညီက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ? ဘာလို႔ ဒီအေျခအေနထိ ေရာက္သြားရတာလဲ?"
မဖံုးကြယ္လိုေတာ့တဲ့ Xiao Zhanက Seoun Younကို အစကေနအဆံုး ေျပာျပေတာ့ ေဒါသမထိန္းႏိုင္ေတာ့တဲ့ Seoun Younက~~~
ခြပ္!!!
ခြပ္ခနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ Xiao Zhanလည္း
ေနာက္သို႔ တစ္ခ်က္ယိုင္သြားရေလသည္။
အဆိုးဆံုးအေျခအေနထိ တြက္ထားၿပီးသားမို႔ Xiao Zhan က ေက်နပ္ေနပံုေတာင္ ထြက္ေနေလသည္။
"မင္းထြက္သြား! မဟုတ္ရင္ မင္းငါ့လက္နဲ႔ ေသေတာ့မယ္~~~ မင္းမလို႔! မင္းမလို႔ သူ႔ကို လုပ္ရက္တယ္။ သူ႔အခ်စ္ကိုမွ ကစားစရာအျဖစ္ ဟက္! မင္းသိပ္မိုက္တယ္ Xiao Zhan! သိပ္ကို ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ အဲ့ဒီကေလးကိုေလ မင္းမို႔လို႔ ကစားရက္တယ္!!
မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္နဲ႔ေလ သူ႔ရဲ့အခ်စ္ကို မင္းကစားတယ္။
ဟဟ မင္းသိလား? အဲ့ဒီ Wang Yibo ဆိုတဲ့ ငါ့ညီက မင္းကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေလ။ ဟက္! မင္း ရူးေတာင္သြားအံုးမယ္!
မင္းအခုငါ့ေရ႔ွကေနထြက္သြားေတာ့! မဟုတ္ရင္ ငါမင္းကို သတ္မိေတာ့မယ္!"
Seoun Younစကားကို နားေထာင္ရင္း Xiao Zhan ေခါင္းတခါခါနဲ႔သာ အသံတိတ္ေနရာမွ ရိႈက္သံေရာယွက္ေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔~~~
"မင္းစိတ္ႀကိဳက္ ငါ့ကို ရိုက္ႏိုင္တယ္ ငါျပန္မခ်ဘူးလို႔ ကတိေပးတယ္။ ငါတကယ္မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ ငါတကယ္ ခေလးကို ခ်စ္မိသြားၿပီမို႔ ငါ့ကို ႏွင္မထုတ္ပါနဲ႔ေနာ္"
"မင္းသြားေတာ့! Xiao Zhan!"
"မသြားဘူးကြ! ငါ့ခေလးက အထဲမွာ ငါစိတ္မခ်ဘူး မင္းငါ့ကိုသြားေစခ်င္ရင္ ေသေအာင္သာ သတ္သြားလိုက္! ငါမသြားဘူး"
"က်စ္! မင္း~~~"
Seoun Younစကားပင္မဆံုးလိုက္ ဆရာဝန္ထြက္လာတာကိုေတြ့ေတာ့
Yiboအေျခအေနကိုေမးဖို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ဆရာဆီ ရုတ္တရက္ ခ်ည္းကပ္သြားေလသည္။
"ဆရာ ဆရာ ခ ခေလး ခေလးအေျခအေန သူ သူ ဘာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးမလား ဆရာ"
"ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္ညီအေျခအေန"
"ဟုတ္ကဲ့ လူနာက အစာမရိွပဲ အရက္ေတြ ေသာက္ထားတာေၾကာင့္ ဗိုက္နာတာပါ။ ၿပီးေတာ့ လူနာက အရမ္းအားနည္းေနတာေၾကာင့္ေရာ အရက္အရိွန္ေၾကာင့္ေရာ မူးလဲသြားတာပါ။ မၾကာခင္ ျပန္သတိရလာမွာပါ။အခုေတာ့ လူနာေဘးကင္းၿပီမို႔ ခဏေန ရိုးရိုးခန္းေျပာင္းေပးမွာပါဗ်ာ"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
~~~~~
"ခေလး ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ျမန္ျမန္သတိရလာပါေတာ့ေနာ္ ကိုယ္ေလ ခေလးကို ေျပာစရာအမ်ားႀကီးရိွေနတာ။ ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ ခေလးရယ္"
Xiao Zhan သတိမရေသးတဲ့ Yibo လက္ကို ကိုင္ယူလို႔ ပါးျပင္မွာကပ္ရင္း တီးတိုးစကားဆိုေနေလသည္။
ခ်လပ္
တံခါးေခါက္သံမပါ ပါပဲ အခန္းထဲ ဝုန္းခနဲ ဝင္လာသူက ႏွစ္ေယာက္မရိွတဲ့ Kim Hae Yeon ပင္ျဖစ္သည္။
ကုတင္ေပၚမွာ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာလွဲေနတဲ့ Yiboကိုေတြ့ေတာ့ Hae Yeon ထြက္လာတဲ့ေဒါသေတြကို အားအင္အျပည့္နဲ႔ လက္ဖဝါး တစ္ခ်က္က Xiao Zhan မ်က္ႏွာေပၚ ျဖန္းခနဲ ေရာက္ခ်သြားေလသည္။
"နင္ရူးေနတာလား Xiao Zhan! ဘာလို႔ Yiboအေပၚ ဒီေလါက္ေတာင္ လုပ္ရက္ရတာလဲ"
"နင့္ေၾကာင့္ေလ!"
Xiao Zhan စကားေၾကာင့္ Hae Yeon ေျပာစကားေပ်ာက္ရွသြားသလို လူပါ မ်က္လံုးျပဴးသြားရေလသည္။
"ငါေၾကာင့္ ဟုတ္လား! ငါက~~~"
"မင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ခ်စ္မိေအာင္လုပ္ၿပီး
ငါ့ခ်စ္သူအျဖစ္ ရိွမေနေပးခဲ့တဲ့နင္။
လူဘံုအလယ္မွာ ငါ့အသည္းကို ခြဲသြားတဲ့နင္!! "
"နင္ရူးေနတာလား ငါ့မွနင့္ကို မခ်စ္တာ
ဘယ္လိုလုပ္နင့္ကို ျပန္ခ်စ္ရမွာလဲ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြလည္းၾကာ~~~"
"ငါဂရုမစိုက္ဘူး! ငါ့ကို ဂရုမစိုက္တဲ့မင္းကို
မင္းခ်စ္ရသူကို ႏိွပ္စက္ၿပီး မင္းကို နာက်င္ေစတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္လိုက္လဲ။ ဟက္! သူအခုလို ျဖစ္ေနတာ မင္းေၾကာင့္ မွတ္ထားလိုက္ မင္းေၾကာင့္!!!"
ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူကငါ့အပိုင္ ငါ့ခ်စ္သူ ငါသိပ္ခ်စ္ရသူဆိုၿပီး Xiao Zhan ဆက္မေျပာမိတာ အမွားတစ္ခုျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာ ႀကိဳသိခဲ့ရင္~~~~
ဟိန္းခနဲ ထြက္သြားတဲ့ Xiao Zhanအသံနဲ႔အတူ Hae Yeonလည္း ေၾကာက္ရုပ္လို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနေလသည္။
အိမ္ကို ပစၥည္းျပန္သယ္ၿပီးျပန္ေရာက္လာတဲ့ Seoun Younလည္း ထိုအျငင္းအခံုစကားေတြကို ၾကားေတာ့ တံခါးအျပင္ဘက္မွာတင္ ရပ္လို႔ အေတြးတို႔ကို နယ္ခ်ဲ့ေနေလသည္။
သခင္ျဖစ္သူရဲ့ နားထင္ကို ျဖတ္ၿပီး ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ေျပးဆင္းသြားတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ရည္စက္ကိုေတာ့
သူတို႔သတိမထားမိၾကေပ။
တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ရဲ့အခ်စ္ၾကားက ေျမဇာပင္ တဲ့လား?
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာက္က်သြားလို႔
ေပ်ာ္ရႊင္စရာလျပည့္ညေလးပါေနာ္အားလံုး
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~